#179 - De tas

Op een middag ontmoetten persoon A en persoon B elkaar op de brink van een dorp in het oosten van het land. Was het toeval, of hadden ze het afgesproken? Persoon A had een tas bij zich, van opvallend rode kleur en het was duidelijk dat er iets zwaars in zat. Ze spraken met elkaar, en het leek erop dat A iets van B verlangde. Laten we op het bankje gaan zitten onder de linde op de brink van dat dorp en luisteren naar het gesprek wat zij voerden. ‘U zou mij er een buitengewoon genoegen mee doen,’ zei A, ‘ik ben ontzettend op mezelf gesteld, maar ik kan mezelf niets nieuws meer bieden. En dat gun ik mezelf zo.’ ‘Ik weet het nog niet,’ zei B, ‘u vraagt wel veel van mij. En ik kan niet goed overzien waar ik aan begin. Stel dat het niet klikt.’ ‘Ach, maakt u zich daar geen zorgen over. Ik ben heel makkelijk in de omgang, dat zult u merken. Dat gaat vanzelf.’ Het was even stil. B keek naar de rode tas en legde zijn hand erop. ‘Dus u heeft uzelf ingepakt in deze tas.’ ‘Ja.’ B ademde diep. ‘Mag ik hem openmaken en kijken hoe u eruitziet? Misschien helpt me dat om in te gaan op uw verzoek.’ A leek te schrikken. Hij stak zijn armen in de richting van de tas en spreidde zijn vingers alsof hij een bezwering inzette. ‘U zult begrijpen,’ zei hij iets langzamer en op iets luidere toon dan die hij tot dusver aanhield, ‘dat we al ons hele leven met elkaar optrekken. En dat het me ongelooflijk veel moeite heeft gekost om mezelf in deze tas in te pakken. Als u nu de tas openmaakt, ben ik bang… nee, weet ik zeker, dat alle moeite vergeefs geweest is en dat ik mezelf huilend in de armen zal vallen. U mag niet van me vragen dat te ondergaan.’ B knikte. ‘Ik begrijp het,’ zei hij, ‘maar hoe…’ Hij keek vragend naar A. A leek weer rustig te worden. ‘Ik vraag veel van u,’ gaf hij toe, terwijl hij zijn portemonnee tevoorschijn haalde,‘ en ik besef dat het ook enige kosten met zich mee zal brengen.’ Na die woorden haalde hij, bijna demonstratief, twintig briefjes van honderd uit zijn portemonnee en gaf die aan B. ‘Ik doe het niet voor het geld,’ zei B, terwijl hij de briefjes in zijn kontzak stak. ‘Dus u doet het?’ zei A met een glimlach, terwijl hij B nog tien briefjes aanreikte. ‘Ik doe het,’ zei B. ‘Mooi,’ zei A. ‘Ik weet zeker dat u veel plezier van mij zult hebben. Ik groet u.’ En met opvallend lichte tred liep persoon A van de brink van een dorp in het oosten van het land dit verhaal uit. Persoon B bleef achter en keek naar de tas met de opvallend rode kleur. Toen ritste hij hem open en stapte erin.