Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#135 Andere tijden

#135 Andere tijden Ik wil niet klinken als mijn oma van 89 jaar. Iedere keer dat ze mij ziet zegt ze: ‘Lena, spreek Frans. Daar leer je van en we zijn het aan onze stand verplicht.’ Wat heb ik er een hekel aan. Onze stand, ja, ja. Thuis is onze stand gewoon armoe. ’s Middags in de schoolpauze op de MULO moet ik bij oma eten, ik mag niet op school overblijven. Bij de nonnen. Ik haat die zwarte spoken van barmhartigheid. Een meisjesschool. Jongens zitten bij de broeders. Oma kookt tussen de middag, wij niet en ik heb mijn broodtrommel bij me. Héél af en toe krijg ik wat van dat heerlijke eten, ze hebben iedere dag vlees en soep vooraf. Wij moeten het met aardappelen groenten doen. Gerstepap na als toetje. Vol word je er wel van, maar zou het gezond zijn? Volgens mij niet, ik eigenwijze snotaap van 15 jaar. Zo werd ik genoemd en de pijn voel ik nog steeds. Nee, die tijd wil ik niet meer. Ik wil nu leven, als een volwassen vrouw zonder de pijn uit het verleden. Ik Lena, geziene inwoner in een andere stad. Allerlei werkgroepen en open podia hebben mijn aandacht en ik participeer erin. Meestal als secretaris, het is dankbaar vrijwilligerswerk. De wereld van nu met zijn snelheid en angsten is voor de jongere generatie, zij kunnen ermee omgaan. Dat is fijn voor ze, ik hoef niet zo nodig. Mijn tijd is nu, ik wil iedere dag koken, voedzame en verantwoorde maaltijden opdienen. Naturel, geen toevoegingen. De armoe van vroeger heb ik gelukkig van me af weten te werken, ik ben er trots op. Trots op mezelf, ik ben er. Mijn kleinkinderen hoeven geen Frans van mij te spreken. Ze krijgen van mij dat eten waar ze om vragen.

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Suma, het is een mooi verhaal. Maar volgens mij klopt de inleiding niet met het einde, want dan ben je ineens volwassen. Of je moet de tweede alinea in de verleden tijd schrijven. Is de oma nu 89?

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Interessant thema: armoede maar wel gevoel voor stand opgelegd krijgen tegenover geen gebrek meer hebben en gewoon doen. Ik vraag me wel af of oma wist dat je alleen maar aardappelen, groenten, en gerstepap kreeg?

Lid sinds

7 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
'zwarte spoken van barmhartigheid' vind ik een enorm originele beschrijving! Mooi dat je reflecteert op het leven van nu - vroeger was écht niet alles beter. Deze zin loopt niet helemaal lekker: 'Volgens mij niet, ik eigenwijze snotaap van 15 jaar.'

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Suma, ik raak een beetje in de war. Ik denk dat oma nu in andere tijden leeft. Zij kookt wel tussen de middag maar je mag niet altijd met haar aan tafel. Vreemd dat jij je broodtrommeltje mee moet nemen. Af en toe krijg je wat van dat heerlijk eten... Ik zou ook opstandig geworden zijn. Jij doet het nu lekker anders met je kleinkinderen en oma leeft allang niet meer. Zo zie ik het nu. Leuk idee.

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi en helder geschreven! In de laatste zinnen schrijf je twee keer 'van mij' waarbij het in de eerste zin een beetje vreemd staat. Misschien kan je daar nog naar kijken.

Lid sinds

8 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Mooi neergezet, de opstandigheid door armoede en nu er bovenuit gestegen. Nu is de hp blij met zichzelf met een andere benadering van haar kleinkinderen dan haar eigen oma. In een vervolg zou ik het leuk vinden de kleinkinderen over deze oma te horen.