Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#140 - Het einde

 27 april 2017 - 22:42
Hij loopt een paar meter voor me en ik raak steeds verder achterop. Ik zie nog net een stukje van zijn blauwe jas. Heeft hij in de gaten dat ik zijn snelle tred niet vol kan houden? Ik ben veel kleiner dan hij en maak geen indruk op de mensenmassa. Voor hem lijken ze uit te wijken terwijl ik word verdrukt alsof ik niet aanwezig ben. Ik probeer me groter te maken om zo indruk te maken, maar de missie is kansloos. Het laatste stukje blauw is nu ook verdwenen en het begint zachtjes te regenen. Met hem is de zon weggegaan. Snel vlucht ik een winkel binnen. Ik probeer me te oriënteren. Massa's kraampjes met oude rommel ben ik zojuist urenlang gepasseerd en mijn schuilplaats is een winkel met nog meer oude meuk. Het is harder gaan regenen. Ik heb geen zin om naar buiten te gaan. Vertwijfeld kijk ik om me heen en mijn oog valt op een voorwerp dat ik herken. Hoe kan dat nou hier liggen? "Kan ik u helpen, mevrouw?" Ik schrik van haar en zeg: "Eh..nou...eh...hoe komt u hier aan?" wijzend naar het voorwerp op haar toonbank. "Dat is toevallig net hier afgegeven, ik weet eigenlijk ook niet wat ik er mee moet". Tranen schieten in mijn ogen. Het is zijn trouwring. "Een grote man met een blauwe jas, ik kon het niet geloven, hij hoefde er niets voor te hebben."

Profile picture for user Ton Badhemd
Ton Badhemd

Lid sinds

7 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 april 2017 - 0:10
Oeps, i-Kat, wat een spannend verhaal met een onverwacht en verdrietig einde! Heel bijzondere invulling van de opdracht! Leuk detail is de verwijzing naar de vrijmarkt, en dan toch juist in die winkel terechtkomen. Mooi gevonden! Je houdt de spanning er goed in! Ik zou wat meer wit fijner vinden om te lezen, nu is het één blok tekst. Af en toe nieuwe regel, vooral wanneer een andere spreker aan het woord komt. Mvg Ton

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 april 2017 - 9:00
Hoi Ton, dat stoorde mij ook al maar ik wist niet goed waar ik die witregels zou kunnen plaatsen in dit korte stukje. Ik heb het aangepast en hoop dat het nu beter is. Dank voor je fijne reactie!

Geen afbeelding
Nancy Bastiaans

Lid sinds

7 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
  • Pluslid
 28 april 2017 - 9:45
Wat verdrietig. Mooi opgebouwd, ik voel de beklemming in de persoon, omgeving en het weer dat in die lijn meegaat een onverwacht maar passend einde.

Geen afbeelding
ccscharl

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 april 2017 - 10:36
@ikat, mooi opgebouwd. De verwijdering tussen de 2 wordt al aangestipt in de eerste alinea: 'Hij loopt een paar meter voor me en ik raak steeds verder achterop.' De triestheid neemt toe met het druilerige weer waarna het einde onverwachts is. Graag gelezen, Connie

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 april 2017 - 15:08
@Nancy dank je wel! @ cccscharl dat vond ik ook een mooie zin welke inderdaad de verwijdering moet aangeven, ik wist toen nog niet waar het naar toe zou gaan, het verhaal kreeg vorm tijdens het schrijven @ maddbrug dank je wel!

Profile picture for user Riny
Riny

Lid sinds

11 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 28 april 2017 - 15:40
Wat een pracht verhaal. Wat fijn dat dat zomaar spontaan ontstond. Heerlijk schrijven is dat. Goed gedaan, i-kat.

Geen afbeelding
marlie

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 april 2017 - 20:52
De afstand die steeds groter wordt, letterlijk. Figuurlijk moet dit al langer bezig zijn. Wat is er tussen hp en de man gebeurd, dat hij afstand doet van alles wat met haar te maken heeft? Intrigerend ... en triest. Je kan achteruit deinzen, maar aan de kant deinzen? Aan de kant gaan of uitwijken? Pracht stukje!

Profile picture for user Willy Huisman
Willy Huisman

Lid sinds

16 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 29 april 2017 - 22:27
i-Kat, Lief en triest verhaaltje. Leuke invulling van de opdracht. Een opmerking: Ik schrik van haar... Welke 'haar' denk ik dan. Suggestie: Ik schrik van de stem, of Ik schrik van de verkoopster. Graag gelezen.

Geen afbeelding
Dreaming

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 12:03
Mooi en beeldend geschreven en een triest en bijzonder einde. In de eerste alinea zou ik het fijn vinden om wat meer komma's te zien, dat leest wat rustiger.

Geen afbeelding
mw.Marie

Lid sinds

8 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 12:19
Bijzonder verhaal, het slechte weer, de verwijdering tussen de man en de hp en dan het bijzondere einde. Leuk om te lezen in je reactie dat dit zomaar bij je binnen kwam.Heerlijk schrijven, toch! Graag gelezen.

Geen afbeelding
Marietje

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 13:12
Uitstekende opbouw. :thumbsup: Ik vulde eerst een klein kind in met haar vader maar vond haar woordenkeus daar te volwassen voor. Goed gedaan dus. Mooi de verwijdering subtiel aangegeven en het weer een rol laten spelen. De - hij hoefde er niets voor te hebben- komt intens verdrietig als een genade slag, bij mij als lezer binnen.

