Ik vind het een mooi stukje, een prima uitwerking van de opdracht. Mijn complimenten! Het is toch weer een compleet verhaaltje en dat hoefde echt niet, maar de beschrijving van het landschap heeft zeker wel een prominente, zo niet centrale rol. Koning Winter komt goed uit de verf. Je legt het er niet te dik bovenop, maar laat de lezer zelf de conclusie trekken dat dat de voorbijschuifelende meneer is. En je houdt het ook weer niet dusdanig vaag dat dat een (groot) vraagteken blijft. Die balans vinden is niet makkelijk, en dat is je goed gelukt. Ik heb, tja ik kan het niet laten, toch nog wat specifieke puntjes, maar eerst even kort over de al toegevoegde reacties: 'groen' staat zowel als zelfstandig naamwoord als als bijvoeglijk naamwoord in het woordenboek. Het lidwoord 'het' verraadt dat het in 'Het groen van het mos' om een zelfstandig naamwoord gaat. (overigens komt in de tekst ook nog (maar liefst twee keer) 'het blauw' voor, waarvoor uiteraard hetzelfde geldt). Ik ben blij dat je de opdracht als nuttig hebt ervaren, Chantal (zo noem ik je maar in navolging van de anderen, met de groeten aan Edwin en Quinten). Het gaat niet zozeer om het schrappen van bijvoeglijk naamwoorden natuurlijk, maar om het schrijven van een zo geslaagd mogelijke tekst. Bijvoeglijk naamwoorden vormen vaak de weg van de minste weerstand. Maar als je in plaats van 'Het is een dure jurk' iets schrijft als 'De jurk heeft meer dan een maandsalaris gekost.', weet de lezer ook wel dat hij duur is. De lezer zelf conclusies laten trekken is een goede manier om ervoor te zorgen dat die voelt dat hij/zij serieus wordt genomen. En deze aanpak geeft doorgaans simpelweg meer kleur aan de tekst. Natuurlijk moet je in een tekst ook voor afwisseling zorgen. Niet elke zin moet een stilistisch hoogstandje worden! Dan mijn specifieke punten: ' Stammen glansden, doordrenkt van kou en vocht.' --> 'doordrenkt' is een woord dat per definitie naar vloeistof verwijst. Dus eigenlijk kan het niet worden gecombineerd met 'kou'. Nu kun je best een beetje smokkelen met dat soort dingen (vergelijkbaar met iets als synesthesie, maar dat gaat dan over zintuigen; zie https://nl.wikipedia.org/wiki/Synesthesie_(stijlf…. Maar het is altijd wel belangrijk dat zoiets dan een bewuste keuze is. En het lijkt mij verstandig om dan 'vocht' voorop te zetten en dan pas 'kou'. 'De kou streelde mijn wangen, druppeltjes klampten zich vast aan mijn wimpers' --> 'de kou streelde mijn wangen' is prima, maar niet spectaculair (dat hebben we allemaal vast wel vaker gelezen), maar de vastklampende druppeltjes zijn prachtig! 'Het was zo eenvoudig te vervagen nu de contouren zo ijl waren.' --> 'eenvoudig' is in tegenstelling tot wat veel mensen blijkbaar denken, geen synoniem van '(ge)makkelijk', en ook niet een chiquere versie ervan. De twee woorden hebben echt een andere betekenis. Het tegenovergestelde van 'gemakkelijk' is 'moeilijk' en dat van 'eenvoudig' is 'complex'. Je kunt hier dus beter '(ge)makkelijk' gebruiken. --> Ik heb ook moeite met 'vervagen'. Dat betekent volgens de Dikke Van Dale 'vaag, onduidelijk worden'. Misschien iets als 'in het niets oplossen'? --> En is dat eigenlijk wel zo gemakkelijk? Misschien kun je beter zeggen dat het makkelijk LEEK? --> (Ja, ik heb veel puntjes bij deze zin) 'de contouren'? Over welke contouren heb je het dan? Misschien kun je dan beter bijvoorbeeld 'alle contouren' gebruiken. 'Maar alles wat achter me lag, was mist en stilte.' --> ik zou 'alles' veranderen in 'al'.