#164 Retraite

Een nieuwe versie van het gedicht is te vinden op #16 Op mijn eigen eiland. Weg van giftige woorden. Weg van giftig nieuws, die mijn hart verzwaren. De smetten weggeblazen door de wind van de herfst. Zoals bladeren, die van hun takken worden gerukt. Straks nergens heenhoeven. Alleen bij het vuur zitten. Terwijl de winter alles bevriest. Lezen, schrijven, lezen. Alles wit verstild daarbuiten En wat rust in mijzelf. Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen. Wellicht in de lente laat ik misschien weer mensen toe, maar nu nog niet, nog niet.

Lid sinds

6 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Beste Siv, Ik krijg wel zin in een verblijf op dit eiland door jouw gedicht... Je roept het beeld goed op. Ook vind ik mooi dat je het woord wit koppelt aan verstilling. Dat past erg mooi bij elkaar, qua betekenis en qua klank. Mocht je nog verder willen schaven, kijk dan eens naar de woorden die je vaker gebruikt: giftig gebruik je een paar keer bijvoorbeeld. Is dat expres? Of kan het ook anders? Mocht je een ander woord ook goed vinden, de site www.synoniemen.net is een fijne site om zulke woorden op te zoeken. Schrijf ze! Greetje Kruidhof
12 oktober 2017 - 15:29

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
#Poezie coach en #Nancy Bastiaans Als ik zo'n eiland had, waren jullie van harte welkom. :) #Poëzie coach Dank je voor je snelle reactie en feedback. Ik heb de "gifsmetten" veranderd in "smetten" De zinnen met giftige woorden en giftig nieuws, vindt ik te mooi om er iets aan te veranderen, dus dat laat ik zo. En bedankt voor me te wijzen op synoniemen.net. Daar ga ik in de toekomst denk ik veel gebruik van maken.
12 oktober 2017 - 20:30

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen.
Dit vind ik een geweldige strofe (de tweede overigens eveneens). Vooral vanwege het 'schoon, maar niet meer vlekkeloos'. De laatste strofe mag voor mij geschrapt. 'Lezen, schrijven, lezen' vind ik ook wat overbodig.
15 oktober 2017 - 15:43

Lid sinds

6 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Siv, Ik ben nieuw hier (bij de wekelijkse schrijfopdracht) en het eerste gedichtje dat ik las was die van jou. In één woord: Heerlijk. Het lokt me enorm om zelf ook op zo'n eiland te vertoeven en aangezien ik gek ben op echt winters weer; laat maar komen! Lekker dat haardvuurtje, boekje erbij, pen en papier erbij. Zoals je kunt zien doet je gedichtje mij veel, je kunt zeggen dat ook ik op zoek ben naar zo'n plekje. Even rust en verder helemaal niets. Zoals #Angus hierboven zegt, die strofe over de oude kleren vond ook ik prachtig. Hij loopt echt heerlijk, er zit echt een mooi ritme in! Leuk dat ik jouw gedichtje als eerste mocht lezen. Groetjes Stefanie
15 oktober 2017 - 20:21

Lid sinds

12 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
In je woorden klinkt een stukje leven dat je beschrijft, dat mij raakt, ik kan het meevoelen. Je hebt het zodanig neergezet, dat t beeld op mijn netvlies verschijnt tijdens het lezen.
16 oktober 2017 - 8:06

Lid sinds

9 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
#Angus Bedankt voor je feedback. Zou het gedicht er zo beter uitkomen? Retraite Op mijn eigen eiland. Weg van giftige woorden. Weg van giftig nieuws, die mijn hart verzwaren. De smetten weggeblazen door de wind van de herfst. Zoals bladeren, die van hun takken worden gerukt. Straks nergens heenhoeven. Alleen bij het vuur zitten. Terwijl de winter alles bevriest. Alles wit verstild daarbuiten En wat rust in mijzelf. Niemand die wat zegt, over de oude kleren aan de lijn, schoon Maar niet meer vlekkeloos te krijgen.
17 oktober 2017 - 8:46

Lid sinds

11 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
#Angus Bedankt voor je feedback. Zou het gedicht er zo beter uitkomen?
Naar mijn smaak wel, Siv. Maar dat is maar een mening en niet meer dan dat. Waar jij je goed bij voelt en wat jij wilt schrijven en uitdrukken, staat uiteraard voorop.
18 oktober 2017 - 20:01