Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#46 De weg naar de berg

Benzion Levie liep op een pruikenmakersdrafje door de synagoge. Hij had een grote zonde begaan. Tijdens het Soekot-feest had hij onbehoorlijk gesproken, hij had een heidens verhaal verteld. Hij had gesproken over de slak. Iedereen vroeg zich af hoe een chazan zoiets kon doen. Het Loofhuttenfeest was aan zijn zevende dag en er werd herdacht hoe de joden na de ballingschap in Egypte, veertig dagen door de woestijn moesten zwerven zonder een stevig dak boven het hoofd. Benzion Levie vertelde een Bijbels verhaal over die vlucht uit Egypte maar voegde er een symbolische vergelijking aan toe, een vergelijking met de slak die haar huisje op haar rug draagt. ‘Ook in de woestijn waren de joden beschermd door het huis van God,’ zei Benzion. ‘Zelfs al sliepen ze in schamele hutten.’ Maar hij ging verder: ‘Toen de dieren lang geleden de weg zochten naar de berg van Jahweh waren ze het spoor bijster en zochten tevergeefs. Gelukkig kwamen ze een reusachtige slak tegen. Die slak wees hen dag en nacht de weg met zijn glanzende slijmspoor, maar toen ze bij de berg van Jahweh kwamen kon de slak niet meer naar boven. Hij was verzwakt en had onderweg al zijn slijm verloren. Jahweh zag de opoffering van de slak en plaatste de Melkweg als een herinnering en een wegwijzer aan de hemel, voor mens en dier en voor al wie zoekende is.’ De hoge priesters waren verbolgen over dit verhaal. Het stond nergens in de Massorah. Benzion had een eigen verhaal verteld, het behoorde niet tot de teksten uit het oude testament. Benzion Levie had een gepaste straf verdiend. Hij werd verbannen naar een donkere achterkamer van de synagoge en moest er veertig dagen in eenzaamheid doorbrengen tot zijn geest gereinigd was… tot zijn heropstanding. En terwijl hij daar lag – alleen - in duister en stilte gehuld, hoorde Benzion het ruisen van de grote oceaan in zijn oren, en het onhoorbare van de Melkweg. Hij kon in het duister de uren niet meer tellen en terwijl de eenzaamheid bezit van hem nam werd hij door twijfel gekweld. Voor zijn geestesoog verschenen visioenen van reusachtige inktvissen, kaakloze weekdieren en grapholieten uit het ordovicium. Het was alsof Jahweh zich van hem had afgekeerd en hij leek weg te zinken in de oorsprong der tijden. Zijn bloed kreeg de kleur van het heilige techelet en werd stilaan paars. Hij voelde zijn buikspieren spannen en groeien, alsmaar groeien tot ze zijn hele lichaam omvatten. Hij werd langzaam maar zeker een gastropoda, een buikpotige. En alsof dat alles nog niet genoeg was kromp de synagoge boven hem ineen en vormde een spiraalvormig huis. Benzion zag tot zijn afgrijzen dat het besprenkeld leek met symbolische stippels voor al zijn pikkedillen. Toen keek Benzion omhoog in het duister van de nacht, een glimlach verscheen op zijn lippen. Een segrijnslak zou hij zijn, maar de Melkweg schitterde meer dan ooit en toonde hem de berg.

Lid sinds

10 jaar 2 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Ryn, een diepe buiging! Ongelooflijk hoe jij kennis en symboliek samen weet te bundelen. Ben jij wel van deze wereld? De verhalen die je schrijft m.i. niet. Ze nemen mij altijd mee op een reis waar ik met open mond op mijn tenen doorheen zweef. Knipperen met mijn ogen durf ik niet, bang om in die bijzondere en leerzame wereld, een detail te moeten missen. :thumbsup: Bij dit verhaal had ik zeker jouw uitleg nodig. Als jij het herschrijft in meer woorden heb je vanzelf jouw boek. Wat zou ik dit verhaal graag in beeld willen zien. Juist vreemde woorden kunnen een bijdrage zijn aan het geheel mits het verhaal ze duidelijk maakt in welke richting de lezer moet denken. Jouw pruikemakersdrafje in het begin deed dat, maakte me als lezer betrokken. Jij bent een schrijver waar men als lezer de tijd voor moet nemen maar de verweven kennis en de onderliggende lessen in jouw verhalen maken dat zeker waard. Zonder te slijmen ( :D ) ben ik zo blij met jouw bijdrage hier!

