#116 - Brief aan de heer van ’s-Graveloo Oostbrugge,

Hoogwelgeboren heer van ’s-Graveloo Oostbrugge, Het is met grote terughoudendheid dat ik deze brief aan Uwe edele schrijf, maar ik mag en kan niet langer zwijgen, zij het in anonimiteit. Ik ben niet van dezelfde geboorte als U, ofschoon van onbesproken gedrag, gefortuneerd, en naar behoren opgeleid, en bijgevolg kan ik slechts hopen dat U mij deze impertinentie vergeeft. Ik zie U nooit in feminien gezelschap. Ja, ook ik voel me veel beter in mannelijke compagnie. Ook ik heb met de maatschappelijke verwachtingen strijd geleverd. Verwachtingen die mijn aard en gevoelens jarenlang hebben onderdrukt, mijn geluk in de weg hebben gestaan. In dier voege kerft Uw somberheid me door hart en ziel. Het lijkt alsof de lasten van de wereld Uw gemoed beheersen, al Uw plezier hebben opgesoupeerd. Dat een groot deel van Uw kapitaal op de beurs verloren is gegaan, is onfortuinlijk. Wat moet U zich miserabel voelen! Uw ruige pijn is mijn ruige pijn, geloof me! Maar het is door deze omstandigheid dat ik mij heb verstout U deelgenoot te maken van mijn gevoelens voor U. Zonder Uw malheur zoudt U immers mijn intenties met een geldelijk motief kunnen verwarren. Ik voeg bij deze brief twee manchetknopen. Ik schenk ze U, als affirmatie van mijn liefde voor U. Moge Uwe edele ze dragen, opdat ik weet dat wat ik voor U voel wederzijds is. Hopende dat U deze brief in goede welstand moogt ontvangen, met de verzekering van mijn bijzondere hoogachting, Een U liefhebbende vriend.