Geen afbeelding
SdL

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

#148 Te laat

 22 juni 2017 - 22:13
Dit ga ik niet redden. Weer niet. Mijn hart begint harder te kloppen, ik voel me trillerig en het zweet breekt me uit. Niet weer. Alsjeblieft, niet weer. Zo snel als ik kan loop ik de school uit. Het was na de laatste les zo gezellig met mijn vrienden, dat ik de tijd vergat. Wat ben ik ook een sukkel! Ik kijk op mijn horloge. Nog vijf minuten. Ik versnel mijn pas, ik ren, mijn benen gaan bijna harder dan mijn lichaam aankan. Hijgend kom ik mijn straat in. Ik kan niet anders dan langzamer te gaan lopen, mijn benen branden en mijn hart bonst uit mijn lijf. Of dat van de angst of inspanning is weet ik niet. Ik hoor mijn naam roepen en zie mijn vader in de deuropening staan. Zijn grote sterke lichaam. Gespannen. Zijn gezicht op onweer. Even overweeg ik me om te draaien en weg te rennen. Rennen, zo hard en zo lang ik kan, om nooit meer terug te komen. Maar het is te laat. Hij heeft me al gezien. En ik ben te laat.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juni 2017 - 10:49
De spanning voel ik. De verzuurde benen ken ik, misschien kan je het gevoel daarvan beschrijven? Bijvoorbeeld: mijn benen voelen als lood, ik krijg ze niet meer voorruit. Ideetje maar hoor, van een beginnende schrijver. Krijgt de hp zo'n nare straf voor te laat komen, dat hij/zij zo bang moet zijn? Misschien kan hij/zij de vader op een ander tijdstip uitleggen hoe dit op hem/haar overkomt? Om met Loesje te spreken, de angst, die maak je zelf. Graag gelezen.

Geen afbeelding
SdL

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juni 2017 - 18:29
Dankjewel! Mijn idee was inderdaad dat deze hp zwaar gestraft wordt door zijn/haar vader bij te laat komen. Ik denk niet dat hp daarover durft te praten met hem... Goede tip van die benen. Heb het veranderd in 'mijn benen branden'.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juni 2017 - 22:47
Dag SdL, Dit verhaal doet mij denken aan mijn eigen jeugd. Ook ik bleef wel eens plakken en als ik thuis kwam vielen er ook plakken. Met sommige mensen valt niet te spreken. Ze zijn gewoon zo slecht of zo onmenselijk of zo onvriendelijk. Een beetje een triestig verhaal. De HP moet een uitweg zoeken. Het ligt er natuurlijk aan hoe oud/jong het kind is. :o

Geen afbeelding
SdL

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juni 2017 - 23:27
Bedankt voor je reactie, schrijfcoach Blavatski. Wat heftig dat dit je doet denken aan je eigen jeugd. Ik weet natuurlijk dat dit soort situaties bestaan, gelukkig is dit voor mij niet op eigen ervaring gebaseerd.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 23 juni 2017 - 23:52
SDL, ... ik zag dat ventje hollen, kreeg medelijden met hem. De vadert lijkt me een bruut. Je bent echt in de huid van zo'n tienjarig joch gekropen. Van jouw laatste drie zinnen, kun je een zin maken: Maar het is te laat, hij heeft me al gezien. Goed geschreven.

Geen afbeelding
Tja

Lid sinds

15 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 24 juni 2017 - 20:00
Ik ben het met Riny eens wat die zinnen betreft. Waarom mag iemand niet even op school blijven plakken? Wat is de straf?

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juni 2017 - 11:43
De ervaring heeft de jongen geleerd wat er volgt als hij zich niet aan de regels houdt. Wel vraag ik me af of we met een jong kind te doen hebben, of met een middelbare scholier. Dit maakt niet uit voor de reactie van vader, maar wel hoe de jongen er mee omgaat. Mooie show over hoe de vader reageert. groet, Connie

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 25 juni 2017 - 12:31
Het is spannend omdat je niet weet waar de HP zo bang voor is. En het is treurig omdat dit kind zo bang is voor zijn vader. Kindermishandeling?

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 25 juni 2017 - 18:43
Ik moet er van hijgen en voel de verzuring en de angst, goed geschreven dus. Je neemt me mee in het gevoel van de HP en ook in het nare gevoel van zijn angst voor zijn vader. :thumbsup:

Profile picture for user Schrijfcoach Odile Schmidt
Schrijfcoach Odile Schmidt

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 27 juni 2017 - 12:17
De spanning zit er goed in, de vaart ook. Ik vond het jammer dat het verhaal niet langer was! Je wenst niemand zo'n vader toe, maar ze bestaan. Nu kun je dit inbedden in een langer verhaal met een plot.