Stella, Ik kan je reactie begrijpen. Ik bleef vastzitten met het idee, je ogen in je broekzak hebben. Omdat de mensheid langzamerheid de schoonheid van de natuur mist omdat ze veelal op hun telefoonscherm kijken, combineerde ik die twee met elkaar. Een logica als een koe maar goed. Dus, de verklaring is dat de ogen nog in de broekzak zitten van de broek aan de lijn, en degene niet om zich heen kijkt wat de mooie omgeving te bieden heeft. Ietwat ver gezocht, dus ik begrijp je reactie. Dankjewel.

Antoon, dat zou kunnen, zie bovenstaande voor enigszins duidelijkheid.

Janp, Ik geef je gelijk. Dus heb t aangepast. De verklaring heb ik aan Stella gemeld, hoe ik deze combinatie van gedachten heb gemaakt. Laat ik het een gedachtenkronkel noemen. Dankjewel voor je reactie.

Mooie woorden , op zich zelf al bijna een gedicht, Angus. Homo moblilus, ik moest glimlachen, ook bij het zien van die link, die exact aangeeft wat ik wilde zeggen met dit vers. Ik vertoefde twee dagen in het mooie dorp Bergen, en wat mij opviel dat daar de mensen nog praten en om zich heenkijken, op het terras, in het bos en tijdens het eten. Geen maaltijdselfies zelfs. Ik voelde mij er wel thuis.

Dank je Nancy, de foto is een mooie plek. Stella, dank je voor je reactie.

Hij ziet de herfst niet als zij belt. Hij ziet niets om zich heen, heeft zijn ogen in zijn broekzak, zijn mobiele telefoon is zijn omgeving. Waarom? Zij is belangrijk voor hem, zij heeft misschien iets fijns of vervelends te melden. Hij merkt daardoor zijn omgeving, de herfst, de natuur niet op. Zijn omgeving gaat aan hem voorbij. Bij deze de ondertiteling, vertaling en toelichting. Dank je voor je reactie.

Jules, het is wel zo dat de maker van een gedicht een bepaalde associatie maakt en die niet altijd kan overbrengen. Dat leerde ik deze keer. Dank je Jules. Riny, dat is fijn. Zonder de foto was het misschien een duidelijker gedicht. Dank je voor je reactie. Elyse, wat een mooie woorden. De struikeling over de zwam vind ik geestig. Of, de herten zijn in de bronstijd nu, een luide roep die het gesprek heeft verstoord. Dank je voor je reactie. Marceline, ik bleef hangen in de uitspraak, je ogen in je broekzak hangen. Daar heb ik het mij niet makkelijker mee gemaakt. Dat is een talent van mij, geloof ik. Dank je wel voor je reactie.

Het is inderdaad zo zonde als je niet om je heen kijkt. Uitgaande van de plek van de foto, een meer, een bos, de broek, zo kwam ik tot de broekzak. Een aparte weg, maar ach. Dank je voor je reactie.