Schrijfopdracht # 150 - De volle maan

Wekelijkse schrijfopdracht # 150 – De volle maan “Mam, kom eens kijken, het is heel mooi in mijn kamer. Je ziet heel mooi licht’. ‘Daar ben ik al, oh ja, wat prachtig. Het is volle maan. De maan geeft dan heel veel licht’. Minke staat dicht bij het raam; haar hoofdje gesteund in haar handen op de vensterbank. Er beweegt geen blad aan de bomen, het lijkt wel of alles een beetje betoverd is. ‘Hoe komt het dat-ie dat nu wel doet en andere dagen niet?’ ‘Dat is nogal moeilijk uit te leggen. We kunnen wel eens naar de bieb gaan, daar zijn vast wel boekjes over te vinden’. ‘Weet je wat ik denk? Hij heeft gewoon een fijne dag.’ Vera strijkt glimlachend over haar bolletje. ‘Zo zal het beslist zijn. We kunnen het raam nu wel openzetten, kun je alles nog beter bekijken. ‘Mammie, wat is-ie mooi, en zo dichtbij. Ik zou er wel eens naar toe willen en dan wil ik jou zien door het raam, haha – wat zou dat mooi zijn’. ‘Misschien gebeurt dat nog weleens - kom, duik nu maar je bedje in.’ ‘Trusten … mam.’ ‘Slaap lekker schat.’ Maar dan, wat is dat? ‘Gak, gak,’ hoort ze; er zit een gans naast haar bed. ‘Schrik maar niet Minke, ik ben Gieka de gans. Ik hoorde daarnet dat jij wel naar de maan wilt; wat zou je ervan denken: klim maar op mijn rug, ik help je wel even. Het toveruur is begonnen.’ Voor ze het weet zijn ze opweg naar de maan. Het vliegen kost Gieka geen enkele moeite, ze vertelt dat ze ook Klaas Vaak zullen ontmoeten. ‘Wat’, gilt Minke, ook nog Klaas Vaak.’ Wat fijn, dankjewel Gieka.’ Het is feest op de zilveren maan. Ze praten en lachen met elkaar. ‘Kom Minke, ik breng je nu weer naar huis, over een poosje is de betovering verbroken en dan moet je weer in bed liggen.’ Bij het afscheid geeft Klaas Vaak haar een handje en fluistert nog: ‘tot morgen’ en de maan geeft Gieka nog een extra zetje en straalt helderder dan ooit tevoren.