Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

Schrijfopdracht #205 - Ik wil dit wel

Verdwaasd kijkt ze om zich heen. Waarom heeft ze in vredesnaam toegestemd mee te gaan naar de kermis? Stine sleurt haar mee naar de botsauto’s, aan een stuk door kwebbelend over de knappe gozer die daar achter de kassa staat. Ze verstaat haar nauwelijks door al het lawaai van de attracties. De knipperende lichten maken haar duizelig. Het is natuurlijk lief van Stine dat ze probeert haar weer onder de mensen te brengen, maar eigenlijk was ze liever thuis op de bank onder haar dekentje blijven zitten. Ze zucht eens diep en schudt die gedachte van zich af, ze heeft zich immers voorgenomen de burnout achter zich te laten. Bij de botsautootjes aangekomen krijgt ze het nog benauwder: de helft van haar collega’s staat daar. Zodra ze haar in de gaten krijgen, beginnen ze vrolijk te gebaren dat ze naar hun toe moet komen. Ze draait zich hulpzoekend om naar Stine, maar die staat bij de kassa met een nogal saai uitziende kerel te flirten. Schoorvoetend loopt ze toch naar haar collega’s. De een na de ander vraagt haar hoe het met haar gaat. “Steeds een beetje beter”, antwoordt ze iedere keer met een voorzichtig glimlachje. Ze heeft niet de indruk dat het hun echt wat interesseert. Tot ze een arm om haar schouder voelt, die haar voorzichtig wegtrekt van het groepje kletsende mensen. Ze kijkt om en ziet Claire, haar bazin. Voor ze van haar verbazing is bekomen, geeft Claire haar een knipoog en zegt zacht: “Ik weet precies hoe het is, je hoeft niets te zeggen”. Samen lopen ze naar de zweefmolen. Zodra ze in het stoeltje door de lucht vliegt, voelt ze zich lichter worden, vrijer dan ze zich in maanden heeft gevoeld. Ze kijkt naar Claire die naast haar zweeft en roept: “Ik wil dít wel!”.

Lid sinds

6 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi contrast tussen de lawaaierige kermis en gemoedstoestand van de hp. Dat heb je goed neergezet, BiaBurg.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi laat je zien hoe een simpel gebaar van medemenselijkheid zo genezend kan werken. Invoelbaar geschreven. Dat dit voor de hp maar een goed begin mag zijn. Fijne avond.

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi BiaBurg, mooi en ontroerend. De gemoedstoestand van je HP en het meeleven (of bij sommigen; het gebrek daaraan) treffend verwoord. Vraagje; je noemt haar vriendin en haar bazin bij naam, waarom niet HP ook een naam geven?

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi het verschil aangegeven tussen Stine en Claire. Stine heeft de HP meegesleurd naar de kermis voor haar eigen plezier, maar Claire is oprecht bezorgd voor haar medewerkster. En dat werkt veel helender dan alle collega's bij elkaar. Complimenten Bia.

Lid sinds

6 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi gevoelsstukje, dit. Je laat haar gevoel van verlorenheid/eenzaamheid met één regel eigenlijk heel goed tot uiting komen: Ze heeft niet de indruk dat het hun echt wat interesseert. (let op >> hun=hen) Ik lees twee keer. Zodra...Beetje jammer. ( Zodra ze haar in de gaten krijgen, beginnen ze vrolijk te gebaren dat ze naar hun toe moet komen. -en later- Zodra ze in het stoeltje door de lucht vliegt, voelt ze zich lichter worden, vrijer dan ze zich in maanden heeft gevoeld) Misschien kun je één van beide "Zodra's" vervangen door iets anders. Bijvoorbeeld "wanneer". In ieder geval mooi invoelend geschreven met prachtige tegenstellingen waarbij je mooi gebruik maakt van de omgevingsgeluiden. Haast audiovisueel.

Lid sinds

17 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In het begin lijkt de wil van de personage vooral te zijn weg te gaan van de kermis, tot Claire zorgt voor een omslag. De wil van de personage is mooi duidelijk aanwezig, waardoor er spanning ontstaat.