Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

# 121 Je moet niet alles vertellen...

“Verdwenen. Met de kinderen. Terwijl zij degene was die altijd enkele dagen alleen wilde zijn.” Een spiertje vertrok in zijn kaak en ze trok hem tegen haar borsten aan. In haar onderlichaam roerde het waanzinnig verlangen hem te troosten. De kaarsen flakkerden op en vormden schaduwen op de gezinsfoto aan de muur. Zoals het licht er nu op viel, vertoonden zijn ex en zijn kinderen een lichtjes vooruitgestoken mond. Naast de foto hing een Turkse dolk. “Een dodelijk aardappelmesje,” bevestigde hij haar blik. Ze rilde. Ze trok zich van onder zijn lichaam weg, stond op en ging naar het raam om vanachter het halfgesloten gordijn de outfits te observeren die door de straat paradeerden. Mini heksen met giechelende stemmetjes. Pubers, waarvan het gelaat één nep-bloederige massa was. Volwassenen, die zich Jason Voorhees waanden. Belachelijk gewoon. “Doe de gordijnen helemaal dicht, wil je.” Zijn stem klonk gespannen. Ze haalde diep adem, zijn vorig gezin was de avond voor Halloween verdwenen. Logisch dat hij nu geen kinderen wilde zien. Er werd nog maar eens op de bel gedrukt. “Blijf zitten.” Ze verliet de kamer, ging naar de voordeur en concentreerde zich alvorens deze te openen. “Trick or …” Het gejoel verstomde, zoals alle keren daarvoor. De kleinste kinderen gingen huilend op de loop. De oudsten waren gefascineerd door haar woeste blik, tot ze de deur dichtsloeg. Ze leunde tegen de muur, herwon controle over zichzelf en grijnsde voor zich uit. Binnen nestelde ze zich in de armen van haar echtgenoot. Zijn geur wond haar meer dan ooit op. “Je wil toch nog kinderen.” Ze praatte zo nonchalant mogelijk, terwijl ze haar lichaam tegen hem aanschurkte. “Twee,” aaide hij verstrooid haar wang. Zijn ogen boorden zich in de hare. “Drie,” kuste hij haar in de hals. Haar bloed begon heviger te pompen. Hij was een stuk, zoals haar was verteld. Haar drang naar paren was groot, zijn knapheid een compensatie om het tekort aan mannen zoals zij ze kende, te doen vergeten. Zeven jaar kreeg ze. Zeven jaar om kinderen te baren van deze man, net zoals haar voorgangster gedaan had. Dan zou ook zij, op een avond vóór volle maan, met de kinderen verdwijnen.

Lid sinds

7 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Oh Marlie, dat is pas een Halloweenverhaal! Zo griezelig en het lijkt echt te kunnen zijn. Héél erg graag en met veel aandacht gelezen!

Lid sinds

9 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
Wat een heerlijk bizar verhaal heb je geschreven, Marlie. Knap hoe je de lezer in het verhaal trekt. Wat zeggen ze ook weer over mensen die je aantrekt omdat je er iets van moet leren...

Lid sinds

8 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Marlie, ik dacht in eerste instantie dat hij de slechterik was, vanwege het aardappelmesje, waarbij zij rilde ;) Het is een spannend verhaal. Ik heb het graag gelezen. De arme man!

Lid sinds

7 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik moest er even in komen, omdat ik het begin niet goed begreep denk ik. Erg spannend verhaal en interessant einde!

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je schetst een heel bizarre relatie (getrouwd, maar elkaar niet of nauwelijks kennend), wat ik in dit verhaal goed vind uitpakken, want bijdragend aan surrealistische, mysterieuze, enigszins beklemmende sfeer. En verrassend tot het einde.

Lid sinds

15 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Dag Marlie, bij volle maan verandert hij in een weerwolf die het dodelijke aardappelmesje hanteert. Wat een gruwel. Goed uitgesponnen verhaal (als men het begrijpt), denk ik toch. Misschien zoek ik het te ver? :o Het getal zeven is uiteraard ook goed gekozen als we denken aan de zeven vette en zeven magere jaren en aan alle sprookjes waarin het getal zeven ook duidelijk zijn betekenis heeft. Maar wie staat daar bij stil? Het begrip komt uiteindelijk uit de astrologische leer, de planeet Saturnus, Sater, zaterdag, doet zeven jaar over een omgang. In het firnament en in de horoscoop van een persoon. :o Deze planeet beslist in grote mate over ons lot. Brengt hij goede of slechte tijden? We moeten het ondergaan. De zevende hemel, de zeven kleuren van de regenboog, de zeven muzieknoten, het is een mythisch gegeven. Misschien toch een interessant weetje voor de mensen die geïnteresseerd zijn...

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Je hebt het goed begrepen, Blavatski, maar het is omgekeerd. Zij is, net als zijn vorige echtgenote, de weerwolf. Door het tekort aan mannelijke weerwolven :D moeten de vrouwtjes het bij de mens gaan zoeken ;) (ik weet niet of de vorige lezers het begrepen hebben dat ze in de gang enkel haar hoofd transformeerde om schrik aan te jagen!) Dank voor je reactie en interessante uitleg!

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Nyceway, Dreaming, gs, Odile, Dank ook voor jullie aangename reacties. Meta, het mesje ... vond ik zelf een mooi afleidingsmaneuver om de man direct te kunnen verdenken. Als mijn fantasie wil meewerken, breng ik graag dergelijke wendingen in - als ze niet te veel woorden in beslag nemen!