Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker

#32 de zwerver

26 november 2014 - 21:17
Wekelijkste schrijfopdracht #32 De Zwerver Engelenhaar, zo heet toch dat spul dat zo akelig voelt aan je vingers? De hele boom hangt er vol mee. Ik benijd degene die hem heeft opgetuigd niet. En dan al dat goud. Klatergoud. Ja, het schittert natuurlijk heel feestelijk, met al die lampjes erbij enzo, maar het is toch eigenlijk een potsierlijke vertoning. En dan die engel, die bovenop de boom star voor zich uit staat te staren alsof 'ie hoogtevrees heeft. Ik slenter langs de etalages, de één nog uitbundiger versierd dan de ander. Alleen de opticiën doet het rustig aan. Stapeltje kerstballen in het ene raam, kerstster in het andere. Ook zoiets. Een plant alleen voor de kerstdagen. En dan? Springlevend op de composthoop. Feestelijk hoor. De bakker op de hoek heeft een compleet dorp, met een minikerk, een minipostkantoor en een minischool. Een pleintje met een minidraaimolen, een minireuzenrad en een kraampje voor minibekertjes warme chocolade. Alles besneeuwd. En een spiegeltje waarop twee popjes eindeloos rondjes schaatsen, met hun ogen dicht, maar hun tanden ontbloot. Zal wel gelukzaligheid verbeelden. Ik sla de hoek om, weet de bakkersvrouw bij de achteruitgang te vinden en krijg waarvoor ik kom: een blik op haar bukkende billen terwijl ze een tasje voor me pakt met enkele broodjes die ze vandaag niet verkocht. Door mijn oogharen kan de vormeloze zwart-wit geruite broek bijna doorgaan voor een legging met tijgerprint. Ik ben geen zwartkijker. Mijn buik vol brood en mijn hoofd vol tijgerlegging, dat is tenminste ècht feestelijk. Ik grijns op mijn terugweg naar de gelukzalige schaatsers. De bakker loopt met de laatste klant mee tot de deur. Hij knikt kort naar mij en zij volgt zijn blik. “Piet? Ja, Piet! Je bent het echt! Maar dat is jaren geleden. En ik droomde pas nog over je, zo gek, maar dat moet een voorteken geweest zijn.” “Jaren geleden, ja.” Dan pas neemt zij mij werkelijk waar. Niet wie, maar wat ik ben. Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen. Binnen knipt de bakker het licht uit. Maar de popjes blijven schaatsen. Rond en rond en rond.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
26 november 2014 - 23:14
Ik denk dat Liltihx hierboven een punt maakt. Maar ik vind het een mooi verhaal. Ergens een beetje treurig. Ik heb met HP de zwerver te doen. Een dingetje. De zin hieronder kan ik me niet goed voorstellen. Hoe ziet haar gezichtsuitdrukking er precies uit? -Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen-

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 15:30
@lilithx: alleen omdat je supersnel was; of als de site heel traag was. Ik zag direct na plaatsing dat er iets misgegaan was, heb 1x verwijderd, maar intussen zat je kennelijk al te lezen. @johanna: ik weet het natuurlijk ook niet, maar ik stel me zo voor dat een stralende vrolijk- en vriendelijkheid, met brede glimlach, zomaar ineens verdween en plaats maakte voor enige afschuw of iets van dien aard. Je kan een beetje kiezen of het er zo dik bovenop ligt dat het er spreekwoordelijk vanaf druipt, dan neemt ze hem vast dadelijk mee naar huis en komt alles goed, of dat het er letterlijk vanaf druipt, wat ik eigenlijk denk als ze van het ene op het ander moment haar oude vlam in een zwerver veranderd ziet, zodat het gezicht er ook letterlijk een beetje afgedropen uitziet.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 12:03
Dan lees ik het nu nog eens opnieuw, want door die twee dezelfde stukjes, kon ik mijn aandacht moeilijk bewaren.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 12:27
'...die ze vandaag niet verkocht' In deze bijzin mis ik precies nog een werkwoord, zoals: 'die ze vandaag niet verkocht kreeg/die ze vandaag niet verkocht heeft.' maar dat kan aan mij liggen. Oogharen? Bedoel je wimpers? Het moet pijnlijk zijn om je oude liefde terug te zien en de afkeer van zijn/haar gezicht te lezen. Je hebt de omgeving heel beeldend beschreven.

Lid sinds

11 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 13:17
schrijvenmaar, Ik ga ook voor: 'Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen.' Het is een krachtige zin die precies de omslag weergeeft. Mooie beschrijvingen vd etalages - vooral de schaatsende popjes. Met plezier gelezen.

