Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#216 Hoe zwart is de lucht

 18 oktober 2018 - 16:32
Hoe zwart is de lucht, van Anouk En ik mis me zelf in alles wat ik doe En ik wil het terug maar zou niet weten hoe Zwart is de lucht Jij maakt mij In een vloek en een zucht In iets wat ik niet wil zijn Ik wens met de maan Samen onder te gaan Na de zoveelste relatie was ik voor het eerst helemaal alleen. Op mijzelf teruggeworpen en ik wist zeker dat ik dat niet aan zou kunnen. Op zoek naar mezelf en niet meer naar iemand anders, die de gaten op moest vullen. De gaten waar ik zo bang voor was om te onderzoeken. Die ik jarenlang volgestopt had met mannen, junkfood, drank, televisie, angst en strijd. ‘Vrouwtje toch, je bent zwaar depressief, ik zie geen andere optie dan dat ik je antidepressiva voorschrijf en dat je een goede psycholoog zoekt om je verder te helpen’ zei de huisarts, toen ik mijn bloed wilde laten prikken omdat ik zo ongelooflijk moe was. Zo moe dat ik ontslag had genomen en van mijn spaargeld leefde. Met het recept en een lijstje met mogelijke psychologen onder mijn kussen, kroop ik mijn bed in en kwam er alleen maar uit om online boodschappen te bestellen. Ik zakte steeds dieper weg in de blubber en de laag rottende planten werd steeds zwaarder. Mijn eindeloos in elkaar overgaande dromen brachten herinneringen terug aan mijn kindertijd. Herinneringen die op de bodem van de gaten begraven waren, lang geleden. De enige manier om te overleven, om dat kleine meisje te beschermen tegen alle kilheid en onveiligheid. Ik trok de deken nog iets verder over mijn hoofd wanneer mijn klamme kussen mij weer koude rillingen bezorgde. Op een dag sta ik op en voel me herboren. Als een tornado ga ik door mijn flat en stop pas als alles schoon, fris en gezuiverd is. Alle restanten van mijn verleden die geen functie meer hebben stop ik in vuilniszakken, die ik in mijn schuurtje bewaar omdat ze niet in één keer in de grijze bak passen. Rustig kijk ik rond vanaf mijn bank en neem kleine slokjes van mijn groene thee. Nieuwe ideeën borrelen op vanuit mijn buik. Ik moet opnieuw leren lopen, maar ik leef weer.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 19 oktober 2018 - 21:33
Nynke, ik wordt er stil van, hoe mooi geef je deze metamorphose weer en dan met de muziek van Anouk, heerlijk. Je laatste alinea is prachtig: Alle restanten van mijn verleden die geen functie meer hebben stop ik in vuilniszakken, die ik in mijn schuurtje bewaar omdat ze niet in één keer in de grijze bak passen. Je hp is klaar voor een nieuw begin, ik wens je hp alle goeds toe. Grappig dat je tekst dit met mij doet. Mooi indringend en in crescendo geschreven. Fijn weekend.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 oktober 2018 - 14:34
John, bedankt voor je reactie en je scherpe oog, ik heb het aangepast. Marie, Levja en Chantal, Bedankt voor jullie mooie reacties. Daar ben ik blij mee. Het mooie van muziek en goed geschreven songteksten is dat het dingen in je naar boven haalt die je raken. gr. Nynke

Geen afbeelding
Jurrit

Lid sinds

6 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 oktober 2018 - 15:14
Hoi Nynke, Wat een mooi verhaal, ik leefde mee met de hp. Wel was ik benieuwd wat die ommekeer had veroorzaakt. Dat zou ik nog graag willen weten.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 oktober 2018 - 20:10
Hoi Nynke, Wat een mooi verhaal, ik leefde mee met de hp. Wel was ik benieuwd wat die ommekeer had veroorzaakt. Dat zou ik nog graag willen weten.
Dank je wel voor je reactie, Jurrit. Dat mag je als lezer zelf invullen Hoewel het verhaal zeker iets van mezelf bevat is het verder volledig verzonnen. gr. Nynke

Geen afbeelding
SanVis

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 20 oktober 2018 - 20:24
Ik denk dat je hier heel goed beschreven hebt wat een depressie is. Ik heb er (gelukkig) geen ervaring mee, maar ik heb begrepen dat het vrij plotseling en zwaar en diep over iemand heen kan komen. Dat lees ik hier zeker terug. Gelukkig maar dat het op het eind weer beter wordt, want het is heel benauwend.

Profile picture for user Mechtilde
Mechtilde

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 21 oktober 2018 - 16:50
Mooi en ontroerend beschreven. Op de bodem van de put kan het alleen nog maar omhoog. Ik zat er helemaal in.

