#220 Dansen de muizen op tafel

Hilde bijt bijna haar vulling stuk op haar vork. Ze zegt niets, knikt begrijpend op zijn verontschuldigingen en neemt af en toe een geacteerde hap van haar avondeten. Een weekend Berlijn voor z’n werk. Alweer. En zij zeker thuis in haar eentje de boel strak houden en voor de kindertjes zorgen? Ze zal het hem betaald zetten! Arme Hilde, denkt Jeroen. Hij weet wel hoe zwaar ze het vindt, ook al laat ze het niet zo merken. Dat siert haar, maar het is de laatste tijd wel flink raak met reizen voor zijn werk. Weet je wat? De laatste dag van de besprekingen in Berlijn kunnen hem gestolen worden. Hij zal Hilde verrassen en het weer goed maken! Zodra Jeroen de andere dag naar kantoor is, pakt Hilde alvast haar weekendtas, met grotendeels dezelfde spullen als een paar weken geleden.Ze belt de oppas: “Ja hoi, met Hilde. Jeroen is het komende weekend weer weg voor zijn werk tot zondagnacht…Ja? Komt dat uit? Mooi! Dan zie ik je vrijdagavond!” Ze klikt het gesprek weg en tikt snel een berichtje: “Aanstaande weekend weer groen licht! Zie je snel, kus!” Ze aarzelt nog even en drukt dan resoluut op send. Ze wordt hier nog eens goed in! Als Jeroen zaterdagavond laat thuis komt voelt hij meteen dat Hilde er niet is. Inderdaad ontbreekt haar jas aan de kapstok. Hij zucht en stapt de verlichte woonkamer binnen. Op haar plek op de bank waar ze samen menige vrijpartij hebben bedreven, zit een vijftien jaar jonger meisje dat hem betrapt aan kijkt. Hij denkt onwillekeurig aan Hilde zoals ze was toen hij verliefd op haar werd en meteen schaamt hij zich voor de heftige gevoelens die dat bij hem oproept. Het meisje maakt geen aanstalten om op te staan. Oh, ga alsjeblieft snel weg, denkt hij nog.