#265 - Affaires

Twee naakte lichamen kronkelen over elkaar. In ons bed. Het ene lichaam is dat van Bart, het andere van één of ander onbekend wicht. Geschokt kijk ik toe. Twee tellen maar. Dan word ik opgemerkt door het wicht. Haar blonde lokken hangen in haar gezicht als ze haar lippen losmaakt van die van mijn vriend. Verbaasd kijkt ze me aan. Mooi lichaam, denk ik. Slank, stevige borsten. ‘Anne-Marie...’ Bart probeert onder haar vandaan te komen. Als dat niet lukt, duwt hij haar opzij. Zijn erectie verdwijnt. Ik kan me wel voorstellen dat dit niet zo’n opwindende situatie is. ‘Ben je al terug thuis?’ Gehaast steekt hij zijn ene been door zijn broekspijp. ‘Blijkbaar,’ antwoord ik nog steeds even verbijsterd. Het wicht wijst naar me, wat onbeleefd. ‘Wie is dat?’ roept ze. Walgend kijkt ze naar hem, wachtend op een verklaring. Maar hij staat daar maar met zijn mond vol tanden. Ik sla mijn hand voor mijn hoofd. ‘Wat ben ik dom. Het stond zelfs in de krant.’ ‘Nee, nee, nee,’ zegt Bart. Ondertussen heeft hij zijn broek aangekregen en probeert me vast te nemen. ‘Het is niet wat je denkt, Anne-Marie. Ik kan het uitleggen.’ Ik deins terug. Ik weet dat mijn wangen rood worden. Mijn hoofd is zo heet als een stoomketel en ik voel mijn hart tekeergaan in mijn borst. Ik graai zijn veel te dure schoenen van de vloer en smijt ze naar zijn hoofd. Helaas raken ze hem niet. Ik heb nooit zo goed kunnen mikken.