De oorspronkelijke versie: Met mijn handen tegen mijn oren gedrukt en mijn ogen dichtgeknepen zit ik tegen de keukenkastjes. Het helpt niets, de muziek is te hard, waarschijnlijk horen ze die straten verder nog, en dreunt door mijn hele lichaam. Het dronken gelach en opgewonden geschreeuw van de gasten, waarvan ik de helft niet eens ken, is te luid om buiten te sluiten. Ik word er misselijk van. Ik wilde helemaal geen feestje geven, ik haat feestjes, maar Jenna zei dat als ik dat deed dat ze me dan wel zouden zien staan. Dat Jonas dan met me uit zou gaan, dat de meiden me met hun mee zouden laten lunchen en ze me mee uit winkelen zouden nemen om spullen voor het feest te halen. Ze kwamen vanavond echter met veel meer dan we gekocht hadden, drank, drugs, dingen waar ik me altijd verre van hield. Maar het hoorde bij het feest, dus ik had me laten overhalen om me te doen. Wat er de lol van is, geen idee en het was al helemaal niet zo dat iemand me nu zag staan. Het huis van mijn ouders is groot en ruim, natuurlijk kwamen ze daarvoor en niet voor mij. Niemand keek naar mij om. Zelfs niet als ik schreeuwde dat het feest voorbij was en iedereen naar huis moest gaan. Het was alsof ik onzichtbaar was. Ik kan er niet meer tegen. Ik spring op, grijp een vleesmes uit het blok op de aanrecht en stamp de woonkamer in. “Iedereen die hier nu niet weg gaat steek ik neer!”

Bedankt voor jullie feedback! Heel fijn om te lezen. Eigenlijk vond ik het moeilijk om te schrappen en ging mijn voorkeur naar de langere versie omdat ik het plaatje dat ik in mijn hoofd heb compleet wil maken. Voor mijn gevoel moet ik dingen weghalen die bij het verhaal horen. Die horen er in de korte versie ook bij, alleen weet de lezer dat niet. Nu ik het met jullie feedback terug lees zie ik wel dat de korte versie een snellere, spannendere sfeer heeft.