Schrijfopdracht #238 – Conflicten ‘Mam, het wordt nu toch wel tijd dat je die boekenkast eens opruimt, straks klapt-ie naar voren: dat bovenste schap buigt al door, zie je dat?’ Natuurlijk zag zij dat. Ze wilde het niet zien en ook niet weten. Een mix van boeken uit haar jeugd, kindertijd en oudere ‘jeugd’, die al lang achter haar lag zo maar wegdoen? Die kast houdt het nog wel. Hij puilt wel uit: soms een dubbele rij boeken achterelkaar op een plank, dikkere en daardoor zwaardere exemplaren die als boekensteun dienen voor de kleinere boeken die dwars worden gelegd. Helemaal onderaan de boeken met grotere afmetingen, soms erg zwaar en ook wel eens wat uitstekend, waardoor ze … Net nog, toen ze haar jack op zolder hing om de laatste droogfase in te gaan bij het open raam, zag ze de doos met boeken die Erica vorige week naar boven had gebracht voor de Kringloop of what’ever. Ze kon het niet laten en pikte er meteen een boek uit en zette het op de kast in haar werkkamer: ziezo! Het is zo heerlijk om je omringd te weten door vroeger. Ze kan best met haar tijd mee, dat is wel gebleken toen haar man stierf. Ze had toen het gevoel of ze in een doorzichtige ballon leefde die haar beschermde tegen stoten en harde geluiden; niets deerde haar. Langzaamaan verdween die ballon en werd ze een nieuwe zelf. Maar boeken wegdoen, dat is iets heel anders: het is alsof je achteloos een deel van jezelf wegsnijdt … en dat groeit niet weer aan. Na het overlijden van haar ouders, voelde zij zich wees. Hoe oud je ook bent, of je een gezin hebt of niet, het maakt niets uit er valt een stukje jeugd weg. Toch weet ze uit ervaring dat er daarna een herstelperiode volgt. Kom op Fré: ze wrijft eens over haar gezicht - boeken zijn weliswaar boeken en het kinderspeelgoed dat er nog ligt … dat kan toch ook nog een tweede kans krijgen? Ja, dat is het – uiteindelijk gaat er niets verloren, alles wordt hergebruikt of anders gerecycled en de boeken die er nu nog toe doen kun je rustig koesteren; het gaat om de boeken die hun plicht al gedaan hebben. Kom op: Luctor et Emergo. De telefoon rinkelt: ‘Hallo mam, waar ben je? Gaat het goed met je?’ ‘Jazeker, ik sta op het punt een themareisje naar Zeeland te boeken.’