Wekelijkse Schrijfopdracht #81 - De sprong

De jongen met de rugzak stond weer eens bovenop de klif. Niet voor het eerst. Zeker niet voor het eerst. Vele malen had hij hier gestaan. En even vele malen had hij vanaf de klif naar beneden gekeken. Naar het water onder hem. Het golvende en uitdagende water. Het water dat hem zo enorm trok, maar waar hij steeds maar niet in had durven springen. Weer vroeg hij zich af waarom hij dat nog niet had gedaan. Was het de hoogte? De afstand tussen het hoogste punt van de klif en de waterspiegel onder hem? Of was het toch de angst om de veilige wereld van de klif te verlaten. Een ding wist hij zeker. Als hij van de klif zou springen zou hij er nooit meer op terug komen. En wat zou hij daar in het water beneden aantreffen? Zou het koud zijn? Eng? Misschien wel levensgevaarlijk. De jongen wist het niet en besefte dat hij het misschien nooit te weten zou komen. Tenzij… Ja, tenzij hij op een dag de sprong zou wagen. Onwillekeurig keek hij naar zijn rugzak. De rugzak die volgepropt zat met alles wat hij had verzameld. Zijn gedachten gingen terug naar de eerste keer dat hij op de klif stond. Toen was de rugzak nog klein en nauwelijks gevuld. Het water trok toen ook nog niet zoals het nu deed en de klif met zijn wereld daarom heen was toen nog één grote ontdekkingsreis. Het besef dat de tijd en de ervaringen perspectief drastisch veranderen kunnen verwarde de jongen nog meer. Vanaf beneden hoorde hij het water klotsen. Plotseling wist hij het zeker. De welbekende sprong in het duister. De duistere diepte. Zijn rugtas liet hij achter. Hij liet alles achter. Het kon echt niet meer wachten, het moest nu gebeuren.