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 21 oktober 2018 - 22:19
Het bewijs dat slapen een heilzame werking heeft. HP is een powervrouw! :nod: - Hoewel ik zeker wist dat ik dat niet zou kunnen, was ik op mijzelf teruggeworpen.- Deze zin vind ik niet logisch, tenslotte heeft de HP geen andere keus. Ik zou hem omdraaien: Ik was op mezelf teruggeworpen en wist zeker dat ik dat niet aankan. :? -Regelmatig werd ik wakker met een kussen dat helemaal klam was van mijn tranen die maar bleven stromen tijdens mijn diepe slaap.- Dat het kussen nat is van de tranen die bleven stromen in haar diepe slaap vind ik uitleggerig: als lezer vul ik zelf wel in dat ze s' nachts huilt. Ik ben benieuwd naar de herinneringen die ze als klein meisje heeft weggestopt. Zat daar de verandering in? De tekst mooi laten inspireren. Jouw invulling zou die van Anouk kunnen zijn. ;)

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 22 oktober 2018 - 4:30
Sterk. Vooral de laatste alinea. Jammer dat ik niet weet waardoor je herboren bent. Dat wil ik ook wel.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 9:04
Dank jullie wel, San, Mechtilde, May en Tja, voor het lezen en jullie mooie feedback. May, dank je wel voor je kritische input, ik heb de tekst aangepast. Veel ballast die we in ons volwassen leven op moeten ruimen heeft een oorsprong in de kindertijd. Het is moeilijk daar naar terug te gaan omdat we de pijn niet voor niets zo diep begraven hebben. Soms dwingen de omstandigheden, zoals een depressie ons om er toch mee aan de slag te gaan, en opnieuw en opnieuw net zolang tot er ruimte is gekomen en meer liefde voor jezelf. Zodat je de liefde niet hoeft te zoeken bij je ouders, je partner of je eigen kinderen. gr. Nynke

Geen afbeelding
Karel123

Lid sinds

6 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 11:11
Dag Nyceway, Mooi verhaal. Het leest alsof je het zelf hebt meegemaakt, wat het authentiek maakt. Mogelijke dingen om over na te denken: - "Wanneer mijn kussen 's ochtends weer doorweekt was, wist ik dat mijn tranen onafgebroken hadden gestroomd tijdens mijn diepe slaap." - ik vond deze zin dan nét iets te melodramatisch. Ook zie ik het voor me, een meisje die haar doorweekte kussen moet uitwringen, en dat is wat té :D. - Het beschrijvende is op zich passend, maar de nieuwe dag zou misschien in tegenwoordige tijd kunnen Dat dat stuk dik in de directe actie zit. Dus, zoiets als: Maar die dag. Ik werd wakker. Het eerste wat me opviel was ??? (een gevoel, het ontbreken van verdriet, een hand boven de laag modder, een geur). Ik pakte een Swiffer, woedend (of blij, of met een ongewone fitheid/energie) rende ik mijn huis door. Ik stootte mijn hoofd, maar het maakte niet uit.) - ofzo. Gewoon, dat we direct met haar hernieuwde ikje mee kunnen rennen :D. Tnx voor verhaal.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 11:53
Nynke, … wat mooi en hoopvol geschreven. Heel vaak kan het toch nog goedkomen. De strijd is persoonlijk en heftig. Anouk heeft je aangezet dit verhaal te schrijven; wie de persoon ook is. Het schrijven alleen al, heeft je vast goedgedaan.

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 12:44
Dag Nyceway, Mooi verhaal. Het leest alsof je het zelf hebt meegemaakt, wat het authentiek maakt. Mogelijke dingen om over na te denken: - "Wanneer mijn kussen 's ochtends weer doorweekt was, wist ik dat mijn tranen onafgebroken hadden gestroomd tijdens mijn diepe slaap." - ik vond deze zin dan nét iets te melodramatisch. Ook zie ik het voor me, een meisje die haar doorweekte kussen moet uitwringen, en dat is wat té :D. - Het beschrijvende is op zich passend, maar de nieuwe dag zou misschien in tegenwoordige tijd kunnen Dat dat stuk dik in de directe actie zit. Dus, zoiets als: Maar die dag. Ik werd wakker. Het eerste wat me opviel was ??? (een gevoel, het ontbreken van verdriet, een hand boven de laag modder, een geur). Ik pakte een Swiffer, woedend (of blij, of met een ongewone fitheid/energie) rende ik mijn huis door. Ik stootte mijn hoofd, maar het maakte niet uit.) - ofzo. Gewoon, dat we direct met haar hernieuwde ikje mee kunnen rennen :D. Tnx voor verhaal.
Dank je wel Karel. Het natte kussen blijft me achtervolgen. Ik heb de zin nog een keer aangepast. De rest van het verhaal laat ik voor nu even wat het is, ik wil er niet meer te veel aan sleutelen, maar bedankt voor het meedenken en je input. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 12:46
Nynke, … wat mooi en hoopvol geschreven. Heel vaak kan het toch nog goedkomen. De strijd is persoonlijk en heftig. Anouk heeft je aangezet dit verhaal te schrijven; wie de persoon ook is. Het schrijven alleen al, heeft je vast goedgedaan.
Dank je wel voor je compliment, Riny. Schrijven werkt voor mij al jaren bijzonder helend inderdaad. gr. Nynke

