#173 - Pijn
Pijn groeit
op ongezegde woorden,
ongeleefde herinneringen,
kansen die zich niet meer aandienen,
gezichten die er niet meer zijn,
tot het zo groot is als jezelf en aan je vraagt of je afscheid neemt.
Ik nam honderd jaar geen afscheid en bouwde van mijn pijn een huis.
Dikke muren en niemand die mij vinden kon.
@Gijs, zo raak geschreven. De
Lid sinds
11 jaarRol
Dag Gijs, Een heel mooi en
Lid sinds
16 jaar 10 maandenRol
gewoon mooi
Lid sinds
11 jaarRol
Beste gs, Na de eerste twee
Lid sinds
7 jaar 3 maandenRol
@Mili, @Marijcke,
Lid sinds
9 jaar 5 maandenRol
Mooi gedicht. De zin 'tot het
Lid sinds
7 jaar 5 maandenRol
Deze gedicht geef me de
Lid sinds
10 jaar 5 maandenRol