Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker

#164 Retraite

12 oktober 2017 - 13:50
Een nieuwe versie van het gedicht is te vinden op #16 Op mijn eigen eiland. Weg van giftige woorden. Weg van giftig nieuws, die mijn hart verzwaren. De smetten weggeblazen door de wind van de herfst. Zoals bladeren, die van hun takken worden gerukt. Straks nergens heenhoeven. Alleen bij het vuur zitten. Terwijl de winter alles bevriest. Lezen, schrijven, lezen. Alles wit verstild daarbuiten En wat rust in mijzelf. Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen. Wellicht in de lente laat ik misschien weer mensen toe, maar nu nog niet, nog niet.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2017 - 15:29
Beste Siv, Ik krijg wel zin in een verblijf op dit eiland door jouw gedicht... Je roept het beeld goed op. Ook vind ik mooi dat je het woord wit koppelt aan verstilling. Dat past erg mooi bij elkaar, qua betekenis en qua klank. Mocht je nog verder willen schaven, kijk dan eens naar de woorden die je vaker gebruikt: giftig gebruik je een paar keer bijvoorbeeld. Is dat expres? Of kan het ook anders? Mocht je een ander woord ook goed vinden, de site www.synoniemen.net is een fijne site om zulke woorden op te zoeken. Schrijf ze! Greetje Kruidhof

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
12 oktober 2017 - 20:30
#Poezie coach en #Nancy Bastiaans Als ik zo'n eiland had, waren jullie van harte welkom. :) #Poëzie coach Dank je voor je snelle reactie en feedback. Ik heb de "gifsmetten" veranderd in "smetten" De zinnen met giftige woorden en giftig nieuws, vindt ik te mooi om er iets aan te veranderen, dus dat laat ik zo. En bedankt voor me te wijzen op synoniemen.net. Daar ga ik in de toekomst denk ik veel gebruik van maken.

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
13 oktober 2017 - 8:28
#Darkvalley Neem dan ook een winterjas, en flink wat dekens mee in je hangmat, want de winter staat voor de deur. :D

Lid sinds

7 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
14 oktober 2017 - 12:07
Dit is heel herkenbaar voor mij. Gewoon eens weg willen uit deze "vergiftigde" maatschappij. Ik zou inderdaad dan ook graag naar dat eilandje toe willen komen! Mooi gedaan!

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2017 - 15:43
Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen.
Dit vind ik een geweldige strofe (de tweede overigens eveneens). Vooral vanwege het 'schoon, maar niet meer vlekkeloos'. De laatste strofe mag voor mij geschrapt. 'Lezen, schrijven, lezen' vind ik ook wat overbodig.

Lid sinds

7 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2017 - 20:21
Hallo Siv, Ik ben nieuw hier (bij de wekelijkse schrijfopdracht) en het eerste gedichtje dat ik las was die van jou. In één woord: Heerlijk. Het lokt me enorm om zelf ook op zo'n eiland te vertoeven en aangezien ik gek ben op echt winters weer; laat maar komen! Lekker dat haardvuurtje, boekje erbij, pen en papier erbij. Zoals je kunt zien doet je gedichtje mij veel, je kunt zeggen dat ook ik op zoek ben naar zo'n plekje. Even rust en verder helemaal niets. Zoals #Angus hierboven zegt, die strofe over de oude kleren vond ook ik prachtig. Hij loopt echt heerlijk, er zit echt een mooi ritme in! Leuk dat ik jouw gedichtje als eerste mocht lezen. Groetjes Stefanie

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
16 oktober 2017 - 8:06
In je woorden klinkt een stukje leven dat je beschrijft, dat mij raakt, ik kan het meevoelen. Je hebt het zodanig neergezet, dat t beeld op mijn netvlies verschijnt tijdens het lezen.

Lid sinds

13 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
17 oktober 2017 - 8:41
Mooie sfeer Siv. Ik houd van de zin 'de smetten weggeblazen'. En '... schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen.' vind ik heel beeldend. :thumbsup:

Siv

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
17 oktober 2017 - 8:46
#Angus Bedankt voor je feedback. Zou het gedicht er zo beter uitkomen? Retraite Op mijn eigen eiland. Weg van giftige woorden. Weg van giftig nieuws, die mijn hart verzwaren. De smetten weggeblazen door de wind van de herfst. Zoals bladeren, die van hun takken worden gerukt. Straks nergens heenhoeven. Alleen bij het vuur zitten. Terwijl de winter alles bevriest. Alles wit verstild daarbuiten En wat rust in mijzelf. Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen.

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
17 oktober 2017 - 8:48
Schoon maar niet meer vlekkeloos te krijgen, vind ook ik een geweldige zin. Knap hoe je een heerlijk eilandbeeld oproept.

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 oktober 2017 - 20:01
#Angus Bedankt voor je feedback. Zou het gedicht er zo beter uitkomen?
Naar mijn smaak wel, Siv. Maar dat is maar een mening en niet meer dan dat. Waar jij je goed bij voelt en wat jij wilt schrijven en uitdrukken, staat uiteraard voorop.