#157 - Uitwaaien
Uitwaaien. Ze wil naar het strand om uit te waaien.
Hij vraagt voorzichtig of hij mee mag. ‘Of wil je nu alleen zijn?’
Ze haalt haar schouders op, veegt een traan van haar wang.
Hij weet genoeg en pakt zijn jas, zijn autosleutels.
Het strand is verlaten. Het is alsof de toegang tot de kilometerslange zandvlakte is verboden en zij de enigen zijn die van niets weten. Ze lopen richting zee tot ze niet meer verder kunnen, naar de strook waar het zand niet meer mul is maar het water nog niet kan komen. Zwijgend, zoekend naar woorden, turen ze naar de donkergroene golven die over elkaar heen buitelen, om de beurt proberen de kustlijn te verzwelgen.
Ze weten allebei: de afronding is niet compleet. Ze wachten tot de ander durft.
Dan zegt ze: ‘Ik weet wat je wil. Ik kan het je niet geven.’
Hij zucht. ‘Ga met me mee. Je doet jezelf tekort. Er is nog zoveel meer op deze wereld. Zoveel te zien, te doen, te proeven, te beleven.’
‘Ik laat je toch gaan? Laat mij dan alsjeblieft ook.’
Hij kijkt haar na. Haar wapperende haren, haar armen breed, zoekend naar evenwicht. Hij weet dat ze naar beneden tuurt, naar voetstappen zoekt, plekken waar ze haar sneakers in kan zetten. Waarom moet ze toch altijd die paden bewandelen die anderen al zijn gegaan? Hij wil op de rug van een meeuw springen, mijlenver op ontdekkingstocht. Zij niet. Natuurlijk zal dit nooit werken.
Ach, triest en mooi
Lid sinds
7 jaar 9 maandenRol
Hoi GRBras, mooi en treffend
Lid sinds
7 jaar 10 maandenRol
GBRas, Mooie tekst die het
Lid sinds
11 jaar 9 maandenRol
Mooi. De derde alinea
Lid sinds
10 jaar 11 maandenRol
GRBras, Het wordt dus niets
Lid sinds
11 jaar 7 maandenRol
GRBras wat mooi beeldend
Lid sinds
7 jaar 8 maandenRol
Mooi geschreven, maar wat mij
Lid sinds
12 jaar 6 maandenRol
Dag GRBras, Een mooi, maar
Lid sinds
16 jaar 6 maandenRol
Mooi Maar die laatste twee
Lid sinds
9 jaar 2 maandenRol
Sfeervol weergegeven. Ik heb
Lid sinds
8 jaar 3 maandenRol
GRBras, "Waarom moet ze toch