Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#140- Vrije markt

 30 april 2017 - 11:51
Vrije markt Platgelopen nat gras en de geur van gebakken hamburgers. Flarden live muziek, lachende gezichten en de kleur oranje voert hier de boventoon. De zon staat hoog boven het Park onder de Euromast. We schuifelen langs de kleedjes op de grond en verwonderen ons over de kwaliteit van de uitgestalde verkoopwaren. Afgetrapte schoenen, kluwen elektriciteit draden , gedeukte koektrommels en hopen kleding. Ook speelgoed staat er tussen. Joris slaat een arm om me heen en wijst naar gebruikte koekenpannen. ‘Voordat we gaan samenwonen ga ik ook een kleedje vullen.’ Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. Hand in hand lopen we verder. Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, daar in het midden, staat ze fier rechtop. Haar oogjes hypnotiseren mij. Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. De gele en de blauwe staan in mijn slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling. Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar. De koop wordt gesloten. Joris leidt me weg. In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ´Gaat het?’ en pikt de traan van mijn wang. Ik schud nee. Hij pakt mijn hand en legt het poppetje erin. Ik ben compleet.

Profile picture for user Mili
Mili

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 18:00
@Marietje, [ ... de kleur oranje voert hier de boventoon.] Hier onnodig. Je geeft daarna het park aan. Trouwens waarom met een hoofdletter, het is toch geen eigennaam? Elektriciteitsdraden. [Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. ] Omdat hij van gebruikte koekenpannen weet? [Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, ] Is oranje niet vrolijk? Eerder zeg je dat oranje de boventoon voert. [Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. ] Wie zijn we omdat de twee andere in haar slaapkamer staan? Dan niet in die van hp en Joris van de arm. Babytuimelaar aan elkaar. [Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje!] Verwarring ten top. Over wie heb je het nu? Perspectieven razen heen en weer voor mij. Hoezo kijkt Joris in de schaduw van een boom? [ ... en pikt de traan van mijn wang.] De dief. :D Ik heb je tekst naar mijn inzichten gefileerd. Waarom? Omdat je het verdient. Positief bedoeld. :{}

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 18:38
Prachtig verhaal en hoe lief dat hij het voor haar koopt. Ik was nieuwsgierig naar wat hij van haar weet en toch met haar wil samenwonen. Ik had gehoopt dat er iets van terug zou komen maar van de andere kant vind ik het wel een mooi mysterieuze zin. Kan ook onschuldig bedoeld zijn als in, hij kent me zoals geen ander. Opmerkingen van Mili zijn herkenbaar en leerzaam voor mij. Daar doen we het toch voor. Genoten van je verhaal!

Geen afbeelding
Meta Boonstra

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 12:43
Marietje, Roos en DJ undercover? :p Een mooi beeldend verhaal :thumbsup: Vooral mooi hoe je de geuren, de muziek en de uitgestalde kleedjes van de markt schetst, maken het geheel levendig. Je zou de markt inderdaad niet hoeven benoemen. Vanaf een zachte windvlaag vind ik het echter te hakkelig en daardoor wat rommelig overkomen.

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 13:30
Dag Marietje, Het valt mij op dat er op de vrijmarkt regelmatig verloren of achtergelaten knuffeldieren/voorwerpen gevonden worden. Zijn die verhalen allemaal waar? Een tuimelaar vind ik wel origineel gevonden en de zin zo met die zonder voeten kom je niet ver, vind ik prachtig. :o

Geen afbeelding
mck

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 20:03
Hoi Marietje, Sterke mooie eerste zin, evenals de zin: Zonder voeten kan je nergens heen. Deze zin vind ik wat verwarrend ( Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! ) Volgens mij beleeft de HP een herinnering, maar het las niet zo vlot. Buiten dat ervaar ik een hele romantische sfeer door je verhaal.

