#164- mobiele telefoon

De titel wekt mijn nieuwsgierigheid, want hoe maak je de connectie tussen de foto en een mobiele telefoon? Ik heb je, hele rake, gedicht een paar keer gelezen, maar ik kan het niet vinden.

Ik ook niet, maar ik vindt het wel een mooi gedicht, het kan zelfs volstaan met alleen de eerste strofe.

maddbug, ik zie zo snel ook geen verband met de foto. Het gedicht is fijntjes en loopt lekker door tot de hapering in de laatste regel, lees maar hardop: geen geel blad rode paddestoel of paarse zwam en groen mos. met kleine aanpassing: geen geel blad rode paddestoel paarse zwam of groen mos.

Stella, Ik kan je reactie begrijpen. Ik bleef vastzitten met het idee, je ogen in je broekzak hebben. Omdat de mensheid langzamerheid de schoonheid van de natuur mist omdat ze veelal op hun telefoonscherm kijken, combineerde ik die twee met elkaar. Een logica als een koe maar goed. Dus, de verklaring is dat de ogen nog in de broekzak zitten van de broek aan de lijn, en degene niet om zich heen kijkt wat de mooie omgeving te bieden heeft. Ietwat ver gezocht, dus ik begrijp je reactie. Dankjewel.

Antoon, dat zou kunnen, zie bovenstaande voor enigszins duidelijkheid.

Janp, Ik geef je gelijk. Dus heb t aangepast. De verklaring heb ik aan Stella gemeld, hoe ik deze combinatie van gedachten heb gemaakt. Laat ik het een gedachtenkronkel noemen. Dankjewel voor je reactie.

Het verband met de foto was voor mij bij lezing duidelijk. De foto laat een plek zien te midden van de natuur. Er is rust met veel stille details. Teveel rust voor de hedendaagse homo mobilus. Die zal de plek niet eens een selfie waardig vinden. Belangrijker dan het beleven van, of deelnemen aan, een gebeurtenis lijkt het vastleggen te worden. Wat er te zien was, ziet men later wel. https://media.nu.nl/m/msbx76na2eda_wd1280.jpg

Madd, ik begreep de bedoeling wel. De eerste strofe vind ik bijzonder mooi :thumbsup:

Stella, Ik kan je reactie begrijpen. Ik bleef vastzitten met het idee, je ogen in je broekzak hebben. Omdat de mensheid langzamerheid de schoonheid van de natuur mist omdat ze veelal op hun telefoonscherm kijken, combineerde ik die twee met elkaar. Een logica als een koe maar goed. Dus, de verklaring is dat de ogen nog in de broekzak zitten van de broek aan de lijn, en degene niet om zich heen kijkt wat de mooie omgeving te bieden heeft. Ietwat ver gezocht, dus ik begrijp je reactie. Dankjewel.

Dank je wel voor de uitleg, het is eigenlijk volkomen logisch nu. Het maakt het gedicht voor mij nog mooier!

Mooie woorden , op zich zelf al bijna een gedicht, Angus. Homo moblilus, ik moest glimlachen, ook bij het zien van die link, die exact aangeeft wat ik wilde zeggen met dit vers. Ik vertoefde twee dagen in het mooie dorp Bergen, en wat mij opviel dat daar de mensen nog praten en om zich heenkijken, op het terras, in het bos en tijdens het eten. Geen maaltijdselfies zelfs. Ik voelde mij er wel thuis.

Dank je Nancy, de foto is een mooie plek. Stella, dank je voor je reactie.

Beste Maddbrug, De ik-persoon die zelfs de herfst niet ziet als hij belt. Dat vind ik heel mooi. Raadselachtig (kan de herfst bellen) maar toch overtuigend (hoe kun je de herfst missen!). Ik zag ook de overeenkomst niet met de foto (dank voor je uitleg) maar vind het gedicht op zich wel goed. Merk wel dat ik na het einde nog zat na te denken: wil ik meer weten? Waarom de ik-persoon zo in iets verdiept is dat hij zelfs de herfst mist? Ik heb er nog geen antwoord op, wie weet kun jij er wat mee. Schrijf ze, Greetje Kruidhof

Hij ziet de herfst niet als zij belt. Hij ziet niets om zich heen, heeft zijn ogen in zijn broekzak, zijn mobiele telefoon is zijn omgeving. Waarom? Zij is belangrijk voor hem, zij heeft misschien iets fijns of vervelends te melden. Hij merkt daardoor zijn omgeving, de herfst, de natuur niet op. Zijn omgeving gaat aan hem voorbij. Bij deze de ondertiteling, vertaling en toelichting. Dank je voor je reactie.

Na het lezen van je uitleg en na goed nadenken, vind ik het wel aardig bedacht, maddbrug.

Maddbrug, ... daarnet je gedicht gelezen zonder te beseffen dat het over die foto ging. Ik snapte het direct. Het is een mooi hedendaags herfstgedicht. Met plezier gelezen.

Een heus, natuurlijk madd-gedichtje. Jij, die al fietsend over zandpaden, wandelend langs de zee of ploegend door bossen de natuur zo overal ziet, hoort, ruikt proeft en voelt. Anderzijds toch ook wel vertederend dat hij zo in haar opgaat. Misschien struikelt hij wel over een kleine paarse zwam als zij ophangt en rollen zijn ogen weer uit zijn broekzak. Het is de moeite van de herfst waard. Jij weet dat als geen ander. ;)

Ik vond het een mooi gedicht ook al zag ook ik het verband met de foto niet. Jouw uitleg bij het verband is ook mooi, origineel. Maar ook zonder die kennis is jpuw gedicht ook zeer fijn om te lezen.

Jules, het is wel zo dat de maker van een gedicht een bepaalde associatie maakt en die niet altijd kan overbrengen. Dat leerde ik deze keer. Dank je Jules. Riny, dat is fijn. Zonder de foto was het misschien een duidelijker gedicht. Dank je voor je reactie. Elyse, wat een mooie woorden. De struikeling over de zwam vind ik geestig. Of, de herten zijn in de bronstijd nu, een luide roep die het gesprek heeft verstoord. Dank je voor je reactie. Marceline, ik bleef hangen in de uitspraak, je ogen in je broekzak hangen. Daar heb ik het mij niet makkelijker mee gemaakt. Dat is een talent van mij, geloof ik. Dank je wel voor je reactie.

Je gedicht bevalt me wel, ik las het als haaks op de foto maar juist daardoor er mee verbonden en zo actueel. Soms wil ik mensen die verdiept zijn in hun schermpje aantikken: kijk eens, die boom, de lucht, de herfstkleuren.

Het is inderdaad zo zonde als je niet om je heen kijkt. Uitgaande van de plek van de foto, een meer, een bos, de broek, zo kwam ik tot de broekzak. Een aparte weg, maar ach. Dank je voor je reactie.