#234 - Waarheden

9:47 — gesprek met een politieagent Goeiemorgen, meneer de agent. Ja, ik weet het, ik sta hier nogal vreemd geparkeerd, zo half op het voetpad, maar ik kan het uitleggen. Ik heb net een botsing gehad met een fietser. Kom maar eens kijken naar die verse kras hier rechts vooraan. Dat is waar hij mij raakte. Ik stond in de Ottergemsesteenweg voor de verkeerslichten. Ik passeer hier elke dag en normaal gezien draait iedereen in, in de richting van de Burggravenlaan. Uit routine sloeg ik ook nu weer rechtsaf toen het licht op groen sprong; ik besefte niet dat die fietser rechtdoor wilde. We raakten elkaar en hij viel om. Ik weet dat ik in fout ben, dus ik neem de kosten voor die kras op mij. In ieder geval: ik heb mij direct geparkeerd voorbij de bocht. Ik weet dat ik hier eigenlijk niet mag staan, maar ik was bezorgd om die fietser. Ik kon toch niet doorrijden alsof er niets gebeurd was? Ik ben direct uitgestapt om te kijken of alles in orde was. Hij was tot mijn opluchting alweer op de been. Ik stelde voor zijn fiets in mijn auto te laden en hem naar de spoed te rijden als hij zich niet goed voelde. Hij zei dat dit niet nodig was en dat ik me geen zorgen moest maken. Hij was nogal gehaast en wilde direct wegrijden. Ik kon hem nog net mijn kaartje geven met mijn gegevens. Ik drukte hem op het hart dat hij me moest contacteren mocht hij achteraf merken dat er toch schade was. Jaja, dit is de eerste keer dat me dit overkomt, maar je ziet: een ongelukje is gauw gebeurd; één kleine onoplettendheid is voldoende… Wat een geluk dat de schade beperkt gebleven is tot een simpele kras. 10:09 — bericht op antwoordapparaat van date Hallo liefje, ik bel je omdat ik je vlug iets wil vragen. Kunnen we vanmiddag met jouw auto naar het verjaardagsfeestje van mémé? Ik ga straks mijn auto binnenbrengen in de garage, want ik heb net een klein accidentje gehad. Ik was een “gelukkige verjaardag” naar mémé aan het sturen op weg naar de sportarts. Ik lette even niet op en ik zag niet dat er een fietser naast me stond aan de stoplichten. Ik draaide in, hij reed rechtdoor, en pats! Ik heb me direct voorbij de bocht op het voetpad geparkeerd. Ik stapte op de fietser af en wilde vragen of alles in orde was, maar hij was nogal kort van stof. Hij zag er nogal gehaast uit en had vooral oog voor zijn fiets. Hij keek of zijn stuur nog recht stond, draaide eens aan zijn trappers om te zien of zijn ketting nog goed zat, en probeerde zijn remmen uit. Toen hij zag dat alles in orde was, stapte hij gewoon weer op zijn fiets. Ik vond hem eigenlijk een beetje onbeleefd. Ik voelde me schuldig en wilde mijn excuses aanbieden, maar hij reed weg zonder boe of ba te zeggen. Nu ja, ik snap hem wel. Het is mij ook al overkomen. Ik weet hoe ik zelf ben in dergelijke situaties. In ieder geval, toen ik weer in mijn auto wilde stappen, zag ik een kanjer van een kras vooraan aan de rechterkant. Daar moet ik straks even mee naar de garage. Ik zie je straks wel voor we naar mémé vertrekken. Tot dan! Dikke kus! 10:11 — bij de therapeut Sorry dat ik wat later ben. Ik ben helemaal van mijn melk en ik moet even bekomen. Ik heb al met de politie gepraat en met mijn vriendin. Ik heb gedaan alsof er niets aan de hand is, maar in werkelijkheid heb ik de bibber op mijn lijf. Ik heb net een fietser aangereden op weg hierheen. De fietser zei dat hij OK was. Hij checkte gewoon even zijn fiets en reed dan weer verder omdat hij gehaast was, maar ik durf wedden dat hij nu ook ergens staat te trillen op zijn benen. Ik ben zelf een fervent fietser. Ik ben zelf al meer dan eens aangereden geweest. Ik weet hoe het voelt. Ik haat het wanneer automobilisten geen rekening houden met zwakke weggebruikers. Ik haat automobilisten die fietsers smalend wielerterroristen noemen. Ik ben altijd heel voorzichtig als ik fiets, en dat was de fietser die ik aanreed ook. Wat moet die fietser niet van mij gedacht hebben? Ik hoop dat hij niet gezien heeft dat ik met mijn telefoon bezig was. Ik doe dat anders nooit; ik voel me zo schuldig! Ik wilde vlug een berichtje sturen naar mijn grootmoeder die vandaag jarig is, terwijl ik haar sowieso vanmiddag ga bezoeken. Hoe dom kon ik zijn? Ik durf wedden dat ze het berichtje pas morgen ziet. Waarom vond ik het zo belangrijk dat berichtje te versturen terwijl ik aan het rijden was? Dat is zo irrationeel. Dat ben ik niet gewoon van mezelf. Wat is er mis met mij? Ben ik aan het veranderen in alles wat ik haat? Stel je voor dat de fietser er erger aan toe was geweest! Aaaaaaaaaarrrrrrgh! 11:19 — Beste vriend komt me oppikken bij de garage Ik heb nogal geluk gehad vandaag! Ik ben daarnet onzacht met een fietser in aanraking gekomen. Je weet hoe ik altijd vloek op chauffeurs die niet letten op fietsers? Blijkbaar behoor ik nu ook tot dat clubje, stommekloot die ik ben! Ik stond te wachten aan de stoplichten en ik dacht: ik stuur vlug een berichtje naar mijn grootmoeder voor haar verjaardag. Daardoor lette ik helaas niet op de fietser naast mij toen het licht op groen sprong. Ik draaide in; hij reed rechtdoor. Ik raakte hem en hij viel om. Gelukkig hadden we nog geen snelheid en kwam de fietser er zonder kleerscheuren van af. Ik ben direct gestopt om hem recht te helpen. We hebben samen zijn fiets gecontroleerd en die leek ook geen schade geleden te hebben. Ik gaf hem mijn kaartje uit schuldgevoel, maar hij keek er niet eens naar. Hij reed vlug weg, grommend dat hij gehaast was. Hij was nog maar net vertrokken toen de politie plots voorbijreed. Ze zagen mijn auto staan —ik had mij op het voetpad gezet— en ik moest uitleggen wat er gebeurd was. Ik heb er natuurlijk niet bij verteld dat ik met mijn GSM bezig was. Ik heb hen de kras getoond en ze hebben me laten gaan met een waarschuwing. Voortaan zet ik mijn GSM af voor ik in de auto stap en steek ik hem in het handschoenenkastje buiten mijn bereik. Ik wil dit niet nog eens meemaken. Stel je voor dat de fietser er erger aan toe was geweest! Ik mag er niet aan denken! 12:17 — Oma’s verjaardagsfeestje Gelukkige verjaardag, mémé! Het spijt me dat ik een kwartiertje te laat ben, ik weet dat je graag hebt dat iedereen stipt is, maar ik heb vanmorgen een klein ongelukje gehad. We zijn met Heidi’s auto moeten komen, want de mijne is in de garage. Alles is in orde, hoor, gewoon een krasje op mijn auto dat er uit moet. Niemand heeft er een lichamelijk letsel aan overgehouden. Maar genoeg over mij, zijn alle kleinkinderen hier? Het is al eeuwen geleden dat ik iedereen samen heb gezien.