Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 254 - Reis met onbekende bestemming

Opdracht #254 – Bestemming onbekend ‘Hallo, oma.’ ‘Dag Joost, kom je nu al uit school; is het al zo laat?’ ‘We mochten eerder naar huis omdat-te. De - de oma van Ilse – is vanmiddag aangereden door een auto, ze is dood!’ ‘Toch niet …?’ ‘Ja, oma; u kent haar, Minke van Rijswijk.’ Hesther wordt draaierig en gaat zitten. De zon schijnt nog even vrolijk als daarnet; de vogels rumoeren nog steeds. Ze pakt een glas van de keukenplank, houd het onder de kraan, het glas raakt vol; geeft hem aan Joost en neemt nog een glas van de plank. ‘Kom laten we naar buiten gaan.’ Even later zitten ze op de tuinbank en het koele vocht doet zijn werk. ‘Oma, dat kan toch niet – waarom? Ze zouden met z’n allen met vakantie gaan en nu … Hij snikt en Hesther weet niet anders dan hem naar zich toe te trekken. Wanneer hij wat rustiger is geworden: ‘Oma, wat gebeurt er nu met de oma van Ilse?’ ‘Ze zal gecremeerd of begraven worden.’ ‘Dat weet ik wel, maar dat bedoel ik niet. Ze kan toch niet echt helemaal weg zijn?’ ‘Je bedoelt haar geest. Tja, dat weet ik ook niet zo direct. De familie van Minke was wel gelovig, maar welk geloof zij aanhingen of nu nog aanhangen? Ik geloof Protestants. Maar of dat nu nog zo is? Er zijn zoveel mensen met een eigen kijk op godsdienst, dan heb je zo weer een religie; religie komt van het Franse werkwoord; lier – samenvoegen. Wat ik niet geloof, is dat de overledenen weer net zo verder kunnen leven als zij voorheen deden.’ ‘Sommigen denken dat wel, hè?’ ‘Ach Joost, het geloof zit vol verhalen die steeds weer door de eeuwen heen, opgetekend en naverteld worden en dat over de gehele wereld. Er is niemand die het fijne ervan weet. Het leven is een geschenk Joost, en daar moeten we verstandig en voorzichtig mee omgaan. Vroeger werd er wel gezegd wanneer een vrouw een baby had gebaard: zij heeft het leven geschonken aan een zoon of dochter.’ Joost huilt nog zachtjes; manmoedig wendt hij zich van haar af, terwijl hij zijn tranen wegveegt zegt hij: ‘Ik ga papa en mama appen, ze zijn wel niet met vakantie maar op zakenreis. Ik wil het ze even vertellen. Zullen we nog eens een keer zo praten, oma?’ Dan verdwijnt hij naar zijn eigen kamer. Hesther begrijpt waarom hij nu verschil tussen zaken- en vakantiereis maakt en glimlacht stilletjes. ‘Goed idee, jongen. Als je straks weer beneden bent, nemen we een ijsje’. Nu Hesther alleen op de bank zit, neemt ze in gedachten afscheid van haar vroegere schoolvriendin. Al jaren weten ze van elkaars bestaan, stuurden elkaar met verjaardagen en Oud- en Nieuw een kaartje en nu, nu is zij aan haar reis met onbekende bestemming begonnen. Vaarwel Minke; het ga je goed!

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, weer een mooi gevoelig stukje. "De zon schijnt nog even vrolijk als daarnet; de vogels rumoeren nog steeds." Deze zin vind ik erg mooi, omdat het zo goed weergeeft dat alles gewoon doorgaat, terwijl voor de hp's de wereld toch even stil blijft staan.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Chantal, laatst las ik, of hoorde ik over een vrouw die geschept was op de fiets. Toen dacht ik nog: je fietst met een bepaald doel en dan opeens … Dat is me een poosje bijgebleven; toen kwam deze opdracht. Ik begon te schrijven. De zin, die jij aangeeft, kwam als vanzelf uit mijn vingers; ik weet nog dat ik stokte - ik voelde even een leegte en schreef meteen verder. Dank voor je reactie; doet me goed.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny wat een mooi verhaal, zoals je ad 2 aangeeft, zo'n gebeurtenis kan je zo bijblijven. De zin die Chantal aanhaalt vind ik ook erg treffend, alles is hetzelfde, maar toch helemaal niet meer... De onbekende reis een bijzondere invulling gegeven met een diepgang waar iedereen vroeg en zeker laat in zijn leven over gaat nadenken. Heel graag gelezen :nod: en fijne avond.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo mw.Marie, … ja, het was uit het leven gegrepen. Ik heb nog even gedacht om het niet in te sturen. Maar toen dacht ik: verdikkeme, het is gewoon zo. Dank voor je begrijpende reactie. Doet me goed.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Je hebt een bijzonder verhaal geschreven met een gevoelig tintje. Ook ik vond die zin erg mooi, ik heb hem tweemaal gelezen. Een moeilijke vraag om als ouder (of oma) te beantwoorden; wat gebeurt er na de de dood... Ergens is het maar goed dat we het niet precies weten! Graag gelezen!

