Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs 14 juni 2017 - 23:25

#147 - Dak

‘Ik wil deze nacht alleen zijn,’ zei ik. ‘Waarom?’ vroeg ze. ‘Ik ben nog nooit een nacht alleen geweest.’ Ze keek verbaasd, geschokt. ‘Ik heb het nooit gekund,’ zei ik, ‘ik houd altijd iedereen bij me.’ Ze was even stil, keek nadenkend. ‘Waarom nu? Waarom vannacht? En waar? Ik ga niet weg.’ ‘Andere nachten zijn te lang,’ antwoordde ik, ‘dat wil ik niet. Op het dak, dacht ik.’ ‘Op het dak?’ herhaalde ze, iets luider. ‘Van de schuur.’ Die avond zat ik op het dak van de schuur. Ik keek naar de ondergaande zon en liet iedereen weggaan. Toen hield ik mijn adem in. De verlatenheid stroomde door me heen, eerst luchtig, daarna zwaarder, beklemmender. Uren gingen voorbij. Minuten waren het. Net toen ik niets meer voelde, toen ik erover dacht mezelf te verlaten, zag ik rechts van me het eerste ochtendlicht. Ik ademde weer, liet iedereen weer terugkomen, ging van het dak af, weer naar het huis. Ze zat in de kamer, stond op toen ze me zag aankomen. ‘Ik heb op je gewacht,’ zei ze. ‘Hoe was het?’ Ik gaf geen antwoord. ‘Blij dat je er weer bent,’ zei ze.

Geen afbeelding

Lid sinds

15 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Coach Marijcke Cauwe 15 juni 2017 - 10:58
Dag Gijs, Fijn dat je dit unieke verhaal met ons wilt delen. Mooie, korte dialogen die toch veel zeggen. Over de eenzaamheid, het zoeken naar jezelf, naar de zin van het leven. Op het dak van de schuur waande je je even op het dak van de wereld. En wat een begrijpende vrouw aan je zijde. :) Klein rimpeltje: het woordje weer komt veel in je tekst voor. Misschien kun je er een paar schrappen?

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
Nancy Bastiaans 15 juni 2017 - 21:43
Hoi Gijs, zoals ik inmiddels van je verwacht ;) een bijzonder originele vertelling. In de wens en de uitvoering om een nacht alleen op het dak te liggen vertel je 'stiekem' heel veel. Enige waar ik even over struikelde is dat je HP denkt aan het dak en zijn vrouw daaruit begrijpt dat hij op het dak wil? Kan je bedoeling zijn om aan te geven hoe verweven ze met elkaar zijn maar bij twijfel vraag ik bij deze toch liever of dat ook zo is?

Profile picture for user RichardOtten

Lid sinds

9 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
RichardOtten 15 juni 2017 - 18:00
Mooie tekst. Ik zal em waarschijnlijk verkeerd interpreteren maar ik zie 2 personen die ieder meerdere persoonlijkheden hebben.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
mw.Marie 15 juni 2017 - 22:18
GS oftewel Gijs. Heel bijzondere invulling van volkomen op jezelf terug geworpen te zijn, de band met je partner, die op de hp blijft wachten. Het geduld heeft geen antwoord te krijgen en dan zegt dat ze blij is dat de hp weer terug is! Mooi verweven verhaal van liefde, die ook afstand mag hebben en dan niet verdord.

Profile picture for user Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ton Badhemd 15 juni 2017 - 22:38
Hoi Gijs, stiekem ben ik een beetje jaloers op deze HP; een keer per jaar lekker een nachtje alleen op het dak, tot jezelf komen, een zijn met - ja met wat? Lijkt me heerlijk; ontspannen, contemplatie, leeglopen, onthaasten, noem maar op! Prachtige invulling, Gijs! :thumbsup:

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
i-Kat 16 juni 2017 - 12:52
Wauw gs, deze vind ik diepzinnig. Ik maak er van dat HP omringt is door geesten of te maken heeft met meerdere persoonlijkheden, stemmen? Zijn momenten op het dak zijn intens en ook een beetje verdrietig aangezien hij ook zichzelf wil verlaten. De liefde van zijn partner vind ik ontroerend. Graag gelezen!

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
marceline 16 juni 2017 - 17:40
Gijs, Ik vind het weer prachtig! Zware problematiek in zo'n eenvoud tot in de essentie gepakt. Ik ben diep onder de indruk.

Geen afbeelding

Lid sinds

8 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs 18 juni 2017 - 15:09
Lastig verhaal dit. Het probleem is dat ik eigenlijk niet precies weet wat ik er mee wil zeggen. Ik kan er wel naar zoeken. Zeggen dat alleen zijn nooit helemaal alleen is, dat -om mezelf maar als voorbeeld te nemen -ik altijd mijn vrouw en mijn kinderen bij me blijf dragen. En dat ik mag hopen dat echt helemaal alleen zijn (waarom zou ik me daar überhaupt aan overgeven) niet te lang hoeft te duren, niet langer dan bijvoorbeeld de kortste nacht. Maar… dat verklaart dit verhaal niet helemaal. De lijntjes zijn niet helemaal netjes aan elkaar geknoopt. Om eerlijk te zijn: ik heb een verhaal geschreven dat in de buurt komt van een bedoeling. Dat het wel behoorlijk in de buurt komt, merk ik aan jullie reacties. Hartelijk dank daarvoor. PS. Wat je misschien niet direct zou verwachten, is de invloed die mijn woonsituatie op dit verhaal heeft gehad. Een plek om alleen te zijn en blootgesteld te worden aan het universum? De tuin? Nee, die is veel te beschut. Het dak? Schuin dak, niet handig (“Op het dak?” herhaalde ze vol ongeloof). Maar ik woon in een hoekhuis met aangebouwd aan ons schuurtje vijf garageboxen: heel veel plat dak. Dat biedt perspectief.

Profile picture for user Riny

Lid sinds

11 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Riny 18 juni 2017 - 15:40
Gijs, ... ieder mens heeft het nodig eens zichzelf te zijn. Vroeger werd dat aangeduid als egoïstisch, nu gelukkig niet meer. Wees blij met die platte daken in je omgeving.

Geen afbeelding

Lid sinds

7 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
i-Kat 18 juni 2017 - 15:51
Ach, wat een ontroerende uitleg..toch geesten dus. Mooi dat ze altijd bij je zijn maar verdrietig dat je met een dergelijk verlies moet leven. Maar kennelijk heb je echte liefde gekend, dat is dan weer heel waardevol. Blijf schrijven, het is heel bijzonder.