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 8:53
Hallo Marietje, Jij zat zo in je verhaal, dat je niet aan die absolute buitenstaander dacht: de lezer. Het moeilijke van schrijven is om je eigen gedachten, zeker wanneer het emotionele zijn op een duidelijke manier naar buiten te brengen. Daarbij wordt ook nog wel eens gezegd: vertel niet alles want de lezer is niet dom. Probeer het dan maar goed te doen. Schrijven is een uitdaging. Ondanks alles, was het toch een mooie herinnering; Joris begreep het. (Door je verhaal moest ik aan onze Doortje Dartel denken.)

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 10:25
Vrije markt Platgelopen nat gras en de geur van gebakken hamburgers. Flarden live muziek, lachende gezichten en de kleur oranje voert hier de boventoon. De zon staat hoog boven het Park onder de Euromast. We schuifelen langs de kleedjes op de grond en verwonderen ons over de kwaliteit van de uitgestalde verkoopwaren. Afgetrapte schoenen, kluwen elektriciteit draden , gedeukte koektrommels en hopen kleding. Ook speelgoed staat er tussen. Joris slaat een arm om me heen en wijst naar gebruikte koekenpannen. ‘Voordat we gaan samenwonen ga ik ook een kleedje vullen.’ Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. Hand in hand lopen we verder. Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, daar in het midden, staat ze fier rechtop. Haar oogjes hypnotiseren mij. Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. De gele en de blauwe staan in mijn slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling. Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar. De koop wordt gesloten. Joris leidt me weg. In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ´Gaat het?’ en pikt de traan van mijn wang. Ik schud nee. Hij pakt mijn hand en legt het poppetje erin. Ik ben compleet.
Dag Marietje, Een verhaal over liefde, weemoed en gemis. Een mooie sfeertekening aan het begin met sprekende details. Ik kwam er meteen in. Het middendeel stelt mij wel voor een paar raadsels:
Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest.
Het waarom omvat meer dan in verhaal wordt verteld. Ik krijg het beeld van een drieling van wie er één is overleden. Dat maakt het missen van die ene tuimelaar dan ook zo pijnlijk. En ook de slotzin: 'Ik ben compleet.' Ik voel veel emotie in dit verhaal. Ook almis me niet alles duidelijk, het raakt me toch. Misschien nog eens proberen ( met de reacties, ook van mijn voorgangers) iets meer duidelijkheid te scheppen? Nel Goudriaan

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 10:26
Vrije markt Platgelopen nat gras en de geur van gebakken hamburgers. Flarden live muziek, lachende gezichten en de kleur oranje voert hier de boventoon. De zon staat hoog boven het Park onder de Euromast. We schuifelen langs de kleedjes op de grond en verwonderen ons over de kwaliteit van de uitgestalde verkoopwaren. Afgetrapte schoenen, kluwen elektriciteit draden , gedeukte koektrommels en hopen kleding. Ook speelgoed staat er tussen. Joris slaat een arm om me heen en wijst naar gebruikte koekenpannen. ‘Voordat we gaan samenwonen ga ik ook een kleedje vullen.’ Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest. Hand in hand lopen we verder. Geen vrolijk gekleurd kleedje maar op een oranje stuk plastic, daar in het midden, staat ze fier rechtop. Haar oogjes hypnotiseren mij. Tijdens het leegruimen van oma’s huis jaren geleden, zijn we deze witte baby tuimelaar kwijtgeraakt. De gele en de blauwe staan in mijn slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling. Een zachte windvlaag doet haar wankelen. Zonder voeten kan je nergens heen. Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar. De koop wordt gesloten. Joris leidt me weg. In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ´Gaat het?’ en pikt de traan van mijn wang. Ik schud nee. Hij pakt mijn hand en legt het poppetje erin. Ik ben compleet.
Dag Marietje, Een verhaal over liefde, weemoed en gemis. Een mooie sfeertekening aan het begin met sprekende details. Ik kwam er meteen in. Het middendeel stelt mij wel voor een paar raadsels:
Ik lach naar hem en ben zo opgelucht dat hij alles weet en toch voor mij kiest.
Het waarom omvat meer dan in verhaal wordt verteld. Ik krijg het beeld van een drieling van wie er één is overleden. Dat maakt het missen van die ene tuimelaar dan ook zo pijnlijk. En ook de slotzin: 'Ik ben compleet.' Ik voel veel emotie in dit verhaal. Ook al is me niet alles duidelijk, het raakt me toch. Misschien nog eens proberen ( met de reacties, ook van mijn voorgangers) iets meer duidelijkheid te scheppen? Nel Goudriaan