Lid sinds

10 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
De perfecte eerste alinea! En een fraai verhaal daaronder. Alleen de zin "Jahweh echter zag de opoffering van de slak en plaatste de Melkweg als een herinnering en een wegwijzer aan de hemel, voor mens en dier en voor al wie zoekende is." deed me even haperen. Volgens mij door het "echter" Het voelt inderdaad als en formulering in een oude vertelling, maar de tegenstelling klopt voor mijn gevoel niet. Het lijkt of je net ergens een stapje overslaat. Ofzo. Ik weet niet wat me hier dwarszit, want het is direct te begrijpen, maar toch ... :confused: En "de gelijkmatige bewegingen van de zee en het onhoorbare van de Melkweg." vind ik persoonlijk neigen naar iets te veel van het goede na het ruisen van de oceaan. (Ja, dat is een voorzichtige formulering, zo is hij ook zeker bedoeld.) "Het was alsof Jahweh zich van hem had afgekeerd en hij leek weg te zinken in de oorsprong der tijden." is inhoudelijk fascinerend. :thumbsup: Tot slot twijfel ik nog even of slakken lippen hebben. Je noemt ze zo nadrukkelijk, terwijl je ook gewoon "hij glimlachte" had kunnen zeggen, dat ik er ineens een tamelijk nadrukkelijk beeld bij heb. Maar dat ligt aan mij, hoor. Teveel kinderboekjes met vrolijke antropomorfe dieren-illustraties gelezen, denk ik. Zou ik me niet door moeten laten afleiden bij een verhaal als het jouwe. (Maar het gebeurt toch ...) Maar je begrijpt dat ik enkel door bewondering en fascinatie voor het verhaal er zoveel over te zeggen heb.

Lid sinds

9 jaar 7 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Bedankt Marietje, voor je heel fijne reactie. Ik ben zelf blij met dit verhaal maar als altijd blijf ik erg kritisch en voorzichtig voor mezelf want elke week opnieuw ben ik nieuwsgierig of het nog een keer zal lukken... Ik beschouw elk verhaal als een geschenk en ik heb het hier op een ander moment ook al geschreven: ik kijk altijd vol verwondering en bewondering naar de verhalen van anderen en dat inspireert. Schrijvenmaar, bedankt voor jouw uitvoerige reactie. Ik heb één en ander overdacht. Je eerste opmerking betreft 'Jahweh echter zag de opoffering....' Ik denk dat je gelijk hebt, de 'echter' kan misschien beter weggelaten worden. Het is iets waar ik nogal eens in verval... de 'echter' duidt op een tegenstelling met iets dat niet geschreven staat maar dat wel in mijn hoofd zit: niemand ziet de altruïstische inspanning van de slak... maar Jahweh echter wel! (Ik ga er te vaak vanuit dat de lezer mee in mijn hoofd kan kijken). Tweede opmerking volledig akkoord. 'de gelijkmatige bewegingen van de zee' kunnen weg. 'Het onhoorbare van de Melkweg' moet wel behouden blijven. Je derde opmerking betreffende de lippen van de slak is twijfelachtig. Inderdaad hebben slakken geen lippen maar ben je wel zeker dat hij echt in een slak verandert is? Zou het niet eerder zo kunnen zijn dat hij figuurlijk en in zijn geest verandert is in een slak? Door zijn eenzame meditatie is hij tot een dieper inzicht gekomen en is hij meer geestelijk dan lichamelijk verandert. Maar als je dit te flauw vindt dan is jouw opmerking terecht en kunnen de lippen beter geschrapt worden. Nogmaals bedankt voor jouw leuke reactie.

Lid sinds

9 jaar 4 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
Hoewel ik niks van bijbelse verhalen weet vind ik dit prachtig. Ik vind het knap dat je zo'n verhaal kunt creeeren uit een kunsttentoonstelling. Als ik verhaal lees lijkt het alsof je een tweede thuis hebt in Egypte.