Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker

Wekelijkse Schrijfopdracht #81 - De sprong

De jongen met de rugzak stond weer eens bovenop de klif. Niet voor het eerst. Zeker niet voor het eerst. Vele malen had hij hier gestaan. En even vele malen had hij vanaf de klif naar beneden gekeken. Naar het water onder hem. Het golvende en uitdagende water. Het water dat hem zo enorm trok, maar waar hij steeds maar niet in had durven springen. Weer vroeg hij zich af waarom hij dat nog niet had gedaan. Was het de hoogte? De afstand tussen het hoogste punt van de klif en de waterspiegel onder hem? Of was het toch de angst om de veilige wereld van de klif te verlaten. Een ding wist hij zeker. Als hij van de klif zou springen zou hij er nooit meer op terug komen. En wat zou hij daar in het water beneden aantreffen? Zou het koud zijn? Eng? Misschien wel levensgevaarlijk. De jongen wist het niet en besefte dat hij het misschien nooit te weten zou komen. Tenzij… Ja, tenzij hij op een dag de sprong zou wagen. Onwillekeurig keek hij naar zijn rugzak. De rugzak die volgepropt zat met alles wat hij had verzameld. Zijn gedachten gingen terug naar de eerste keer dat hij op de klif stond. Toen was de rugzak nog klein en nauwelijks gevuld. Het water trok toen ook nog niet zoals het nu deed en de klif met zijn wereld daarom heen was toen nog één grote ontdekkingsreis. Het besef dat de tijd en de ervaringen perspectief drastisch veranderen kunnen verwarde de jongen nog meer. Vanaf beneden hoorde hij het water klotsen. Plotseling wist hij het zeker. De welbekende sprong in het duister. De duistere diepte. Zijn rugtas liet hij achter. Hij liet alles achter. Het kon echt niet meer wachten, het moest nu gebeuren.

Lid sinds

8 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo, ik doe voor het eerst mee en dacht dat het noodzakelijk was dat de titel de naam van de schrijfopdracht droeg. Mocht deze vraag hier en daar opdoemen. (-:

Lid sinds

8 jaar 5 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hallo Hendrie, je verhaal leest vlot, is samenhangend, maar heeft misschien wat weinig verrassing. Er zijn een paar zinnen waarvan je wat mij betreft zou mogen overwegen ze weg te laten: "De afstand tussen het hoogste punt van de klif en de waterspiegel onder hem? " (en "toch" in de volgende zin) "Het besef dat de tijd en de ervaringen perspectief drastisch veranderen kunnen verwarde de jongen nog meer." en "De welbekende sprong in het duister. De duistere diepte."

Rol

  • Anoniem
Hallo Hendrie, De symboliek van de eerst kleine en later grote rugzak, steeds meer mee te torsen. Mooi hoe hij deze op de klif achterlaat. Mooi gedaan. Je herhaalt voor mijn gevoel net iets te vaak dat hij er eerder heeft gestaan. Het is nodig voor het verhaal, maar mijns inziens hoef je het wat minder vaak te herhalen. Bij het indienen van je verhaal is het voldoende als er #81 (of ander nummer natuurlijk...) in de titel staat, zodat de schrijfcoach makkelijk kan achterhalen welke inzendingen bij zijn of haar opdracht horen. Schrijfcoach Corrie

Lid sinds

8 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Knap geschreven Hendrie! De kleine lasten van een jong leven, worden zwaarder met de jaren. Er zijn idd wat herhalingen die je kan weglaten om het nog intenser te maken. 'Het besef dat de tijd en de ervaringen perspectief drastisch veranderen kunnen verwarde de jongen nog meer.' tussen kunnen en verwarde een komma plaatsen, moeilijk te lezen deze manier Graag gelezen!