Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#229 Kastanjekind

16 januari 2019 - 10:45
Langzaam werd de geur van dennennaalden verdrongen door een geur die ik nooit meer zou vergeten en nog dagenlang op mijn huid zou blijven liggen. Ik verliet het wandelpad en liep een stukje verder het bos in. Plotseling zag ik vanuit mijn ooghoek iets wegschieten achter één van de vele kastanjebomen die dit gedeelte van het bos bewoonden, waar ik als kind in de herfst zoveel tijd had doorgebracht. De liefde voor de kastanje had me nooit meer verlaten. Mijn kinderen bekenden me later dat ze stoute dingen deden als ze mama na een tijdje alleen lieten achter de knutseltafel met herfstmateriaal. Ik schudde de herinneringen van me af en concentreerde me op de geur die sterker leek te worden en die ik nu herkende als de geur van in het vuur gepofte tamme kastanjes. En daar tussen de bomen verscheen ineens een bijzonder tafereel, een herinnering in levende lijve. Een voor een nam ik de figuren rond het vuur in me op en verplaatste mijn gewicht van mijn ene naar mijn andere voet en weer terug. Daar was oma die naar opa keek terwijl hij de arm van zijn kleindochter omklemde die uitrekte naar het vuur om de kastanje aan de spies zo goed mogelijk te verwarmen. De geur van de kastanjes sprong op mijn tong en ik slikte het water weg. Na het poffen kwam het feest van het eten en ik was jaloers op deze mensen bij het vuur. Waar was de magie gebleven die je alleen als kind zo intens kon ervaren? Nog steeds wiebelend nam een koude windvlaag bezit van mijn lichaam en vervaagde de zoete kastanjegeur. Wat overheerste was de bekende geur van verval en verlies. Opa en oma namen de liefde met zich mee toen ze hun vuur doofden.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 januari 2019 - 11:34
Wordt vuur een terugkerend thema bij deze opdracht? In ieder geval: mooie, warme herinnering.
Dank je wel, Bruno. Ja, toevallig hè. Ik dacht ook nog waar mijn verhaal eindigt zou jouw verhaal kunnen beginnen. Gr. Nynke

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 januari 2019 - 11:37
Nynke, ik deel je herinneringen aan die heerlijke kastanjes, ik eet ze nu weleens rauw, ook lekker in het bos. Ik heb genoten van je herinneringsverhaal, fijn om te lezen. Fijne dag.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 januari 2019 - 14:10
Nyceway, Nostalgie, verdriet, een vleugje eenzaamheid, jaloezie naar een vervlogen warme kindertijd. De liefde voor de kastanje (die ik met HP deel) Het zit er allemaal in verwerkt. Heel mooi beschreven :)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 januari 2019 - 18:01
Mooi. :thumbsup: Alleen een (klein) beetje jammer dat de zoete kastanjegeur zo opeens plaats maakt voor de geur van verval en verrotting. Het kunnen geen herfstbladeren zijn, die ruiken zooo lekker. Heeft jouw HP een trauma opgedaan tijdens of vlak na het overlijden van haar grootouders?

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 januari 2019 - 18:24
Mooi. :thumbsup: Alleen een (klein) beetje jammer dat de zoete kastanjegeur zo opeens plaats maakt voor de geur van verval en verrotting. Het kunnen geen herfstbladeren zijn, die ruiken zooo lekker. Heeft jouw HP een trauma opgedaan tijdens of vlak na het overlijden van haar grootouders?
Dank je wel N.D.D. Je hebt gelijk de verrotting is een beetje te extreem. ik heb de tekst iets aangepast. De pijn om het verlies van de grootouders had de mooie herinneringen te lang overschaduwd. Maar vanaf nu zou HP weer de geur van de kastanjes op kunnen roepen en daarmee het fijne gevoel van vroeger. Gr. Nynke

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 januari 2019 - 20:22
Mooi opgeschreven herinnering, Nynke. Grootouders zijn belangrijk.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2019 - 17:49
Nynke, … met belangstelling je verhaal gelezen; dat je kinderen het 'fijn' vonden dat je zo druk bezig was met de kastanjes, konden zij mooi gebruik van maken. Leuk. Dan de herinnering aan je grootouders, met als klap op de vuurpijl je antwoord aan N.D.D. :nod: :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2019 - 19:36
Hoi Nynke, je begint met een hele mooie titel die uitnodigt tot lezen. Je neemt me mee in een mooie, liefdevolle herinnering. Gelukkig verdween dus niet alles toen het vuur van je grootouders doofde. " Plotseling zag ik vanuit mijn ooghoek iets wegschieten achter de boomstam van één van de vele kastanjebomen die dit gedeelte van het bos bewoonden, waar ik als kind in de herfst zoveel tijd had doorgebracht. " Deze zin is best lang. Volgens mij kan je 'de boomstam van' hier zonder problemen weglaten. "Mijn kinderen bekenden me later dat ze stoute dingen deden als ze mama na een tijdje alleen gelaten hadden achter de knutseltafel met herfstmateriaal." Voor mijn gevoel loopt deze zin niet lekker. Misschien 'gelaten hadden' vervangen door 'lieten'?

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2019 - 20:14
San, Riny en Chantal, Bedankt voor jullie fijne reacties. Chantal, bedankt voor je suggesties, ik heb ze overgenomen. gr. Nynke

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
22 januari 2019 - 20:34
Ha Nynke, Enerzijds wil ik me mee laten voeren door het kastanjekind. In proza zou ik vol vuur mee willen ploffen. Aan de andere kant lees ik het meer als non-fictie. Dan haper ik op deze zin: 'De geur van de kastanjes sprong op mijn tong en ik slikte het water weg.' Het eerste stukje vind ik poëtisch en daarin past ook het tweede deel. In het verhaal denk ik, welk water? De laatste alinea lees ik net als de laatste zin in de eerste alinea als een terugkijken, als een herinnering. Je stukje boeit me en het voelt gelijkertijd aan als een koortsdroom. Misschien is dit ook allemaal wartaal voor jou. Nogmaals, ik heb het geboeid gelezen.

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2019 - 7:26
Ha Nynke, Enerzijds wil ik me mee laten voeren door het kastanjekind. In proza zou ik vol vuur mee willen ploffen. Aan de andere kant lees ik het meer als non-fictie. Dan haper ik op deze zin: 'De geur van de kastanjes sprong op mijn tong en ik slikte het water weg.' Het eerste stukje vind ik poëtisch en daarin past ook het tweede deel. In het verhaal denk ik, welk water? De laatste alinea lees ik net als de laatste zin in de eerste alinea als een terugkijken, als een herinnering. Je stukje boeit me en het voelt gelijkertijd aan als een koortsdroom. Misschien is dit ook allemaal wartaal voor jou. Nogmaals, ik heb het geboeid gelezen.
Dank je wel, Levina. Jij bent de eerste die het leest zoals ik het eigenlijk bedoeld had. İnderdaad een soort koortsdroom van een vrouw die in de war is en op zoek naar de liefde. De mensen zijn niet echt in het bos maar in een soort hallucinatie krijgt ze dit beeld te zien. Het water is gewoon het water dat in je mond loopt wanneer je iets ruikt dat je lekker vindt.

Lid sinds

10 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
23 januari 2019 - 13:30
Dank je voor je toelichting, Nynke. Zo zat ik inderdaad in het verhaal en nu begrijp ik ook het water. Je hebt het over geur. Heel goed gedaan.