Hoi Nynke, Wat een mooi verhaal, ik leefde mee met de hp. Wel was ik benieuwd wat die ommekeer had veroorzaakt. Dat zou ik nog graag willen weten.

Dag Nyceway, Mooi verhaal. Het leest alsof je het zelf hebt meegemaakt, wat het authentiek maakt. Mogelijke dingen om over na te denken: - "Wanneer mijn kussen 's ochtends weer doorweekt was, wist ik dat mijn tranen onafgebroken hadden gestroomd tijdens mijn diepe slaap." - ik vond deze zin dan nét iets te melodramatisch. Ook zie ik het voor me, een meisje die haar doorweekte kussen moet uitwringen, en dat is wat té :D. - Het beschrijvende is op zich passend, maar de nieuwe dag zou misschien in tegenwoordige tijd kunnen Dat dat stuk dik in de directe actie zit. Dus, zoiets als: Maar die dag. Ik werd wakker. Het eerste wat me opviel was ??? (een gevoel, het ontbreken van verdriet, een hand boven de laag modder, een geur). Ik pakte een Swiffer, woedend (of blij, of met een ongewone fitheid/energie) rende ik mijn huis door. Ik stootte mijn hoofd, maar het maakte niet uit.) - ofzo. Gewoon, dat we direct met haar hernieuwde ikje mee kunnen rennen :D. Tnx voor verhaal.

Nynke, … wat mooi en hoopvol geschreven. Heel vaak kan het toch nog goedkomen. De strijd is persoonlijk en heftig. Anouk heeft je aangezet dit verhaal te schrijven; wie de persoon ook is. Het schrijven alleen al, heeft je vast goedgedaan.

Goed verhaal, sterk geschreven! [quote: nyceway]‘Mevrouwtje toch, u bent zwaar depressief, ik zie geen andere optie dan dat ik u antidepressiva voorschrijf en dat u een goede psycholoog zoekt om u te helpen’ zei de huisarts,

Veel ballast die we in ons volwassen leven op moeten ruimen heeft een oorsprong in de kindertijd. Het is moeilijk daar naar terug te gaan omdat we de pijn niet voor niets zo diep begraven hebben. Soms dwingen de omstandigheden, zoals een depressie ons om er toch mee aan de slag te gaan, en opnieuw en opnieuw net zolang tot er ruimte is gekomen en meer liefde voor jezelf. Zodat je de liefde niet hoeft te zoeken bij je ouders, je partner of je eigen kinderen.

Dat heb je mooi naar waarheid verwoord :nod:

Wow....dat is me daar een heftige omslag! Aan de ene kant weet ik niet wat ik ermee aan moet, omdat het zo plotseling en totaal is. Zou het wel goed blijven gaan? Aan de andere kant blijft het door de schok wel bij me hangen.... Indringend verhaal!