# 254 - Reis met onbekende bestemming

Opdracht #254 – Bestemming onbekend ‘Hallo, oma.’ ‘Dag Joost, kom je nu al uit school; is het al zo laat?’ ‘We mochten eerder naar huis omdat-te. De - de oma van Ilse – is vanmiddag aangereden door een auto, ze is dood!’ ‘Toch niet …?’ ‘Ja, oma; u kent haar, Minke van Rijswijk.’ Hesther wordt draaierig en gaat zitten. De zon schijnt nog even vrolijk als daarnet; de vogels rumoeren nog steeds. Ze pakt een glas van de keukenplank, houd het onder de kraan, het glas raakt vol; geeft hem aan Joost en neemt nog een glas van de plank. ‘Kom laten we naar buiten gaan.’ Even later zitten ze op de tuinbank en het koele vocht doet zijn werk. ‘Oma, dat kan toch niet – waarom? Ze zouden met z’n allen met vakantie gaan en nu … Hij snikt en Hesther weet niet anders dan hem naar zich toe te trekken. Wanneer hij wat rustiger is geworden: ‘Oma, wat gebeurt er nu met de oma van Ilse?’ ‘Ze zal gecremeerd of begraven worden.’ ‘Dat weet ik wel, maar dat bedoel ik niet. Ze kan toch niet echt helemaal weg zijn?’ ‘Je bedoelt haar geest. Tja, dat weet ik ook niet zo direct. De familie van Minke was wel gelovig, maar welk geloof zij aanhingen of nu nog aanhangen? Ik geloof Protestants. Maar of dat nu nog zo is? Er zijn zoveel mensen met een eigen kijk op godsdienst, dan heb je zo weer een religie; religie komt van het Franse werkwoord; lier – samenvoegen. Wat ik niet geloof, is dat de overledenen weer net zo verder kunnen leven als zij voorheen deden.’ ‘Sommigen denken dat wel, hè?’ ‘Ach Joost, het geloof zit vol verhalen die steeds weer door de eeuwen heen, opgetekend en naverteld worden en dat over de gehele wereld. Er is niemand die het fijne ervan weet. Het leven is een geschenk Joost, en daar moeten we verstandig en voorzichtig mee omgaan. Vroeger werd er wel gezegd wanneer een vrouw een baby had gebaard: zij heeft het leven geschonken aan een zoon of dochter.’ Joost huilt nog zachtjes; manmoedig wendt hij zich van haar af, terwijl hij zijn tranen wegveegt zegt hij: ‘Ik ga papa en mama appen, ze zijn wel niet met vakantie maar op zakenreis. Ik wil het ze even vertellen. Zullen we nog eens een keer zo praten, oma?’ Dan verdwijnt hij naar zijn eigen kamer. Hesther begrijpt waarom hij nu verschil tussen zaken- en vakantiereis maakt en glimlacht stilletjes. ‘Goed idee, jongen. Als je straks weer beneden bent, nemen we een ijsje’. Nu Hesther alleen op de bank zit, neemt ze in gedachten afscheid van haar vroegere schoolvriendin. Al jaren weten ze van elkaars bestaan, stuurden elkaar met verjaardagen en Oud- en Nieuw een kaartje en nu, nu is zij aan haar reis met onbekende bestemming begonnen. Vaarwel Minke; het ga je goed!