Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

wekelijkse schrijfopdracht 89: Niks engs hoor!

Oh ik kan weer eens niet slapen, lastig hoor. Volgens Mindfulness nu op je buikademhaling letten en dan komt er een gedachte boven.... Ik wil zo graag slapen... Wat valt daar nou? Ik ken dat geluid niet. Het leek ook vlakbij mijn bed. Mijn hart bonst in mijn borst. Wacht, ik doe even mijn lampje aan. Pang, de lamp kapot. Ja hoor, dat is even makkelijk, kan ik niets zien. O ja, met mijn zaklamp op mijn smartphone, dat gaat lukken natuurlijk. Daar valt hij op de grond, even zoeken waar hij ligt. Niet hier, naast het bed, zou hij onder het bed gevallen zijn? Dan maar even proberen vanuit mijn bed, hem te pakken. Wat voel ik nu, er strijkt iets langs mijn hand. Dat kan niet. Er is hier niets. Snoet, mijn poes ligt beneden in zijn mandje te slapen. Toch lijkt het zoiets. Daar vliegt iets langs mijn oor, beetje nat en plakkerig en stinken dat dat doet! Ja en nu? Ik krijg het er warm van en gek ook koude rillingen over mijn rug. "Marie rustig blijven", zeg ik tegen mezelf, het helpt alleen niet. Mijn hart gaat nog veel erger te keer in mijn borst en nu ook in mijn keel. Ik voel aan mijn neus met mijn hand, pff wat stinkt die hand zeg! Lijkt wel een dooie muizenlucht. Misschien kan ik bij het andere bedlampje, ik wil eerst iets zien, voordat ik eruit ga. Ja, gelukkig, die doet het wel. Wat beweegt daar nu naast mijn bed? Een rare grote schaduw, lijkt wel op een beest. Oef, nu vliegt het langs mijn hoofd en weer dat intens vieze stinken! Pang, nu ook dat lampje kapot!

Lid sinds

8 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi mw.Marie, Herkenbaar hoor, dat je ’s nachts in je bed ligt en van alles hoort als je niet kan slapen. ` Ik vermoed dat het toch de kat is die stilletjes naar boven is geslopen en een ‘cadeautje’ heeft meegenomen voor het baasje. Klopt dat? Of misschien is het toch wel de verbeelding die een loopje met je heeft genomen. Spannend dat alle lampjes het begeven en je personage daardoor letterlijk in het duister blijft tasten. Wat ik wel vond opvallen: - Het hart van je personage bonst eerst in haar (ik maak er even een vrouw van) keel, maar daarna pas in haar borst? - Haar oor stinkt. Hoe erg ik ook mijn best zou doen. Aan mijn oor snuffelen zou mij nooit lukken. Ik vond het leuk om te lezen. Fijne dag verder :) EDIT: Ik weet niet zeker of het de bedoeling is dat iemand anders (in dit geval ik) dan de schrijfcoaches feedback geeft. Zo niet, excuus. Lees dan alleen het bovenste stuk.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoi Dave 89. Ik vind het perfect dat iemand anders het ook leest. Bedankt voor je commentaar. Ik moet het "oorstukje" beter beschrijven, leer ik hier weer uit!

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Verdraaid, en nu weet je nog altijd niet wat het is... Nachtelijke geluiden komen altijd harder over in de stilte. Brrr, goed gevonden, en dat je lampen ook net knallen! ' het is niet iets van het huis hier' is niet zo goed beschreven. Hierbinnen (op mijn kamer) hoort het in elk geval niet thuis, maar toch klonk het dichtbij mijn bed. Of iets dergelijks Opvallend dat je niet veel beschrijft, maar des te meer je gedachten overbrengt. 'Wacht, ik doe even mijn lampje aan. Pang, de lamp kapot. Ja hoor, dat is even makkelijk, kan ik niets zien.' Door je gebruik van wacht, heb ik het idee van een gedachte, gevolgd door feit, en weer gedachte. Op zich is daar niets mis mee, maar ik heb zo een gevoel dat ik telkens verspring. Of anders heb je een nieuwe stijl ontwikkeld! Je gebruikt iets te veel o(h) en ja. (voor mij, mss niet voor een ander) Wat Dave schreef over je oor, ga ik akkoord. Graag gelezen!

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je Marlie. Je opmerkingen maken me goed wakker met dat "verspringen", zelf lees je daar overheen!

Rol

  • Anoniem
Hallo mw Marie, Je hebt mooi gebruik gemaakt van geluid, gevoel en geur. Verder neem je de lezer mee via de gedachten van de ik-figuur. Kijk uit dat het beschrijven van de gedachten niet gaat overheersen, dat haalt het tempo uit het verhaal. Met de 'pang' van het tweede lampje eindigt het verhaal. Ik weet niet wat het was dat de ik-figuur zo bang maakte. Maar misschien was er ook helemaal niets, alleen maar de angst. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Dank je wel Corrie. Weer mooie aanwijzingen gekregen : de gedachtengang niet te laten overheersen, dat die het tempo uit het verhaal haalt. Er was niets inderdaad, alleen de angst. Ja ik moest vanwege het aantal woorden zo eindigen, kan je dat een clifhanger noemen?

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Normaal gesproken kan ik het niet uitstaan als ik door de schrijver een raadsel krijg voorgeschoteld maar hier vind ik het open einde wel spannend. Is het een stinkdier? :p Graag gelezen! :)

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt voor de mooie bijdragen van jullie, Marianne en Marietje. Kijk daar zou ik graag willen, dat mensen erg nieuwsgierig worden!