Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

opdracht #130 - het duivelsmasker

17 februari 2017 - 16:50
Ze waren al enkele maanden een stel. Ze waren verliefd en onafscheidelijk. Hij was alles waar ze over gedroomd en gefantaseerd had. Knap en charmant. Een blik uit zijn smeulende groene ogen deed haar smelten en letterlijk op de knieën gaan. Diep in haar hart vond ze die momenten niet zo prettig, Ze lag liever in zijn armen met zijn vertrouwde gezicht boven haar. Ze gingen veel op restaurant. “Mijn vrouwtje hoeft geen keukenprinses te zijn”, zei hij, “ik heb geld genoeg om iedere dag samen met jou te genieten van de lekkerste gerechten. Alhoewel jij natuurlijk mijn lievelingsdessert bent! Met veel slagroom.” Zijn begerige ogen gleden in haar decolleté, zijn handen graaiden onder tafel onder haar rok. Diep in haar hart vond ze die momenten niet zo prettig. Ze had zijn handen liever in haar handen. In zijn comfortabele limousine, genoot ze van de mooie uitstappen langs de Vecht totdat hij haar meetrok in het lange riet en hij haar net zo lang kietelde met de stengels tot ze waanzinnig werd van lust. Achteraf torende hij boven haar uit, wijdbeens. Zijn genotskreten liet hij over het water schallen. Diep in haar hart vond ze die momenten niet zo prettig. Ze had liever dat hij thuis tedere liefdesverklaringen in haar oor fluisterde. De maanden gleden voorbij. Het onaangename dat diep in haar hart huisde, kroop steeds meer omhoog. Tijdens de nare momenten zette ze een masker op. Op een donkere nacht ging hij te ver. Haar masker gleed weg. De groene ogen boven haar schoten vuur. De mond vertrok in een wrede grijns waardoor de tanden grimmig afstaken tegen het rood aangelopen gezicht. Het werd het gezicht van de duivel. Ook hij zette zijn masker af. Het geluid van de knarsende slaapkamersleutel was het laatste wat ze hoorde.

Lid sinds

12 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2017 - 9:22
Een tekst met lagen, doordat de zin, diep in mijn hart, telkens terugkeert, daal ik mee in het gevoel wat de HP overkomt. Treffende woorden die handelingen versterken. Een mooi verhaal, Blavatski.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2017 - 11:44
Hij gaat steeds verder en verder, en zij geeft haar grenzen niet aan, tot het fatale moment... Mooi, de maskers van beide personen er zo in verweven De spanning is goed voelbaar en het einde ronduit griezelig.

Lid sinds

9 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
18 februari 2017 - 15:04
Prachtig gelaagd inderdaad. 'in de zijn comfortabele limo', staat 'de' te veel. De herhaling 'diep in haar hart' kerft door. Tot het onvermijdelijke realiteit wordt. In je laatste alinea worden de maskers verwijderd, komt spanning en woede naar boven. En daardoor heb ik het net niet voor die 'knarsende sleutel', alsof hij in alle rust het huis verlaat. Een slaande deur o.i.d. bevalt me dan beter. Ontzettend mooi beschreven Blavatski!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 9:33
@Blavatski, ik ben onder de indruk, u schrijft de ene na de andere ster van de hemel. Ik heb geleerd dat als twee bijvoeglijke werkwoorden omwisselbaar zijn [ ... smeulende, groene ogen ...] er geen komma tussen hoeft. Dan een beetje vreemde vraag, als hij boven haar uittorent en genotskreten slaakt, hoe doet hij dat dan? Of zij. En waarom inderdaad een knarsende sleutel? Heeft u daar een bedoeling mee? Een mooi intiem portret, fijntjes uitgesponnen. :thumbsup:

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 11:15
Dank je Mili voor je lovende woorden en je opmerkingen. Dat van die komma wist ik niet (weer wat geleerd). Het woord "achteraf" heb ik bijgevoegd. Ik "zag" :o de scène op die manier. Nog duidelijker zijn in mijn schrijven is de boodschap. Met te zeggen dat ze zijn gedrag niet meer kan verdragen en weg wil gaan, haar masker afdoet, deed hij de slaapkamer op slot. Met de woorden "het was het laatste geluid dat ze hoorde" wil ik aangeven dat hij haar doodt. Nog een fijne zondag, Mili. :nod: en nogmaals dank voor de feedback.

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 16:16
Ze luisterde bepaald niet naar haar hart, Blavatski. De herhaling van die ene zin doet het voorkomen alsof de schrijver haar wil waarschuwen. Maar dit wrede einde heeft ze niet verdiend. Mooi geschreven, graag gelezen, Connie

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 februari 2017 - 19:23
@Blavatski, heeft die vieze, vieze, vuile ... goed, ik houd op, haar ook nog eens vermoord? Wow, er zat nóg meer in uw tekst.

Lid sinds

18 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 14:22
Mooi geschreven. Persoonlijk smelt ik helemaal voor 'dat vond ze niet zo prettig', maal twee. Een hele kleine hint die onheilspellend contrasteert met de rest en het einde mooi aankondigt. Een goede waarschuwing om naar je gevoel te luisteren.

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 21:38
Dag Connie, fijn dat je zo'n mooi commentaar hebt gegeven. Dank je wel. Inderdaad heeft ze niet naar haar innerlijke stem willen luisteren. Maar dat is soms ook duivels moeilijk, hè?! :o

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 21:44
Dag schrijfcoach Odile, dank U wel voor de mooie woorden. Ze heeft inderdaad niet naar haar gevoel geluisterd. Het verhaal is grotendeels fantasie. Het einde van het verhaal heb ik zelf meegemaakt, maar zoals U ziet, ik ben er nog. :o Ik herinnerde mij op dat ultieme moment dat dieren zich "dood" houden en deze truc heb ik toegepast. :unibrow:

Lid sinds

10 jaar 8 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 23:02
Ja, die herhaling van 'diep in haar hart ...' -het raakt, waarschijnlijk omdat het iets herkenbaars heeft en toch, in dit verhaal, ook iets nadrukkelijk onheilspellends. Het werkt wonderwel. Ook ik twijfelde wat de knarsende sleutel moest betekenen en had niet begrepen dat hij haar gedood had; dat zou wellicht duidelijker kunnen.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 februari 2017 - 23:05
@Blavatski, u heeft gelijk met uw rode draad. Ik zie het nu. Onuitputtelijk onderwerp. ;)

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
21 februari 2017 - 11:35
Dag schrijvenmaar, fijn dat je mooi commentaar geeft en ja, ik zal proberen iets duidelijker te worden. Maar ja, die woordenbeperking, hè?! :o lieve mannen? jawel, mijn twee zonen! :o