Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#234 - Waarheden

20 februari 2019 - 13:00
9:47 — gesprek met een politieagent Goeiemorgen, meneer de agent. Ja, ik weet het, ik sta hier nogal vreemd geparkeerd, zo half op het voetpad, maar ik kan het uitleggen. Ik heb net een botsing gehad met een fietser. Kom maar eens kijken naar die verse kras hier rechts vooraan. Dat is waar hij mij raakte. Ik stond in de Ottergemsesteenweg voor de verkeerslichten. Ik passeer hier elke dag en normaal gezien draait iedereen in, in de richting van de Burggravenlaan. Uit routine sloeg ik ook nu weer rechtsaf toen het licht op groen sprong; ik besefte niet dat die fietser rechtdoor wilde. We raakten elkaar en hij viel om. Ik weet dat ik in fout ben, dus ik neem de kosten voor die kras op mij. In ieder geval: ik heb mij direct geparkeerd voorbij de bocht. Ik weet dat ik hier eigenlijk niet mag staan, maar ik was bezorgd om die fietser. Ik kon toch niet doorrijden alsof er niets gebeurd was? Ik ben direct uitgestapt om te kijken of alles in orde was. Hij was tot mijn opluchting alweer op de been. Ik stelde voor zijn fiets in mijn auto te laden en hem naar de spoed te rijden als hij zich niet goed voelde. Hij zei dat dit niet nodig was en dat ik me geen zorgen moest maken. Hij was nogal gehaast en wilde direct wegrijden. Ik kon hem nog net mijn kaartje geven met mijn gegevens. Ik drukte hem op het hart dat hij me moest contacteren mocht hij achteraf merken dat er toch schade was. Jaja, dit is de eerste keer dat me dit overkomt, maar je ziet: een ongelukje is gauw gebeurd; één kleine onoplettendheid is voldoende… Wat een geluk dat de schade beperkt gebleven is tot een simpele kras. 10:09 — bericht op antwoordapparaat van date Hallo liefje, ik bel je omdat ik je vlug iets wil vragen. Kunnen we vanmiddag met jouw auto naar het verjaardagsfeestje van mémé? Ik ga straks mijn auto binnenbrengen in de garage, want ik heb net een klein accidentje gehad. Ik was een “gelukkige verjaardag” naar mémé aan het sturen op weg naar de sportarts. Ik lette even niet op en ik zag niet dat er een fietser naast me stond aan de stoplichten. Ik draaide in, hij reed rechtdoor, en pats! Ik heb me direct voorbij de bocht op het voetpad geparkeerd. Ik stapte op de fietser af en wilde vragen of alles in orde was, maar hij was nogal kort van stof. Hij zag er nogal gehaast uit en had vooral oog voor zijn fiets. Hij keek of zijn stuur nog recht stond, draaide eens aan zijn trappers om te zien of zijn ketting nog goed zat, en probeerde zijn remmen uit. Toen hij zag dat alles in orde was, stapte hij gewoon weer op zijn fiets. Ik vond hem eigenlijk een beetje onbeleefd. Ik voelde me schuldig en wilde mijn excuses aanbieden, maar hij reed weg zonder boe of ba te zeggen. Nu ja, ik snap hem wel. Het is mij ook al overkomen. Ik weet hoe ik zelf ben in dergelijke situaties. In ieder geval, toen ik weer in mijn auto wilde stappen, zag ik een kanjer van een kras vooraan aan de rechterkant. Daar moet ik straks even mee naar de garage. Ik zie je straks wel voor we naar mémé vertrekken. Tot dan! Dikke kus! 10:11 — bij de therapeut Sorry dat ik wat later ben. Ik ben helemaal van mijn melk en ik moet even bekomen. Ik heb al met de politie gepraat en met mijn vriendin. Ik heb gedaan alsof er niets aan de hand is, maar in werkelijkheid heb ik de bibber op mijn lijf. Ik heb net een fietser aangereden op weg hierheen. De fietser zei dat hij OK was. Hij checkte gewoon even zijn fiets en reed dan weer verder omdat hij gehaast was, maar ik durf wedden dat hij nu ook ergens staat te trillen op zijn benen. Ik ben zelf een fervent fietser. Ik ben zelf al meer dan eens aangereden geweest. Ik weet hoe het voelt. Ik haat het wanneer automobilisten geen rekening houden met zwakke weggebruikers. Ik haat automobilisten die fietsers smalend wielerterroristen noemen. Ik ben altijd heel voorzichtig als ik fiets, en dat was de fietser die ik aanreed ook. Wat moet die fietser niet van mij gedacht hebben? Ik hoop dat hij niet gezien heeft dat ik met mijn telefoon bezig was. Ik doe dat anders nooit; ik voel me zo schuldig! Ik wilde vlug een berichtje sturen naar mijn grootmoeder die vandaag jarig is, terwijl ik haar sowieso vanmiddag ga bezoeken. Hoe dom kon ik zijn? Ik durf wedden dat ze het berichtje pas morgen ziet. Waarom vond ik het zo belangrijk dat berichtje te versturen terwijl ik aan het rijden was? Dat is zo irrationeel. Dat ben ik niet gewoon van mezelf. Wat is er mis met mij? Ben ik aan het veranderen in alles wat ik haat? Stel je voor dat de fietser er erger aan toe was geweest! Aaaaaaaaaarrrrrrgh! 11:19 — Beste vriend komt me oppikken bij de garage Ik heb nogal geluk gehad vandaag! Ik ben daarnet onzacht met een fietser in aanraking gekomen. Je weet hoe ik altijd vloek op chauffeurs die niet letten op fietsers? Blijkbaar behoor ik nu ook tot dat clubje, stommekloot die ik ben! Ik stond te wachten aan de stoplichten en ik dacht: ik stuur vlug een berichtje naar mijn grootmoeder voor haar verjaardag. Daardoor lette ik helaas niet op de fietser naast mij toen het licht op groen sprong. Ik draaide in; hij reed rechtdoor. Ik raakte hem en hij viel om. Gelukkig hadden we nog geen snelheid en kwam de fietser er zonder kleerscheuren van af. Ik ben direct gestopt om hem recht te helpen. We hebben samen zijn fiets gecontroleerd en die leek ook geen schade geleden te hebben. Ik gaf hem mijn kaartje uit schuldgevoel, maar hij keek er niet eens naar. Hij reed vlug weg, grommend dat hij gehaast was. Hij was nog maar net vertrokken toen de politie plots voorbijreed. Ze zagen mijn auto staan —ik had mij op het voetpad gezet— en ik moest uitleggen wat er gebeurd was. Ik heb er natuurlijk niet bij verteld dat ik met mijn GSM bezig was. Ik heb hen de kras getoond en ze hebben me laten gaan met een waarschuwing. Voortaan zet ik mijn GSM af voor ik in de auto stap en steek ik hem in het handschoenenkastje buiten mijn bereik. Ik wil dit niet nog eens meemaken. Stel je voor dat de fietser er erger aan toe was geweest! Ik mag er niet aan denken! 12:17 — Oma’s verjaardagsfeestje Gelukkige verjaardag, mémé! Het spijt me dat ik een kwartiertje te laat ben, ik weet dat je graag hebt dat iedereen stipt is, maar ik heb vanmorgen een klein ongelukje gehad. We zijn met Heidi’s auto moeten komen, want de mijne is in de garage. Alles is in orde, hoor, gewoon een krasje op mijn auto dat er uit moet. Niemand heeft er een lichamelijk letsel aan overgehouden. Maar genoeg over mij, zijn alle kleinkinderen hier? Het is al eeuwen geleden dat ik iedereen samen heb gezien.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2019 - 8:05
Ik heb de titel veranderd van "Rashomon effect" naar "waarheden" omdat ik, een dag nadat ik de stukjes schreef, inzie dat er verschillende getuigen in het spel moeten zijn om te kunnen spreken van een Rashomon effect. Bij het herlezen van mijn inzending, ben ik er eigenlijk niet zo tevreden over, maar dat heeft alles te maken met het feit dat ik in het werkelijke leven heel veel met de fiets op de baan ben, en dus ook al redelijk veel gevallen ben, soms als gevolg van een (bijna-)aanrijding. Eén keer heb ik zelfs een elleboogbreuk overgehouden aan een bijna-aanrijding met een moto. Ik had het dus best moeilijk mij in te leven met de ik-figuur als dader, want eigenlijk heb ik er weinig sympathie voor. Wat wel klopt, is dat ik altijd heel vlug mijn fiets oppak en verder rij. Met die gebroken elleboog ben ik pas een dag later naar de dokter geweest. Die stuurde me direct naar de spoed en kon niet geloven dat ik er nog een dag mee rondgelopen en -gefietst had.