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 10:47
@Marietje, in aansluiting op de reacties van Riny en schrijfcoach nel realiseer ik me nu dat dat de reden was waarom ik nog niet reageerde: ik mis de emoties waaruit ik iets meer zou kunnen afleiden waar het verhaal over gaat. De tuimelaars intrigeerden me en ook dat er sprake is van een drieling vind ik het meest logische. Overigens mooie zinnen en beelden in je verhaal. Graag gelezen, Connie

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 12:16
@allen Een meer dan fulltime baan, een gezin, een hobby als schrijven en mijn manuscript is een bijna onmogelijke combinatie maar ik miste dit forum: het enthousiasme voor schrijven dat hier zo voelbaar is, het proberen, het herkennen, de inspiratie en natuurlijk het belangrijke leerproces. Telkens de lat hoger. Daarom had ik besloten om de weekopdrachten ( indien mogelijk) in te vullen in de lijn van mijn manuscript zodat ik meteen twee doelen bereik. ;) @meta herkende mijn personages. :nod: Ik heb geprobeerd deze scene om te buigen naar de opdracht maar ben daar niet voldoende in geslaagd. Dank voor jullie terechte en leerzame feedback. Ik houd de kern ( liefde, weemoed en gemis) in deze scene vast en hoop het juiste perspectief te behouden. :)

Geen afbeelding
marceline

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 18:32
@allen Een meer dan fulltime baan, een gezin, een hobby als schrijven en mijn manuscript is een bijna onmogelijke combinatie maar ik miste dit forum: het enthousiasme voor schrijven dat hier zo voelbaar is, het proberen, het herkennen, de inspiratie en natuurlijk het belangrijke leerproces. Telkens de lat hoger. Daarom had ik besloten om de weekopdrachten ( indien mogelijk) in te vullen in de lijn van mijn manuscript zodat ik meteen twee doelen bereik. ;) @meta herkende mijn personages. :nod: Ik heb geprobeerd deze scene om te buigen naar de opdracht maar ben daar niet voldoende in geslaagd. Dank voor jullie terechte en leerzame feedback. Ik houd de kern ( liefde, weemoed en gemis) in deze scene vast en hoop het juiste perspectief te behouden. :)
Marietje, De liefde, weemoed en gemis komt duidelijk naar voren in dit stukje. Het maakt ook gelijk dat ik nieuwsgierig word naar je boek. Succes met het voltooien van het manuscript!

Geen afbeelding
gs

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 20:18
@Marietje, Een verhaal wat in de laatste twee zinnen opeens van weemoedig naar heel romantisch ombuigt. Daar verraste je me mee en daardoor bleef het bij me hangen (lijkt me niet slecht voor een verhaal).

Geen afbeelding
'leeghoofd'

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 20:40
Met de witte tuimelaar duik je weer in de tijd , toen jullie met drie waren. De witte verdwenen, en een zusje kwijtgeraakt. Je wil de herinnering aan deze zus levendig houden. "Een hand pakt je op. Nee, blijf af! Ze is van mij. Het was mijn zusje! Verstijfd sta ik daar." Vind ik mooi, je angst om zus helemaal te vergeten als je de tuimelaar zelf niet kan kopen. Angst dat ze uit je hart verdwijnt. Ik heb geen problemen om in je gedachtengang te komen marietje. Voor de rest is veel gezegd. Het vrolijke, luchtige, liefdevolle in het begin dat naar een diepere gemoedsgesteldheid overgaat. Het drie'-in-een dat jouw liefde ontzettend goed begrijpt. Een romantische, begripvolle partner .... hopelijk voor het leven! Ik heb het heel graag gelezen marietje!

