Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#118 Ga weg

15 oktober 2016 - 13:17
Met mijn handen tegen mijn oren gedrukt, mijn ogen dichtgeknepen zit ik tegen de keukenkastjes. Het helpt niets, de muziek staat hard en dreunt door mijn hele lichaam. Het dronken gelach en opgewonden geschreeuw van de gasten, waarvan ik de helft niet eens ken, is te luid om buiten te sluiten. Ik wilde helemaal geen feestje geven, ik haat feestjes, maar Jenna zei dat als ik dat deed dat ze me dan wel zouden zien staan. Het huis van mijn ouders is groot en ruim, natuurlijk kwamen ze daarvoor en niet voor mij. Niemand keek naar mij om. Zelfs niet als ik schreeuwde dat het feest voorbij was en iedereen naar huis moest gaan. Het was alsof ik onzichtbaar was. Ik kan er niet meer tegen. Ik spring op, grijp een vleesmes uit het blok op de aanrecht en stamp de woonkamer in. “Iedereen die nu niet weg gaat steek ik neer!”

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2016 - 13:21
De oorspronkelijke versie: Met mijn handen tegen mijn oren gedrukt en mijn ogen dichtgeknepen zit ik tegen de keukenkastjes. Het helpt niets, de muziek is te hard, waarschijnlijk horen ze die straten verder nog, en dreunt door mijn hele lichaam. Het dronken gelach en opgewonden geschreeuw van de gasten, waarvan ik de helft niet eens ken, is te luid om buiten te sluiten. Ik word er misselijk van. Ik wilde helemaal geen feestje geven, ik haat feestjes, maar Jenna zei dat als ik dat deed dat ze me dan wel zouden zien staan. Dat Jonas dan met me uit zou gaan, dat de meiden me met hun mee zouden laten lunchen en ze me mee uit winkelen zouden nemen om spullen voor het feest te halen. Ze kwamen vanavond echter met veel meer dan we gekocht hadden, drank, drugs, dingen waar ik me altijd verre van hield. Maar het hoorde bij het feest, dus ik had me laten overhalen om me te doen. Wat er de lol van is, geen idee en het was al helemaal niet zo dat iemand me nu zag staan. Het huis van mijn ouders is groot en ruim, natuurlijk kwamen ze daarvoor en niet voor mij. Niemand keek naar mij om. Zelfs niet als ik schreeuwde dat het feest voorbij was en iedereen naar huis moest gaan. Het was alsof ik onzichtbaar was. Ik kan er niet meer tegen. Ik spring op, grijp een vleesmes uit het blok op de aanrecht en stamp de woonkamer in. “Iedereen die hier nu niet weg gaat steek ik neer!”

gs

Lid sinds

9 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2016 - 14:38
@Dreaming, Mooie illustratie welk effect schrappen heeft op een verhaal. Je uiteindelijke versie heeft een heel strak tempo, in de oorspronkelijke versie zitten stukken die heel vertragend werken. Er is niets mis met vertragen, maar voor dit verhaal kies ik voor het strakke tempo.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2016 - 16:12
Dag Dreaming, Wat fijn dat je een langere versie en een korte versie hebt neergezet. Hoe vond je het om dit zo te doen? Heb je zelf ervaren dat je tekst daardoor 'anders' wordt. Mocht je nog een stap verder willen gaan. Er zijn nog een paar zinnen, woorden die verwijderd kunnen worden. Voor mij neem je mij meer mee in de korte versie. Het tempo ligt hoger, waardoor er haast automatisch meer spanning opgebouwd wordt. Erg mooi. Dank je wel. Hartelijke schrijfgroeten, Inanna

Lid sinds

8 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
15 oktober 2016 - 21:57
Bedankt voor jullie feedback! Heel fijn om te lezen. Eigenlijk vond ik het moeilijk om te schrappen en ging mijn voorkeur naar de langere versie omdat ik het plaatje dat ik in mijn hoofd heb compleet wil maken. Voor mijn gevoel moet ik dingen weghalen die bij het verhaal horen. Die horen er in de korte versie ook bij, alleen weet de lezer dat niet. Nu ik het met jullie feedback terug lees zie ik wel dat de korte versie een snellere, spannendere sfeer heeft.

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
19 oktober 2016 - 22:46
Hallo Dreaming, ook voor mij is de korte versie meteen pakkend. Ik zit er meteen in en zie het voor me. De sfeer is goed voelbaar. Goed gedaan vind ik!

Lid sinds

16 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
20 oktober 2016 - 19:24
Hallo Dreaming, mooie invulling van de opdracht. Ook heel herkenbaar. Een mes grijpen zal ik niet gauw doen. Maar soms wordt een mens tot het uiterste gedreven. :o