# 121 Je moet niet alles vertellen...

“Verdwenen. Met de kinderen. Terwijl zij degene was die altijd enkele dagen alleen wilde zijn.” Een spiertje vertrok in zijn kaak en ze trok hem tegen haar borsten aan. In haar onderlichaam roerde het waanzinnig verlangen hem te troosten. De kaarsen flakkerden op en vormden schaduwen op de gezinsfoto aan de muur. Zoals het licht er nu op viel, vertoonden zijn ex en zijn kinderen een lichtjes vooruitgestoken mond. Naast de foto hing een Turkse dolk. “Een dodelijk aardappelmesje,” bevestigde hij haar blik. Ze rilde. Ze trok zich van onder zijn lichaam weg, stond op en ging naar het raam om vanachter het halfgesloten gordijn de outfits te observeren die door de straat paradeerden. Mini heksen met giechelende stemmetjes. Pubers, waarvan het gelaat één nep-bloederige massa was. Volwassenen, die zich Jason Voorhees waanden. Belachelijk gewoon. “Doe de gordijnen helemaal dicht, wil je.” Zijn stem klonk gespannen. Ze haalde diep adem, zijn vorig gezin was de avond voor Halloween verdwenen. Logisch dat hij nu geen kinderen wilde zien. Er werd nog maar eens op de bel gedrukt. “Blijf zitten.” Ze verliet de kamer, ging naar de voordeur en concentreerde zich alvorens deze te openen. “Trick or …” Het gejoel verstomde, zoals alle keren daarvoor. De kleinste kinderen gingen huilend op de loop. De oudsten waren gefascineerd door haar woeste blik, tot ze de deur dichtsloeg. Ze leunde tegen de muur, herwon controle over zichzelf en grijnsde voor zich uit. Binnen nestelde ze zich in de armen van haar echtgenoot. Zijn geur wond haar meer dan ooit op. “Je wil toch nog kinderen.” Ze praatte zo nonchalant mogelijk, terwijl ze haar lichaam tegen hem aanschurkte. “Twee,” aaide hij verstrooid haar wang. Zijn ogen boorden zich in de hare. “Drie,” kuste hij haar in de hals. Haar bloed begon heviger te pompen. Hij was een stuk, zoals haar was verteld. Haar drang naar paren was groot, zijn knapheid een compensatie om het tekort aan mannen zoals zij ze kende, te doen vergeten. Zeven jaar kreeg ze. Zeven jaar om kinderen te baren van deze man, net zoals haar voorgangster gedaan had. Dan zou ook zij, op een avond vóór volle maan, met de kinderen verdwijnen.