#165 De aha-erlebnis van Michiel de Ruiter

Michiel de Ruiter schudde de hand van Sergey Lutefisk. Ze bevonden zich op de bovenste verdieping van het hoofdkantoor van de Lutefisk Corporatie. Michiel was hier gekomen in opdracht van Het Genootshap van Supervrienden om Lutefisk te verwittigen van de dood van de Professor, die evenals Michiel lid was van het Genootschap. De Professor werd dood gevonden in een korenveld. Hij was geblinddoekt, maar er waren geen tekenen van executie. Michiel wist met enige zekerheid dat de Magister, meester der vermomming, hier verantwoordelijk voor was. Lutefisk en de Professor zijn tien jaar lang getrouwd geweest. Ze waren nu al lang gescheiden, maar ondanks dat alles onderhielden ze nog steeds een diepe vriendschap. Michiel keek hier niet naar uit. Hij was niet goed met emoties. Lutefisk zat achter zijn bureau, dat rijkelijk was bedekt met stroopwafels. Michiel kreeg een onbehaaglijk gevoel van de stroopwafels, maar kon niet onder woorden brengen waarom dat het geval was. “Het gaat om de Professor. Dat kan ik aan je gezicht aflezen.” Zei Lutefisk, verassend kalm. Michiel knikte wat ongemakkelijk. “Alt-rechtse ninja’s, het herrijzen van Atlantis, Stroopwafelmonsters… de wereld is gek aan het worden.” zei Lutefisk. “Je bent er erg kalm onder.” Zei Michiel, opgelucht dat de grote emotionele uitbarstingen tot nu toe waren uitgebleven. Hij haalde een stroopwafel van het bureau af. “Wat moet ik dan doen, huilen?” zei Lutefisk. “Mja.” Michiel nam een hap uit de stroopwafel. Toen die heerlijke warme stroop zijn smaakpapillen streelde, kreeg hij opeens een Marcel Proust moment en werd hij overspoeld door herinneringen. Lutefisk hield eigenlijk helemaal niet van stroopwafels. Hij noemde zichzelf altijd “Een lid van het stroopkoeken meesterras”. Hij prefereerde altijd de structuur van de stroopkoek, en zei vaak dat hij nog liever een snoekduik in een open beerput nam dan dat hij een stroopwafel at. Toen viel de rest hem ook op: de ogen van Lutefisk hadden opeens een andere tint groen, en het litteken op zijn kin was een halve centimeter korter. Hij voerde een gesprek met de Magister! Dit moest hij aan het Genootschap vertellen! Michiel sprong door het raam en activeerde zijn raketschoenen.