#164 Retraite
Een nieuwe versie van het gedicht is te vinden op #16
Op mijn eigen eiland.
Weg van giftige woorden.
Weg van giftig nieuws,
die mijn hart verzwaren.
De smetten weggeblazen
door de wind van de herfst.
Zoals bladeren, die van
hun takken worden gerukt.
Straks nergens heenhoeven.
Alleen bij het vuur zitten.
Terwijl de winter alles bevriest.
Lezen, schrijven, lezen.
Alles wit verstild daarbuiten
En wat rust in mijzelf.
Niemand die wat zegt,
over de oude kleren
aan de lijn, schoon
Maar niet meer vlekkeloos
te krijgen.
Wellicht in de lente
laat ik misschien weer
mensen toe, maar nu
nog niet, nog niet.
Beste Siv, Ik krijg wel zin
Lid sinds
6 jaar 10 maandenRol
Siv, je gedicht sluit aan bij
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
#Poezie coach en #Nancy
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
een heerlijk eiland, ja ik
Lid sinds
10 jaar 1 maandRol
Leuk gelezen. Zelf heb ik nu
Lid sinds
9 jaarRol
#schrijvenmaar Dank je wel me
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
#Darkvalley Neem dan ook een
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Dit is heel herkenbaar voor
Lid sinds
6 jaar 7 maandenRol
Alleen er hier over lezen
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
Siv schreef: Niemand die wat
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
Hallo Siv, Ik ben nieuw hier
Lid sinds
6 jaar 9 maandenRol
In je woorden klinkt een
Lid sinds
12 jaar 4 maandenRol
Mooie sfeer Siv. Ik houd van
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
#Kerstrvrouw Dank je wel voor
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
#Stella M. Blij te horen dat
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
#Angus Bedankt voor je
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Schoon maar niet meer
Lid sinds
7 jaar 1 maandRol
#Marceline Dank je wel
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol
Siv schreef: #Angus Bedankt
Lid sinds
11 jaar 11 maandenRol
#Dank je wel Angus. Ik hou
Lid sinds
9 jaar 6 maandenRol