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2019 - 10:39
Bruno, veel beter deze titel: waarheden. Leest als een trein en mij doe je natuurlijk een plezier met: mémé :lol: Fijne dag.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2019 - 11:35
mij doe je natuurlijk een plezier met: mémé :lol:
Jammer genoeg is het woord ook in Vlaanderen een beetje in onbruik geraakt. Ik hoor het enkel nog af en toe in West-Vlaanderen. In Antwerpen zeggen ze nog bomma, maar dat vind ik niet zo liefelijk klinken als mémé.

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2019 - 16:25
Bruno ben het helemaal met Marie eens. Een heel goed neergezet verhaal. En je bent altijd zo vlot met insturen. Knap hoor. Met plezier gelezen, Fijne dag

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 februari 2019 - 20:47
Hoi Menno, Hele goede stukken, met duidelijk telkens een andere toehoorder en toch een spreker die hetzelfde verhaal verteld. Het was een lastige opdracht, zeker als het erg dichtbij komt. Je zou nog wel kunnen kijken naar je zinnen. Sommige zijn erg mooi en correct, maar misschien niet hoe een personage zou praten. Je wil ook best veel uitleggen. Maar voor de rest mijn complimenten!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2019 - 11:20
Hoi Bruno, ik vond het ook een knap lastige opdracht. Ook al te veel gezien en meegemaakt... (En nu dat de oudste dochter leert rijden vind ik het een nog griezeliger onderwerp. :eek: ) Jouw tekst komt realistisch bij me over. :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 februari 2019 - 12:12
Hoi Bruno, met je tekst verwoord je heel mooi de onachtzaamheid waarmee mensen in het verkeer met hun mobiel omgaan. Eventjes een appje kan toch niet zoveel kwaad? Totdat je ineens verrast wordt door de snelheid waarmee er iets kan gebeuren. En dan zit de schrik er goed in; net als bij je hoofdpersoon. Hij zal het in ieder geval niet meer doen.