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, aangrijpend verhaal heb je geschreven. Het is een triest gegeven waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt. De valkuil van dit soort verhalen is dat je heel veel kritische punten gaat missen, ik ga je toch even pesten ;). Als iemand is aangereden die middag, is dan gelijk bekend dat ze dood is. En bij het overlijden van iemands oma, mag dan gelijk de hele klas vrij? Dit gegeven is ook bedoelt volgens mij als opzetje. Dat kan je ook anders brengen. Probeer in je verhaal niet te veel te gaan uitleggen. Oma praat hier tegen statisch tegen haar kleinzoon. Ook is het raden hoe oud de kleinzoon is, een exacte leeftijd is niet nodig, maar wel een leeftijdsgroep (kleuterklas, onderbouw, bovenbouw, middelbare school etc). De melding van zaken- en vakantiereis komt er erg tussendoor. Is dat nodig? Op dit moment zet het juist voor vraagtekens. Waarom is het onderscheid belangrijk? Heel veel feedback weer, ik hoop dat je er wat mee kan. Succes!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, Je hebt een bijzonder verhaal geschreven met een gevoelig tintje. Ook ik vond die zin erg mooi, ik heb hem tweemaal gelezen. Een moeilijke vraag om als ouder (of oma) te beantwoorden; wat gebeurt er na de de dood... Ergens is het maar goed dat we het niet precies weten! Graag gelezen!
Hallo Anke, dit verhaal kwam als één stuk uit mijn gedachten; het gleed zo uit mijn vingers. Het plotseling overlijden van een vriendin heeft nogal indruk gemaakt en niet alleen bij mij. Fijn dat je het graag gelezen hebt, dank voor je reactie.

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Riny, aangrijpend verhaal heb je geschreven. Het is een triest gegeven waar iedereen vroeg of laat mee te maken krijgt. De valkuil van dit soort verhalen is dat je heel veel kritische punten gaat missen, ik ga je toch even pesten ;). Als iemand is aangereden die middag, is dan gelijk bekend dat ze dood is. En bij het overlijden van iemands oma, mag dan gelijk de hele klas vrij? Dit gegeven is ook bedoelt volgens mij als opzetje. Dat kan je ook anders brengen. Probeer in je verhaal niet te veel te gaan uitleggen. Oma praat hier tegen statisch tegen haar kleinzoon. Ook is het raden hoe oud de kleinzoon is, een exacte leeftijd is niet nodig, maar wel een leeftijdsgroep (kleuterklas, onderbouw, bovenbouw, middelbare school etc). De melding van zaken- en vakantiereis komt er erg tussendoor. Is dat nodig? Op dit moment zet het juist voor vraagtekens. Waarom is het onderscheid belangrijk? Heel veel feedback weer, ik hoop dat je er wat mee kan. Succes!
Hallo Annette, heel blij ben ik met je feedback. Je opende mijn ogen; klinkt misschien wat overdreven, maar ik kwam tot de ontdekking dat dit stukje allemaal gevoel was. Je bent dan zo in je uitwerking verdiept dat je opschrijft wat er in je hoofd opkomt dat met het onderwerp heeft te maken. Je vraagt je dan niet af of dit allemaal wel klopt. (Zullen thriller schrijvers en sf en fantasy schrijvers dat dan wel doen? Nog niet zo lang geleden hoorde ik van een dodelijk ongeval van een vrouw op de fiets, dat blijft dan bij me. Kleinzoon is net een brugpieper (buurjongen stond model ;) Oma praat statisch door doordat kleinzoon zachtjes huilt en zij zelf ook wat verward is. Zaken- en vakantie reis? Joost vond zakenreis iets verder van hem afstaan dan vakantiereis. Zijn ouders konden met vakantie ook wel een ongeluk krijgen. Oma snapte zijn gedachtegang en begon met opzet over een ijsje. (Niets werkt zo kalmerend als aan een ijsje likken.) Ik had die regel er ook een keer uitgehaald maar even later hem toch maar weer op zijn plaats gezet. Annette, dit is een lange reactie van mijn kant geworden, maar jouw reactie werkte verhelderend. Ik ben daar blij mee. Ook mijn verstand gebruiken en niet allen maar gevoel. Hartelijk dank.