Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#119 - Droom

Je ligt naast me en ik kijk naar je. Eigenlijk weet ik zo weinig van je. Ja, als je praat over de kinderen, over wat je bezighoudt, over wat je voelt, dan doe je dat met woorden die ik ken. Maar wat betekenen ze? Betekenen ze voor jou hetzelfde als voor mij? Hoor jij dezelfde klanken? Zie jij hetzelfde licht? Leef jij op dezelfde snelheid? Zijn onze werelden hetzelfde? Ik heb wel eens gedacht dat ik je droom, dat je niet echt bent, een verzinsel van mijn geest. Maar dat idee heb ik verworpen: als jij een droom bent, is er niets echt. Waar is de werkelijkheid dan? Steeds vaker denk ik dat ik een droom van jou ben. Dat ik leef bij de gratie van jouw geest. Jij bent mijn vroegste herinnering. De vage herinneringen aan een leven voordat ik jou kende, zijn later ooit eens ingevoegd. Om mijn leven consistentie te geven. Ik ben jouw droom en dat verklaart alles. Dat jij, ondanks alle onmogelijkheid om met mij te leven, ondanks de misstappen die ik bega, de humeurige verwijten, de desinteresse, dat jij ondanks dat alles toch steeds weer zegt dat ik voor jou altijd dezelfde ben? De enige reden dat je dat kunt zeggen is dat dat ook echt zo is: ik ben altijd dezelfde en ik leef in je hoofd. In je droom laat je me van alles beleven. In je hoofd omring je me met een film die langzaam afgespeeld wordt. En in die film word je straks wakker, gaan we samen ontbijten, breng jij de jongste naar school en ga ik naar mijn werk. En op mijn werk, tussen het turen naar mijn scherm, de flauwe grappen bij de koffie en de projectoverleggen, zal ik weten dat dat allemaal verzonnen is. In werkelijkheid ben ik bij jou, en daar kan ik nooit meer weg. Zonder jou besta ik niet.

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
@gs, je voelt als een dertiger de manier hoe je het thema behandelt. Het zijn de vragen die hen bezighouden. In grote lijnen, hechten, niet hechten, blijven of weggaan. (Zo nodig op de fiets. ;-)) Een kantoorbaan, o gruwel, ze wil een kind. Er spreekt veel liefde uit je tekst terwijl je hiphopt van het ene hoofd naar het andere. Fraai.

Lid sinds

12 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Het leven valt niet mee voor de hp. Het riekt naar een identiteitscrisis, met veel liefde voor de vrouw en de sleur, lijkt mij, waar hij in leeft. Ik vind het fijn je te lezen, je zet het op een mooie manier neer, je gedachten.

Lid sinds

7 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ik heb bewondering voor je kwaliteit. Het verhaal slurpt me op. Het leven is een droom: denken we dat niet vaak allemaal. Alleen het juiste verhaal erbij componeren.....petje af. Graag gelezen, Connie

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
gs Heel intens, deze gedachtenstroom. Doet me denken aan existentiële films van Ingmar Bergman. Kun je de ander werkelijk kennen? De ontoereikendheid van de taal. Goed geschreven.

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Allen, dank voor jullie commentaar. @Mili, ik voel me weer jaren jonger. Een crisis heb ik er niet echt in willen leggen, ook niet (mijn) existentiële vragen. Existentiële fantasieën zou ik het zelf noemen.