Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#239 Verliefd, verloofd, verloren?

29 maart 2019 - 17:01
‘Maakt u zich geen zorgen mevrouw, er is geen blijvende schade. Ik verwacht dat uw geheugen binnen nu en twee dagen weer volledig terug is.‘ Ik kijk van de man in de doktersjas naar de man in de donkere mantel die naast hem staat. Alsof ze het hebben ingestudeerd knikken beiden me bemoedigend toe. Ik voel me echter alles behalve gerustgesteld. Mijn lijf voelt beurs en mijn hoofd bonkt. De man in het zwart pakt mijn hand, wrijft er zachtjes met zijn duim overheen. In een reflex trek ik mijn hand terug, maar direct daarna voel ik me schuldig. Waarom zou hij me niet mogen aanraken? Hij is immers mijn man. Dat hebben ze me zojuist verteld. De man in het zwart zit naast mijn bed. Ik kijk naar zijn gezicht op zoek naar herkenningspunten. Hij is ontegenzeggelijk knap, met zijn donkere krullen en lichtblauwe ogen, maar er is niets waar mijn geheugen zich aan vast kan klampen. Ik kijk naar zijn lippen en probeer me te herinneren hoe het voelt om ze te kussen. Maar er komt niets. Ik sluit mijn ogen in een poging warmte of genegenheid te vinden, maar alles blijft leeg. Ik luister hoe de man zijn telefoon tevoorschijn haalt en een berichtje tikt. ‘Mijn moeder komt er zo aan’ mompelt hij. De deur zwaait open en een hoogblonde dame stapt de kamer binnen. Op de voet gevolgd door een wolk dure parfum. ‘Lieverd, wat laat je me schrikken!’ Ze buigt zich naar me toe en maakt een zoengeluid net naast mijn wang. ‘Ik heb wat voor je meegenomen.’ De dame houdt een tijdschrift onder mijn neus. Ik kijk er niet begrijpend naar, maar dan veer ik op. ‘Hé, ik ken haar!‘ Opgelucht wijs ik naar de foto op de cover. Een jonge vrouw met een oogverblindende glimlach toont haar ringvinger aan de camera. Een joekel van een diamant blinkt me tegemoet. Ik zucht. ‘Ach, is ze toch getrouwd? Ik hoopte al die tijd nog dat ze voor haar vrijheid zou kiezen. Niet voor het geld en de glamour.’ Verguld met de informatie die mijn geheugen zo ineens prijsgeeft, kijk ik op naar de man in het zwart en zijn hoogblonde moeder. Maar in plaats van blijdschap, zie ik iets anders op hun gezichten. Is het verbijstering? Afschuw? ‘Wat?’ stamel ik onzeker. Maar nog voordat ik antwoord krijg, valt mijn blik op het nachtkastje. Naast het glas water glinstert een grote diamant.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 maart 2019 - 20:29
Chantal wat is dit goed geschreven. Heel knap :thumbsup: Toepasselijke titel, top. Heel graag gelezen. Ik wens je een fijn weekend.

Lid sinds

11 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 maart 2019 - 13:15
Hi Chantal. … wat heerlijk. Glamour, die de andere ik niet wilde. Ik vind het een mooi verhaal: 'het laat aan duidelijkheid niets te wensen over' zeiden we voeger. Met plezier gelezen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2019 - 11:18
Je hebt je goed ingeleefd in hoe het moet voelen om je geheugen kwijt te zijn. Dat je zelfs niet beseft dat je jezelf ziet in een tijdschrift. Mooi hoe de herinnering aan de worsteling die aan het huwelijk vooraf ging dan gelijk weer terugkomt in haar geheugen. Toch struikel ik hier ook wel een beetje over. Wanneer HP zichzelf niet herkent in het tijdschrift dan zou dat betekenen dat ze na het ongeluk nog niet in de spiegel gekeken heeft? Het lijkt met dat dat het eerste is dat je doet om aanknopingspunten te zoeken met je leven en verleden. Maar misschien heeft het geheugenverlies zodanig impact op haar korte termijn geheugen dat ze gelijk weer vergeet hoe ze eruit ziet? gr. Nynke

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 april 2019 - 0:00
Mooi neergezet, dat geheugenverlies. Ik was helemaal mee met die duim die bijna opdringerig over haar hand heen wreef. Ik vond het ook leuk toen ze opeens wel de celebrity kon herkennen in tegenstelling tot haar eigen leven en dat ze daar zelfs een afgewogen idee over had. Toen het uiteindelijk over haarzelf bleek te gaan, vond ik dat... jammer? Flauw bijna? Ook al omdat die schoonmoeder er bij was. Misschien had het wel meer over haar identiteitsconflict gezegd als de glossy wereld van entertainment bekleef waar de persoonlijke belevingswereld vervlogen is.

Lid sinds

13 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
31 maart 2019 - 19:37
Dank allen voor het lezen en jullie reacties! NIenke, ik heb ook even geworsteld met jouw vraagstuk, maar daarna bedacht ik dat de hp aardig wat verwondingen aan haar gezicht had en zichzelf daardoor niet goed zou kunnen herkennen. Misschien vonden de artsen het zelfs beter haar niet direct met haar gehavende gezicht te confronteren en wilden ze het eerst met een foto proberen. Vandaar dat haar schoonmoeder dat tijdschrift ook meenam.. Tilma, je oppert een heel goed alternatief waar ik zelf niet aan gedacht heb. Ik koos ervoor om haar oppervlakkige leven uit te wissen. Daar vindt ze na het ongeluk niets van terug. Wat overblijft zijn haar echte gevoelens. Misschien dat ze vóór het ongeluk midden in die identiteitscrisis zat en dat ze nu, zonder verleden, haar echte ik pas terugvindt.

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
1 april 2019 - 13:39
Hoi, Ik vind het ook erg goed. Een klein dingetje, maar misschien ben ik daar de enige in: ik snapte de tegenstelling tussen glamour en trouwen en vrijheid niet, hoe die drie dingen zich in het verhaal tot elkaar verhouden.Tussen welke dingen moest ze nu precies kiezen? Is haar man een celebrity dan? Waarom is hij dan zo nadrukkelijk in het zwart? Dat was een beetje verwarrend, een beetje maar. Verder echt heel goed.

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2019 - 21:31
Dit is een heel mooi verhaal! Er is hierboven al veel goede kritiek gegeven en ik denk eerlijk gezegd dat ik er niet veel aan toe kan voegen. Het is fijn geschreven, met precies het goede gehalte aan informatie. Graag gelezen!

Lid sinds

10 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2019 - 23:26
leest als een trein, misschien een beetje voorspelbaar, maar daarom niet minder leuk - lekker glimlach verhaal