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 30 april 2017 - 20:40
@Marlie, dank je wel, ik heb er uitwijken van gemaakt en inderdaad is het al langer bezig, ik heb niet te veel uit willen leggen hoe dat zo is gekomen, dat is aan de fantasie van de lezer @Willemina, ik vond het zo vanzelfsprekend dat er een verkoopster in die zaak zou zijn en ik hoop dat het wel voor zich zou spreken en zo niet kom je er snel achter denk ik dus ik heb het niet aangepast maar fijn dat je me laat weten hoe jij het ervaart, leerzaam!! @Dreaming, ik heb wat aangepast, ik denk dat het nu rustiger is @mw.Marie dank je wel, heel fijn jouw reactie @Marietje sorry voor de genadeslag, schrijven en lezen is soms afzien ;-)

Profile picture for user schrijvenmaar
schrijvenmaar

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 8:46
Ik ga heel eerlijk zijn, da's niet onaardig bedoeld. Ik vind het namelijk een raar verhaal, ik kan nergens uit opmaken wat de relatie tussen de twee is, waarom zij achter hem aanloopt en hij het niet eens doorheeft en dan moet ik ineens aannemen dat ze kennelijk getrouwd zijn, maar hij er al zo mee klaar is dat hij zijn trouwring zomaar wegdoet en dat zij die direct als de zijne herkent. Misschien als ze een ander voorwerp zou treffen, iets wat zij hem gegeven heeft, iets wat herkenbaarder is dan een ring zoals duizenden mensen hebben, en wat bovendien in het midden laat hoe serieus hun relatie was, zou ik kunnen geloven dat er in haar ogen meer was dan in de zijne, waardoor de achtervolgingsscène zou kunnen.

Geen afbeelding
Schrijfcoach Nel Goudriaan

Lid sinds

10 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 10:32
Dag I-Kat, Een mooi en droevig verhaal. Goede spanningsopbouw en sprekende details zoals het blauw van de jas. In de laatste zin laat je de blauwe jas terugkomen, dat maakt het verhaal rond. Ook mooi: de parallellie van de gemóedstoestand van de hp en de regen. De ontknoping-de ring die gratis is afgegeven- zag ik niet aankomen: wat is hieraan voorafgegaan? Er is veel niet verteld in dit verhaal Een paar opmerkingen: De zon ís met hem weggegaan > zou het niet nog krachtiger zijn als je schrijft: Met hem is de zon weggegaan? In de tweede alinea gebruik je drie keer het woord en. Het tweede en zou wegkunnen. Achter stamel een dubbele punt en een hoofdletter (je zou het woord kunnen vervangen door zeg, want het stamelen blijkt al). Met plezier gelezen. Nel Goudriaan

Geen afbeelding
i-Kat

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 11:12
Dank je wel Schrijfcoach Nel! Ik heb je suggesties toegepast, ik vond ze heel goed en hoop dat het nu beter is. @schrijvenmaar jammer dat je het een raar verhaal vindt maar dat mag je zeker vinden! Ik vind het zelfs fijn dat je me laat weten waar het voor jou mis gaat. Ik heb bewust weinig verteld in dit korte verhaal. Het kan een fragment zijn van een groter verhaal of je kunt je fantasie gebruiken. Ik stel me zo voor dat ze al ruzie hadden maar toch naar de vrijmarkt gingen (op haar initiatief) waar hij er zo genoeg van kreeg (misschien omdat zij daar weer iets deed wat hem ergerde) dat hij besloot haar op dat moment te verlaten. Hij had al heel vaak geprobeerd om haar duidelijk te maken dat het zo niet verder kon en zij wilde maar niet luisteren. Je hebt van die mensen die niet willen zien dat het al een tijd goed mis is. De trouwring kan heel markant zijn geweest waardoor zij het meteen herkende, daar heb ik wel over nagedacht en om die reden lag het nog op de toonbank waar zij het gelijk zag. Een grote ring (het is tenslotte een grote man) en ze zag haar naam er in, dat zou kunnen toch? Natuurlijk lag het ook op die plek omdat hij het net had afgegeven bij de verkoopster. Misschien geeft mijn uitleg wat meer betekenis aan het verhaal?

Profile picture for user Coach Marijcke Cauwe
Coach Marijcke Cauwe

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 1 mei 2017 - 13:47
Dag i-kat, Voor mij is het een duidelijk en een mooi verhaal, alhoewel misschien wat onwaarschijnlijk toevallig allemaal. Maar dat is nu eenmaal het fijne van schrijven, de fantasie mag hemelhoog gaan, als het de lezer maar boeit en dat doet deze tekst. Graag gelezen. :o

Profile picture for user jules du lac
jules du lac

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
 3 mei 2017 - 0:17
Hallo i-Kat, Dat is wel een ontnuchterende belevenis voor de vrouw om te ontdekken waarom hij zo snel mogelijk weg liep, zonder afscheid te nemen. Ik stel me voor dat de twee aan het begin van de markt heftige ruzie met elkaar hebben gemaakt, waardoor hij het helemaal zat was. Leuk beeldend geschreven, i-Kat. :o