wekelijkse schrijfopdracht 89: Niks engs hoor!

Oh ik kan weer eens niet slapen, lastig hoor. Volgens Mindfulness nu op je buikademhaling letten en dan komt er een gedachte boven.... Ik wil zo graag slapen... Wat valt daar nou? Ik ken dat geluid niet. Het leek ook vlakbij mijn bed. Mijn hart bonst in mijn borst. Wacht, ik doe even mijn lampje aan. Pang, de lamp kapot. Ja hoor, dat is even makkelijk, kan ik niets zien. O ja, met mijn zaklamp op mijn smartphone, dat gaat lukken natuurlijk. Daar valt hij op de grond, even zoeken waar hij ligt. Niet hier, naast het bed, zou hij onder het bed gevallen zijn? Dan maar even proberen vanuit mijn bed, hem te pakken. Wat voel ik nu, er strijkt iets langs mijn hand. Dat kan niet. Er is hier niets. Snoet, mijn poes ligt beneden in zijn mandje te slapen. Toch lijkt het zoiets. Daar vliegt iets langs mijn oor, beetje nat en plakkerig en stinken dat dat doet! Ja en nu? Ik krijg het er warm van en gek ook koude rillingen over mijn rug. "Marie rustig blijven", zeg ik tegen mezelf, het helpt alleen niet. Mijn hart gaat nog veel erger te keer in mijn borst en nu ook in mijn keel. Ik voel aan mijn neus met mijn hand, pff wat stinkt die hand zeg! Lijkt wel een dooie muizenlucht. Misschien kan ik bij het andere bedlampje, ik wil eerst iets zien, voordat ik eruit ga. Ja, gelukkig, die doet het wel. Wat beweegt daar nu naast mijn bed? Een rare grote schaduw, lijkt wel op een beest. Oef, nu vliegt het langs mijn hoofd en weer dat intens vieze stinken! Pang, nu ook dat lampje kapot!