Vrije markt Platgelopen nat gras en de geur van gebakken hamburgers. Flarden live muziek, lachende gezichten en de kleur oranje voert hier de boventoon. De zon staat hoog boven het Park onder de Euromast. We schuifelen langs de kleedjes op de grond en verwonderen ons over de kwaliteit van de uitgestalde verkoopwaren. Afgetrapte schoenen, kluwen elektriciteit draden , gedeukte koektrommels en hopen kleding. Ook speelgoed staat er tussen. Joris slaat een arm om me heen en wijst naar gebruikte koekenpannen. ‘Voordat we gaan samenwonen ga ik ook een kleedje vullen.’ Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. Hand in hand lopen we verder. Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, daar in het midden, staat ze fier rechtop. Haar oogjes hypnotiseren mij. Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. De gele en de blauwe staan in mijn slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling. Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar. De koop wordt gesloten. Joris leidt me weg. In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ´Gaat het?’ en pikt de traan van mijn wang. Ik schud nee. Hij pakt mijn hand en legt het poppetje erin. Ik ben compleet.

Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest.

Vrije markt Platgelopen nat gras en de geur van gebakken hamburgers. Flarden live muziek, lachende gezichten en de kleur oranje voert hier de boventoon. De zon staat hoog boven het Park onder de Euromast. We schuifelen langs de kleedjes op de grond en verwonderen ons over de kwaliteit van de uitgestalde verkoopwaren. Afgetrapte schoenen, kluwen elektriciteit draden , gedeukte koektrommels en hopen kleding. Ook speelgoed staat er tussen. Joris slaat een arm om me heen en wijst naar gebruikte koekenpannen. ‘Voordat we gaan samenwonen ga ik ook een kleedje vullen.’ Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. Hand in hand lopen we verder. Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, daar in het midden, staat ze fier rechtop. Haar oogjes hypnotiseren mij. Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. De gele en de blauwe staan in mijn slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling. Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar. De koop wordt gesloten. Joris leidt me weg. In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ´Gaat het?’ en pikt de traan van mijn wang. Ik schud nee. Hij pakt mijn hand en legt het poppetje erin. Ik ben compleet.

Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest.

@allen Een meer dan fulltime baan, een gezin, een hobby als schrijven en mijn manuscript is een bijna onmogelijke combinatie maar ik miste dit forum: het enthousiasme voor schrijven dat hier zo voelbaar is, het proberen, het herkennen, de inspiratie en natuurlijk het belangrijke leerproces. Telkens de lat hoger. Daarom had ik besloten om de weekopdrachten ( indien mogelijk) in te vullen in de lijn van mijn manuscript zodat ik meteen twee doelen bereik. ;) @meta herkende mijn personages. :nod: Ik heb geprobeerd deze scene om te buigen naar de opdracht maar ben daar niet voldoende in geslaagd. Dank voor jullie terechte en leerzame feedback. Ik houd de kern ( liefde, weemoed en gemis) in deze scene vast en hoop het juiste perspectief te behouden. :)