#187 - Vrienden

Vrienden Ik ben hun gezichten vergeten. Onze gesprekken tot diep in de nacht kan ik me bijna woord voor woord herinneren. Gedachtewisselingen over wie we waren en wie we wilden worden. Onze schouders raakten elkaar. Zittend in het hooi, weerhielden we ons van intieme gevoelens. Vrienden waren we immers. Zes vrienden voor altijd. Ik zou niet weten wat er van ze geworden is. Alleen weet ik nu dat Vincent twee zoons heeft en een dochter, die overleden is. Hij is opa van drie kleinkinderen. Zijn vrouw heet Ans. Op de voorkant van de rouwkaart staat een duif.