#231 Maanziek
In het kader van de week van de poëzie, moest hier gewoon een gedicht van komen. :)
Maanziek
Haar verlangen was nog nooit zo groot
Ze zwelt op en zilvert door de nacht
Balanceert op kale takken, druipt langs zwarte stammen
Sijpelt binnen in je dromen
Ze wil haar sterren
verruilen voor het groen en blauw
Ze is nu zo dichtbij
Kijk,
haar schaduw tekent UFO's
op het bevroren land
Ze reikt en reikt, maar in de onvermijdelijke dageraad
is alleen zij de vreemdeling
En ze verbleekt,
beseft dat ze weer verloren heeft
als de dag haar uit de hemel veegt
Mooi.
Lid sinds
10 jaar 10 maandenRol
Zeer origineel! Graag
Lid sinds
6 jaarRol
edwinchantalenquinten
Lid sinds
6 jaar 3 maandenRol
Chantal doe mij hier maar
Lid sinds
8 jaar 8 maandenRol
Chantal! - gewoon top. Het
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
Heel mooi Chantal! Ik zie de
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Ha Chantal, Dit is genieten.
Lid sinds
10 jaar 4 maandenRol
Heel mooi geschreven Chantal,
Lid sinds
7 jaarRol
Leuk om met een gedicht aan
Lid sinds
12 jaar 1 maandRol
Hoi allemaal, bedankt voor
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Chantal een prachtig gedicht.
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Hoi Chantal, Mooi gedicht.
Lid sinds
6 jaar 8 maandenRol
Ode aan Selene. Ik houd van
Lid sinds
6 jaar 11 maandenRol
Thea Josephine, Jurrit en
Lid sinds
13 jaar 9 maandenRol
Ik ben blij dat ik het op de
Lid sinds
7 jaar 2 maandenRol