Profile picture for user Schrijfcoach Mike van Holsteijn
Schrijfcoach Mike van Holsteijn

Lid sinds

6 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 23:31
Goed verhaal, sterk geschreven! [quote: nyceway]‘Mevrouwtje toch, u bent zwaar depressief, ik zie geen andere optie dan dat ik u antidepressiva voorschrijf en dat u een goede psycholoog zoekt om u te helpen’ zei de huisarts,[/quote] Deze dialoog vind ik niet helemaal lekker klinken, omdat hij uitgesproken wordt door een formele huisarts. Zou een huisarts tegen een relatief jonge vrouw 'mevrouwtje toch' zeggen? Beeld je altijd in hoe een bepaald personage in een bepaalde situatie zou praten. Ook ik struikel een beetje over de laatste alinea. Doordat wij niet echt te weten krijgen waardoor zij ineens zo opgewekt is, komt het wat ongeloofwaardig over. Graag gelezen!

Profile picture for user May Laysen
May Laysen

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 oktober 2018 - 23:42
Veel ballast die we in ons volwassen leven op moeten ruimen heeft een oorsprong in de kindertijd. Het is moeilijk daar naar terug te gaan omdat we de pijn niet voor niets zo diep begraven hebben. Soms dwingen de omstandigheden, zoals een depressie ons om er toch mee aan de slag te gaan, en opnieuw en opnieuw net zolang tot er ruimte is gekomen en meer liefde voor jezelf. Zodat je de liefde niet hoeft te zoeken bij je ouders, je partner of je eigen kinderen.
Dat heb je mooi naar waarheid verwoord :nod:

Geen afbeelding
Bianca de Vrind-Zegers

Lid sinds

6 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 oktober 2018 - 0:32
Wow....dat is me daar een heftige omslag! Aan de ene kant weet ik niet wat ik ermee aan moet, omdat het zo plotseling en totaal is. Zou het wel goed blijven gaan? Aan de andere kant blijft het door de schok wel bij me hangen.... Indringend verhaal!

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 oktober 2018 - 8:25
Goed verhaal, sterk geschreven! [quote: nyceway]‘Mevrouwtje toch, u bent zwaar depressief, ik zie geen andere optie dan dat ik u antidepressiva voorschrijf en dat u een goede psycholoog zoekt om u te helpen’ zei de huisarts,
Deze dialoog vind ik niet helemaal lekker klinken, omdat hij uitgesproken wordt door een formele huisarts. Zou een huisarts tegen een relatief jonge vrouw 'mevrouwtje toch' zeggen? Beeld je altijd in hoe een bepaald personage in een bepaalde situatie zou praten. Ook ik struikel een beetje over de laatste alinea. Doordat wij niet echt te weten krijgen waardoor zij ineens zo opgewekt is, komt het wat ongeloofwaardig over. Graag gelezen![/quote] Dank je wel voor je commentaar, Mike. Ik heb de laatste alinea aangepast. De dialoog van de huisarts heb ik ook aangepast. Door er vrouwtje van te maken klinkt het wat meer betrokken. Zelf heb ik helaas slechte ervaringen met de begeleiding van huisartsen en bedrijfsartsen in situaties van overspannenheid. De eerste keer dat ik ver over mijn grenzen heen was gegaan noemde de bedrijfsarts me een narcist. Ik wist niet wat dat was en wat hij daarmee bedoelde. Ik kende het verhaal van Narcisus, die in een plas keek en van zichzelf hield, maar daar hield het mee op. Ik zat daar hulpeloos te knikken en dacht ik ben een narcist, ik ben een narcist. Pas veel later ben ik hier heel boos over geworden. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 oktober 2018 - 8:26
Veel ballast die we in ons volwassen leven op moeten ruimen heeft een oorsprong in de kindertijd. Het is moeilijk daar naar terug te gaan omdat we de pijn niet voor niets zo diep begraven hebben. Soms dwingen de omstandigheden, zoals een depressie ons om er toch mee aan de slag te gaan, en opnieuw en opnieuw net zolang tot er ruimte is gekomen en meer liefde voor jezelf. Zodat je de liefde niet hoeft te zoeken bij je ouders, je partner of je eigen kinderen.
Dat heb je mooi naar waarheid verwoord :nod:
Dank je wel, May. Met vallen en opstaan komen we elke keer een stapje verder. gr. Nynke

Profile picture for user nyceway
nyceway

Lid sinds

9 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 24 oktober 2018 - 8:27
Wow....dat is me daar een heftige omslag! Aan de ene kant weet ik niet wat ik ermee aan moet, omdat het zo plotseling en totaal is. Zou het wel goed blijven gaan? Aan de andere kant blijft het door de schok wel bij me hangen.... Indringend verhaal!
Dank je wel, Bianca. Ik heb de laatste alinea iets aangepast, waardoor het meer op een reis lijkt in plaats van het bereiken van de eindbestemming. gr. Nynke