Lid sinds

12 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

# 235 Sport, het vergeten verlangen

Lief Dagboek, Het was weer raak bij mijn collega vandaag. Ze had de zoveelste depressieve uitlating. Ze beukte met haar hoofd op tafel en schreeuwde het uit dat ze ‘Niet meer verder wilde’. Haar modderige lijf sleepte ze mee naar het keukentje waar ze een extra gesuikerde donut uit de 3d printer haalde. ‘Depressies en het aantal zelfmoordpogingen is nog meer toegenomen’. Het artikel verscheen ineens op mijn straling gereguleerde wall vanmorgen. Vlak voor mijn neus en na het lezen swipte ik het maar gauw naar links. De virtuele prullenbak in waar eerdere nietszeggende mijmeringen al gedeponeerd zijn. Mijmeringen worden direct in een virtueel bestand opgeslagen. Wie zit er nu echt op te wachten om zijn eigen geneuzel in de digitale cloud op te slaan? Tuurlijk, voor songwriters is het makkelijk om te neuriën en het gelijk op te slaan en het aantal mensen dat vreemdgaat is door mijmeringen drastisch gedaald. Hackers van tegenwoordig halen zelfs je gedachten uit de virtuele cloud. Geen mens die nog maar negatief durft te denken naar een ander. Ik vind het verwonderlijk. De overheid heeft nog steeds geen stappen ondernomen om sport te promoten. Toen ik vandaag om mij heen keek besefte ik dat slank zijn echt niet meer van deze tijd is. Het schoonheidsideaal is omvangrijk veranderd. Evenals vrolijkheid en de wil om dingen te ondernemen. Vannacht ging ik stiekem naar het industrieterrein om op achteraf gelegen terrein nog iets aan sport te doen. Lichaamsbeweging zoals ik het nog kende vanuit mijn jeugd. Met twee voeten op een kist springen. Ik vind het heerlijk en bezweet duik ik anderhalf uur later de douche in. Zoals heel vroeger hekserij voor gek werd verklaard, word ik door mijn sport steeds meer als afwijkend gedrag gezien. Daarom moet het ’s nachts lief dagboek. Een mens hoeft niets meer te doen. Alles is per computer geregeld. En ik? Ik blijf er stiekem tussenuit piepen, met hoge investering op mijn cloud. Al is het maar om niet gek te worden.

Lid sinds

6 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Indrany, Je verhaal komt misschien heel dicht bij de werkelijkheid. We moeten ons niet laten leiden door de technologie, dan is het einde nabij. Je hebt een mooi en duidelijk toekomstbeeld omschreven. Ik hoop er stiekem een beetje op dat we over 20 jaar nog steeds vrolijk zijn, en lekker kunnen gaan sporten. Ik heb je verhaal met veel plezier gelezen.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Als alles door internet en pc geregeld wordt gaat de creativiteit van mensen verloren. je beschrijft het intens. De headbanging collega beeldt dit sterk uit. Ik merk een paar dingetjes - Ze had de zoveelste depressieve uitlating. Bedoel je hier depressieve uiting? - Geen mens die nog maar negatief durft te denken naar een ander. het negatief denken over een ander. https://taaladvies.net/taal/advies/vraag/200/denk… - word ik door mijn sport steeds meer als afwijkend gedrag gezien: zo wordt mijn sport(beleving) als afwijkend gedrag gezien. Sterke zin vind ik de laatste, prachtig gevonden. - Ik blijf er stiekem tussenuit piepen, met hoge investering in de cloud. Die hoge investering in de cloud begrijp ik niet. Maar dat zal zeker aan mij liggen hoor. Heel graag gelezen, door jou een heel origineel beeld geschetst. Ik wens je een fijne avond toe. :thumbsup:

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi stuk! Je zet een interessant, geloofwaardig toekomstbeeld neer. [quote: Indrany] schreeuwde het uit dat ze ‘Niet meer verder wilde’.[/quote] Dit klinkt een beetje krom. Het is hier denk ik: schreeuwde het uit. Of: schreeuwde dat ze niet meer verder wilde. [quote: Indrany]swipte ik het maar gauw naar links[/quote] Kleine woordjes die niks toevoegen aan de zin (in dit geval: 'maar'), kunnen bijna altijd weg worden gelaten. 'swipete ik het gauw naar links.' Graag gelezen!