Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#187 - Vrienden

2 april 2018 - 17:04
Vrienden Ik ben hun gezichten vergeten. Onze gesprekken tot diep in de nacht kan ik me bijna woord voor woord herinneren. Gedachtewisselingen over wie we waren en wie we wilden worden. Onze schouders raakten elkaar. Zittend in het hooi, weerhielden we ons van intieme gevoelens. Vrienden waren we immers. Zes vrienden voor altijd. Ik zou niet weten wat er van ze geworden is. Alleen weet ik nu dat Vincent twee zoons heeft en een dochter, die overleden is. Hij is opa van drie kleinkinderen. Zijn vrouw heet Ans. Op de voorkant van de rouwkaart staat een duif.

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2018 - 18:17
Annette-Akkerman, Ik vind het ook mooi qua inhoud. Dit vind ik minder: 'staan nog wel gebeiteld op mijn trommelvlies.' Dat is typisch een schrijversvondst die afleidt van het verhaal. Houdt het bij de herinnering. Dat maakt het geloofwaardiger. en: 'dat Vincent drie kinderen heeft, twee zoons en een dochter, die overleden is.' Waarom drie kinderen vermelden. 'Twee zoons heeft en een dochter', is voldoende.

Lid sinds

8 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
2 april 2018 - 19:20
Indringend je tekst, de vriendschap van lang geleden, die weer actueel wordt met een rouwkaart. Janp geeft je een mooie inhoudelijke reactie. Graag gelezen Annette.