Boeiend verhaal Cobie. Ook het open einde. Misschien een idee om bij de dialogen een enter te geven? Dan komt de Stem duidelijker naar voren, ook je eigen stem!

Mooi.

Een lekker symbolische tekst, die ook qua taalgebruik goed verzorgd is. En bovendien prima aansluit bij de opdracht. Om toch wat zout op slakken te leggen heb ik de volgende punten: Waarom Stem met een hoofdletter? Dat doet wat mij betreftj direct wat Goddelijk aan, en ik weet niet of dat precies het beeld is dat je wilt oproepen (al lijkt het me wel min of meer in die richting te zitten). Als het niet specifiek om 'God' gaat, zou ik niet kiezen voor een hoofdletter. Die hoofdletter heb je dan niet nodig om de 'stem' kracht bij te zetten. Dat doe je met je tekst zelf wel. ' In eerste instantie voelde dat als een opluchting maar...' --> Liever met een komma voor 'maar'. 'Het landschap - als je het tenminste zo mocht noemen - dat me omringde leek voornamelijk te bestaan uit een gangenstelsel waarvan de uitgebreidheid me duizelig maakte.' --> Er is geen alwetende verteller. De ik-persoon is aan het woord. Hoe concludeert die dat het landschap voornamelijk uit een uitgebreid gangenstelstel lijkt te bestaan? Als je je blinddoek midden in een gangenstelsel afdoet, zie je toch maar een dusdanig beperkt deel van je omgeving dat je zo'n inschatting onmogelijk kunt maken? 'Was het maar zo, dan was er misschien nog de mogelijkheid geweest om er vandoor te gaan.' --> 'ervandoor' moet aan elkaar. Zie https://onzetaal.nl/taaladvies/er-voorzetsel-werk… 'Het was een omgeving die, afgezien van al het andere, ook nog eens uit voornamelijk grijstinten was opgetrokken. ' --> 'al het andere' vind ik onnodig vaag. Ik zou dat tussenzinnetje daarom liever helemaal weglaten. Het voegt niks toe. 'Even was er nog de hoop dat het om een droom ging, maar...' --> Vanwaar opeens deze onpersppnlijke constructie? Ik zou liever 'Even had ik nog de hoop...' zien. Dat onpersoonlijke heeft een vervreemdend effect, dat ik hier juist niet op zijn plaats vindt: je wilt de lezer toch naar de ik-persoon toe trekken? '...uit ervaring wist ik dat een beleving waarvan je hoopt dat het een droom is, er geen is.' --> mooie observatie 'Net toen ik begon te vermoeden dat het initiatief dan waarschijnlijk verder van mijzelf afhing, bevestigde de Stem die veronderstelling.' --> in plaats van 'dat het initiatief dan waarschijnlijk verder van mijzelf afhing' zou ik liever iets zien als 'dat het initiatief dan waarschijnlijk verder bij mij zou moeten liggen'. Ik vind 'initiatief' en 'afhangen van' hier niet zo lekker combineren. --> Een iets groter probleem: de combinatie van 'Net' aan het begin van de zin met het bevestigen van die veronderstelling vind ik qua tijdlijn een beetje wringen. Wat er achtereenvolgens gebeurt: 1. De ik-persoon staat te wachten tot er iets gebeurt. Er gebeurt enige tijd niks. 2. Dan gebeuren er opeens twee dingen tegelijk: de in-persoon komt tot een besef, en de stem bevestigt dat besef. Die combinatie kan prima, maar dan zou ik niet aan het begin van de zin het woord 'net' gebruiken. Eerder bijvoorbeeld 'zodra'. Daarmee maak je duidelijk dat de stem bovenop de gedachten van de ik-persoon zit. 'net' zou prima kunnen als je een zin gebruikt als 'net als ik de hoop begin op te geven dat er nog iets zal gaan gebeuren' en ik vermoed dat je je zin een beetje dat idee wilt meegeven, maar nu hinkt hij een beetje te veel op twee gedachten. 'Vluchten was geen optie, dat was duidelijk. Dan maar de confrontatie met de wirwar van gangen aangaan, zei ik tegen mezelf, en zien waar we uitkomen. ' --> 'zei ik tegen mezelf' betekent dat het hardop wordt gezegd. Is dat wel de bedoeling? Ik heb de indruk dat de stem gedachten kan lezen (of was de gelijktijdigheid van de hierboven door mij genoemde gebeurtenissen zuiver toeval? Als het een gedachte is, moet het iets als 'zei ik BIJ mezelf' zijn' (als je per se 'zeggen' wilt gebruiken. Als het toch hardop wordt gezegd, moet je het gezegde tussen aanhalingstekens zetten. 'Aarzelend begon ik me te verplaatsen in de richting die het meest voor de hand liggend leek.' --> op basi waarvan was die richting het meest voor de hand liggend? Ik heb niets in de tekst ontdekt dat de ik-persoon daar ook maar enig aankknopingspunt voor biedt. 'Na enige tijd voelde het alsof er hier en daar herkenningspunten opdoemden.' --> de combinatie van 'voelen', 'alsof', 'hier en daar' en 'opdoemen' vind ik wel een erg grote berg vaagheden. Ik zou op zijn minst 'alsof weglaten', dan is het nog steeds zeker 'vaag' genoeg. 'Nieuwsgierig vervolgde ik mijn reis' --> Niks mis met deze zin, maar als je het hier een reis noemt, zou ik wellicht voor een andere titel kiezen, bijvoorbeeld 'het labyrint'. Aan het eind van de tekst kan de lezer dan de link tussen het labyrint en de (levens?)reis leggen. Dan leg je het er niet iets minder dik bovenop. En als je als lezer nu beseft dat dit verhaal symbool staat voor een moment in je leven dat je beseft dat er allerlei mogelijkheden voor je liggen en dat je die zelf zult moeten verkennen, daarbij geholpen door een stem, dan komt die stem vast niet uit het luchtledige, maar is deze bijvoorbeeld gebaseerd op/ gevoed door/... je verleden/persoonlijkheid/... Als mijn hypothese daarover klopt, lijkt het me zinvoller om enige mate van herkenning aan de stem te koppelen (in plaats dus van het 'een stem DIE IK NIET KEN' aan het begin, bijvoorbeeld 'een stem die me vaag bekend voorkomt'.

Cobie mooie aanwijzingen gekregen van de schrijfcoach. Ik vind je tekst origineel als metafoor van een zoektocht in het leven. Fijne dag.

Mooi verhaal. Als lezer kan ik hier veel uithalen. Ja, die vervelende stem in ons hoofd die nooit zijn mond houdt is nu toch even het zwijgen opgelegd. gr. Nynke