Jammer dat het bij de wekelijkse opdrachten om het huidige verhaal lijkt te gaan.

Leonardo, het volgende verhaal is toch ook weer een wekelijkse opdracht. Etc. :)

Ja, maar dat *moet* beter zijn :)

Uitgaande van het huidige verhaal ben ik dat met je eens. Kritisch blijven lezen en niet bang of te beroerd te zijn om ook opbouwende kritiek te leveren. Het niet laten bij een aai over het bolleke. Dat kan het volgende verhaal ten goede komen. Niet dan?!

Dat wij als amateurschrijvers ernaar moeten streven om dat te verbeteren, is voor mij de drijfveer hier op SOL actief te zijn. Het gaat mij om het volgende verhaal. Jammer dat het bij de wekelijkse opdrachten om het huidige verhaal lijkt te gaan. Dan lijkt het meer een leesclub te zijn ...

Sorry, misschien flauw. Maar amateurschrijvers zoeken doorgaans ook lezers. Zeker amateurschrijvers die verhalen in een openbaar forum plaatsen.

Natuurlijk. Daar zijn leesfora voor.

Ik heb het meeste over schrijven geleerd door onder andere hier verhalen te lezen van andere amateurschrijvers. Voor mij werkt dat goed. Feitelijk zijn jullie medeverantwoordelijk voor de kwaliteit van mijn verhalen :). Of is dat te kort door de bocht?

Hoewel ik wat negatievere reacties heb gelezen vind ik dit een heel mooi verhaal. Ik heb zelf niet veel verstand van de theorie achter schrijven of iets dergelijks, maar ik kreeg kippenvel van je tekst en daar draait het voor mij om. Je tekst raakt me en dus vind ik hem geslaagd :thumbsup: :{}.

Okee ... dan ga ik nog even terug naar je tekst, die inderdaad anders dan anders en daarmee uitnodigend tot discussie en het bijbehoren denken/ leren is Dat het om kindsoldaten ging lijkt mij zonder meer duidelijk. Waarom het mij niet raakte, daar heb ik even over na moeten denken. Volgens mij is het voor mij te abstract, te 'onecht.' De eerste alinea pakt me wel, al haper ik bij de trekker-zin over wie/wat je nu precies bedoelt, maar daar was ik kennelijk nog wel bereid mijn vragen weg te lezen, omdat er weldegelijk een duidelijk beeld vinger-om-trekker-slachtoffer ontstaat. Bij de tweede alinea gaat het voor mij mis. Ik lees zinnen waarvan ik me steeds moet afvragen "maar wat staat daar nou eigenlijk echt?" en dan is er geen verhaal meer voor mij. Maar dat ben ik, ik heb weinig geduld met poetischer teksten (dat had je inmiddels waarschijnlijk al gemerkt ;)). Is dat erg? Nee, je raakt kennelijk anderen mensen met dezelfde woorden wel. Moet je een gulden middenweg zoeken? Mwah, ook dat denk ik niet (per se). Vraag maar aan Ilja Pfeiffer (wiens proza mij overigens heeft doen lachen en huiveren, maar wiens poezie ik na twee bladzijden voorgoed heb weggelegd) -er wordt te veel kabbelend geschreven, daag je lezer maar eens uit en laat hem desnoods gefrustreerd over zijn onbegrip achter.

Nou Marietje, veel favo's deze week :)

Schouderklopjes zijn in dat verband prettig, doch voegen niets toe aan het leerproces.

Hoewel ik wat negatievere reacties heb gelezen vind ik dit een heel mooi verhaal. Ik heb zelf niet veel verstand van de theorie achter schrijven of iets dergelijks, maar ik kreeg kippenvel van je tekst en daar draait het voor mij om. Je tekst raakt me en dus vind ik hem geslaagd :thumbsup: :{}.

Dank je wel, Anne! Erg fijn dat mijn tekst raakt want dat is de bedoeling! :nod: Overigens lees ik geen negatieve reacties maar eerlijke. Hoe zat het ook alweer met die kok die niet naar iedere mond kan schrijven... :? :D

Je hebt natuurlijk gelijk, ik wist alleen het goede woord even niet ;).

Nou Oké, ik heb de hele reutemeteut gelezen aan reacties. Heel leerzaam allemaal :) Terug naar het verhaal. Ik had het gelezen vóór de reacties en ik beleefde het als een western. Ik dacht aan een soort cowboy wiens familie wordt afgeslacht en die wraak gaat nemen en kinderen red uit de handen van de slechteriken. Hier en daar wat warrig geschreven, maar over het algemeen een boeiend verhaal, dat duidelijk wat los maakt, zowel fictie en non-fictief. Mooi!

@Marietje, het hapert. Vind je het goed dat ik nog enkele opmerkingen plaats? - In Afrika heb je geen windvlagen. Of het is bloedheet of de hemel scheurt open. Maar zo'n loslopende windvlaag, die wij hier kennen, heb ik persoonlijk nooit meegemaakt. - ploegden (meervoud) - gewelddadig en schrale opbrengst passen m.i. niet bij elkaar. Vernietigend? - [Door zijn vinger om de trekker vond zijn broer de dood. Hij en zijn zusje werden ook slachtoffer.] Onduidelijk wie schiet en/of wie doodgaat. - [Zonder emoties was hij dapper voor de dood.] M.i. wil je zeggen dat hij, emotieloos, de dood niet vreesde. - Het zittende zusje onder een boom blijf ik een vreemd beeld vinden. Het kind heeft toch wel wat te doen, maniokwortels scoren bijvoorbeeld, of was het puur toeval? - Mij lijkt toe, dat als hp kinderen gaat bevrijden, je toch echt wel meer uit de doeken moet doen. Waar en hoe doet hij dit dan? - Waarom dag des oordeels? Hij heeft toch goed gedaan? Werd hij beoordeeld door zijn (slechte) kameraden die hem doodden? Excuses als je vind dat ik te kritisch ben geweest. Jouw tekst heeft mij tot nadenken gestemd zoals jij dit weer zult doen. Toch? En zo komen we weer een stapje verder. :)

Marietje, Ja, beter. Dingetjes: komma in 1e zin is niet nodig. In de 2e zin is 'ze' mijns inziens beter dan 'hen'

Zijn zintuigen werden getraind op scherp en hij ging verder met bestaan.

Suggestie: zijn zintuigen werden scherp getraind en hij... (enz.)

Zonder emoties was hij dapper voor de dood

geen goede zin. Suggestie: De dood had voor hem geen emotie.

Die van hem werd bedreigd doordat zijn kameraden, zijn vijanden werden.

Loopt niet zo. Suggestie: 'Die van hem werd bedreigd, omdat zijn kameraden zijn vijanden waren geworden.' mooi eind! Toch, denk ik dat een omdraaiing hier werkt:

Het zonlicht weerkaatste op zijn witte vleugels, toen hij opvloog

'Toen hij opvloog, weerkaatste het zonlicht op zijn witte vleugels. '

Hmm, ja. Allemaal leuk en aardig. Veel gezwets ook. De kern van de zaak: mooi stukje :thumbsup:

Ach, ik hou van het oorspronkelijke. Wat mij steeds meer tegenstaat is het gestileerde, dat hier lijkt te dwingen naar het gevoelloze. Grapjassen die het enkel nog hebben over de jas, maar de grap niet meer herkennen.