Hee mw,Marie, Probeer het inzoomen iets subtieler. In plaats van plotschicks Beatrijs, huppelt er eerst een meisje. Zo past het tempo van de stof beter in het ritme van je wolken. Misschien kun je ook meer laten zien, 'met een voorzichtig gezicht opent zij het hek' zo maak je het visueler en het impliceert het potentiele geluid. "Haar ogen glanzen, ze lacht stiekem in zichzelf." vind ik sterk. Zo geven haar fysieke symptomen een kijkje naar binnen. "Wat zingt ze nou toch precies?" Misschien een beetje muggenziften, maar een alwetend persoon vraagt zich niets af. Je kunt wel zeggen dat het slecht verstaanbaar is. "‘Blij dat je hier bent, blij dat je hier bent." verstaat een luisterend oor. Verder vind ik het een fijne vertelling door je hebt een luchtige toon.

Heerlijk, die totale tegenstelling toch tussen Beatrijs en Gerry Heavy Metal! :lol:

Ha ha, mw.Marie; leuk gevonden, om te beginnen zijn de rollen omgedraaid en dan ook nog eens zo'n lief aandoenlijk meisje dat een stoere bink versiert, zonder zich iets aan te trekken van zijn gezelschap. Erg van genoten!

Komisch zoals je die stoere jongen laat blozen als een schoolmeisje. Veel tamtam met maar een klein hartje. Je schrijft het bijna autobiografisch is. Leuk en vlot geschreven. Wat mij erg aanspreekt zijn de grappige "uitlatingen" van de verteller zo tussendoor (zoals "Lieve meid, je zit in Appelscha, dat is echt een eind weg hoor.") Ik geef trouwens @mjjbogert wel gelijk als hij stelt dat een alwetende verteller zich niets afvraagt, maar juist alles weet. (Maar houd maar op, ik heb me niets eens aan de opdracht gehouden, want ik was vergeten, dat "ik" vanaf een wolkje moest "opereren" in plaats van als doos bonbons... Graag gelezen hoor!