Haar handen gaan ritmisch op en neer. Vol kracht zakken ze in zijn borst. 13 -14 – 15. Ze haalt diep adem en blaast een volle teug bij Åke naar binnen. Zijn borst komt niet omhoog. Een trillende hand zoekt op de ontbijttafel naar haar mobiel. Ze tikt. 1-1-2. Åke was in paniek opgestaan. Angstig om te laat te komen. De tijd later op zijn horloge was niet de werkelijkheid. En bij het besef van de juiste tijd was de pijn niet meer te ontwijken. Een benauwende klemmende pijn op zijn linkerborst ging aan het verlies van bewustzijn vooraf. Met een smak kwam hij op de grond terecht. Zijn vrouw Morgon had hem in een stabiele zijligging gelegd, zodat hij niet kon stikken in zijn tong. Bij het voelen van de halsslagader wist zij, dat zijn leven aan een zijde draadje hing. En nu reanimeert zij haar geliefde partner. Hoe groot was de kans dat hij het zou halen? 21-22-23. Een snelle aanrijtijd moet haalbaar zijn van Rönninge naar het ziekenhuis van Södertälje. Het zou niet meer moeten bedragen dan 15 minuten. Vol kracht probeert ze zijn hart opgang te krijgen. Opnieuw blaast ze een stevige teug bij het bezwete lichaam naar binnen. Haar handen beginnen pijn te doen. Maar de borst van haar geliefde Åke komt niet in beweging. Morgon legt haar man opnieuw op zijn rug. Ze knoopt de knoopjes van zijn overhemd dicht. Met een kammetje maakt ze een scheiding in zijn volle grijze haar. En met haar handpalm strijkt ze langs zijn gezicht. Een hand op haar schouder laat haar stilstaan bij het moment. ‘Uw partner is overleden aan een hartaanval, vermoedelijk door de omschakeling naar de zomertijd, hoort ze de patholoog anatoom zeggen. ‘… wat we helaas vaker zien. Mevrouw, ik schenk u mijn oprechte medeleven’. Morgan slaat een kruisje en beseft, de tijd neemt altijd zijn tijd. ** Vraag: Ik heb wat moeite met de verschillen van tijdsaanduiding in de verschillende alinea's. Hoe pas ik dit mooi toe?