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 20:53
Hoi Marietje, las je verhaal en was ontroerd. Las veel reacties, ook jouw #11; ik hou het kort. Helemaal goud! :thumbsup: En sterkte met je strijd met de tijd. Mvg Ton

Profile picture for user jules du lac
jules du lac

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 21:00
Hallo Marietje, Als ik mijn ogen dicht doe, zie ik de gezellige, rommelige vrijmarkt zo in mijn verbeelding voor mij. Jouw verwarring en je emoties worden, vind ik, heel goed weergegeven, door je vaak mooie woord- en zinkeuze. In de zin: 'In de schaduw van een boom kijk hij me aan, ...', mis ik een t achter 'kijk'. :o

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 2 mei 2017 - 23:12
Bovenal een lekker stukje 'echt Marietje' met dikke ellende fijn draaglijk gemaakt door de liefde. Ik twijfelde over deel drie van de drieling; nu lijkt het voor mij of er twee dood zijn, en over de koper, of de hand gewoon de zijne was en hoe het dan mogelijk is dat ze dat niet doorheeft ... maar goed, je geeft al aan dat je aan het knoeien geweest bent met een manusscript fragment, dus dat zijn vast dingen die daar duidelijker zijn of worden.

Profile picture for user Dos Wijnhof
Dos Wijnhof

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 mei 2017 - 12:31
Marietje, ook ik heb moeite om het een en ander met mekaar te laten rijmen. Waarom, bijvoorbeeld, laat je Joris naar koekenpannen wijzen en waarom moeten wij in dit verhaal weten dat je opgelucht bent dat hij alles weet en toch voor jou kiest? Waarom zeg je:’Nee, blijf af!Ze is van mij. Het was mijn zusje!’ als je ziet dat een hand de tuimelaar oppakt. Vervolgens sta je daar verstijfd, terwijl wij even later te lezen krijgen dat het de hand van Joris moet zijn geweest die de tuimelaar voor je gekocht heeft. Dat vind ik verwarrend. Het verhaal an sich vind ik mooi. pikt >> pinkt Ik ben compleet >> Ik ben weer compleet

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 mei 2017 - 21:49
@allen: Hartelijk dank voor jullie prettige reacties: ze motiveren! Dit is precies waarom ik dit forum miste. :{}
Ik twijfelde over deel drie van de drieling; nu lijkt het voor mij of er twee dood zijn, ...
Kan je mij vertellen waarom jij dit denkt?
Marietje, heb het nogmaals gelezen, nog één toevoeging; je beschrijft liefde in optima forma! Heel mooi!
Nogmaals gelezen? :D Fantastisch! En helemaal jouw compliment. Hartelijk dank :o

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 mei 2017 - 22:39
omdat zij al twee popjes heeft natuurlijk kan het derde deel van de drieling daar gewoon niet aan hechten en zijn/ haar popje gewoon bij zuslief achtergelaten hebben, maar binnen zo'n kort verhaal verwacht ik dat het iets betekent (zoals het witte popje iets betekent)

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 mei 2017 - 0:07
omdat zij al twee popjes heeft natuurlijk kan het derde deel van de drieling daar gewoon niet aan hechten en zijn/ haar popje gewoon bij zuslief achtergelaten hebben, maar binnen zo'n kort verhaal verwacht ik dat het iets betekent (zoals het witte popje iets betekent)
Wonderlijk dat jij deze conclusie trekt. ;) Ik hoop zo dat je ooit in mijn boek gaat ontdekken of jij wel of niet de juiste conclusie trekt :unibrow: Bedankt!

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 4 mei 2017 - 12:51
@marietje, ook ik heb nogmaals gelezen en me afgevraagd waarom ik het verhaal niet kon doorgronden. Nu valt me op:' Het opruimen van de slaapkamer. Alle drie identiek. Symbool voor ons als drieling.' Hieruit concludeer ik dat hp 'één van de drieling is'. Zijn ze met 2 overgebleven, is nr 3 uit haar leven verdwenen, zijn ze bij oma grootgebracht? Bij herlezen ervaar ik de onderliggende emoties die onbeantwoord blijven. Ben benieuwd naar je boek. Groet, Connie