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 13:20
Een sfeervol kerstverhaal schets je hier. Gezien door de ogen van zwerver Piet die zijn dagelijkse portie oud brood bij de bakker komt halen en daar onverwacht zijn oude lief ontmoet; jarenlang niet meer gezien. De zes opgelegde woorden heb je op een soepele wijze in de tekst verwerkt. Mooi gedaan. Een paar opmerkingen. erbij enzo... vind ik een beetje vreemde combinatie. Een van de twee zou je achterwege kunnen laten. Het beste zou ik vinden om ‘enzo’ weg te laten en de volgende zin met een hoofdletter beginnen. ‘Maar het is toch eigenlijk...’ Piet zwerft langs de etalages, ‘de één nog uitbundiger versierd dan de ander.’ Als ik niet wist dat het antecedent ‘etalages’ was, zou ik denken dat het hier om personen ging. Vind je ‘de ene nog uitbundiger versierd dan de andere’ niet beter? De ontmoeting van Piet met zijn lief is een verbazingwekkende verrassing. Dat kun je tot uitdrukking brengen door het beletselteken (...) dat suggereert dat er meer gezegd had kunnen worden, maar dat de juiste woorden op dat moment ontbreken. Bijv. Piet ...? Ja, Piet! Je bent het echt ...! En ik droomde pas nog over je, zo gek ... Dat moet vast een voorteken zijn geweest. (Anders 2x ‘maar’ vlak achter elkaar) Niet wie, maar wat ik ben geworden (?) De zin ‘Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen.’ kan voor mij twee betekenissen hebben, nl. dat haar gezicht een voor iedereen zichtbare gemaakte kerststemming uitstraalt, óf dat die kerstpose van haar gezicht glijdt bij het zien van die haveloze Piet. In dat laatste geval zou ik ‘glijden’ gebruiken i.p.v. ‘druipen’. Na ‘maar wat ik ben (geworden)’ ontstaat er een andere houding bij Piet’s ex-geliefde, dan heeft ze de eerste indruk verwerkt. Daarom zou ik de volgende zin op een nieuwe regel beginnen. En zo ook de daarop volgende zin. Je eindigt vredig. Plezierige kerstdagen. P.S. ‘Een laag opgelegde kerstsfeer’ zou je die niet veranderen in ‘Een pose van vredige kerstsfeer’? Met plezier gelezen en gesleuteld. :)

Lid sinds

13 jaar

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 17:04
Ik vind het een vredig, treurig, mooi kerstverhaaltje maar de blik op de bukkende billen vind ik het mooiste. Met plezier gelezen!

27 november 2014 - 21:48
Dag schrijvenmaar, De onderstaande zin is op zich al prachtig.
Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen.
Maar de combinatie met de twee voorgaande zinnen vind ik subliem.
Dan pas neemt zij mij werkelijk waar. Niet wie, maar wat ik ben. Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen.
Het geeft, voor mij de essentie van de waarneming (of misschien beter het gevoel van de HP) bij de kerstsfeer weer. Het is nep en in wezen nietszeggend. De kerstster die na de kerst wordt weggeflikkerd, illustreert dat ook wrang. Mooi ook: de herhaling van de mini's. Het kleine gepruts onderstrepen. Ook mooi. Het contrast tussen de beelden van de uitgedoste etalages die moeten verleiden en wat de HP in zijn nuchterheid (?) echt boeit; de bilpartij van de bakkersvrouw. Tot slot. Ook niet te onderschatten: [quote=schrijvenmaar] Door mijn oogharen kan de vormeloze zwart-wit geruite broek bijna doorgaan voor een legging met tijgerprint. Ik ben geen zwartkijker. /quote] Met heel veel plezier en waardering gelezen. :thumbsup: :thumbsup: :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
27 november 2014 - 22:50
Heel mooi verteld, om in een echte kerstsfeer te komen. Ik zie de gezellige winkels voor me. Maar je kwam toch naar de bakker, omdat de vrouw broodjes in een zak pakte, maar toch niet om de billen van de vrouw te zien? Ik zou het dus andersom zetten.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 15:21
'...die ze vandaag niet verkocht' In deze bijzin mis ik precies nog een werkwoord, zoals: 'die ze vandaag niet verkocht kreeg/die ze vandaag niet verkocht heeft.' maar dat kan aan mij liggen. Oogharen? Bedoel je wimpers? Het moet pijnlijk zijn om je oude liefde terug te zien en de afkeer van zijn/haar gezicht te lezen. Je hebt de omgeving heel beeldend beschreven.
verkocht als vt, niet voltooid deelwoord oogharen zijn wimpers, ja. Door je oogharen kijken ook een uitdrukking. In Belgie niet? dank je!

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 20:43
@dos, dank voor je tijd en aandacht! mij ontbreekt daar nu even aan, dus ik ga je wijsheden later op mijn gemak overdenken maar het beletselteken was in elk geval inderdaad wat ik nodig had; dank je.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 15:29
@woodpecker: het blijkt een heerlijke ervaring als iemand precies de details die je met zorg in je verhaal gestopt hebt zo vriendelijk op een rijtje zet; dank!

Lid sinds

10 jaar 11 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 22:48
Door jouw sfeervolle en detaillistische omschrijving slenterde ik met Piet mee langs de etalages, ik deelde zijn gevoel over de opgedirkte kerstdagen en voelde zijn schaamte bij de blik van zijn ex. :thumbsup: Top!

Lid sinds

12 jaar 6 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
28 november 2014 - 23:06
Binnen knipt de bakker het licht uit. Maar de popjes blijven schaatsen. Rond en rond en rond.
Prachtig! In gedachten hoor ik hier "jingle bells" bij, in zo'n blikken muziekdoosjesklank. Langzaam wegstervend.

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
29 november 2014 - 8:40
@schrijvenmaar: Meer keren over meer dagen gelezen en vanmorgen dringt helemaal tot me door dat je een prachtverhaaltje hebt neergezet. De drie b's stalen mijn hart.

Lid sinds

11 jaar 1 maand

Rol

  • Gewone gebruiker
29 november 2014 - 23:10
Prachtig kerstverhaaltje, Schrijvenmaar. Ik kan het niet mooier verwoorden dan Marietje al deed; ik slenterde met je HP mee langs de etalages. En die kerstsfeer die van van haar gezicht af druipt, kan ik prima plaatsen. Pijnlijk, dat wel...

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 november 2014 - 12:14
Een sfeervol kerstverhaal schets je hier. Gezien door de ogen van zwerver Piet die zijn dagelijkse portie oud brood bij de bakker komt halen en daar onverwacht zijn oude lief ontmoet; jarenlang niet meer gezien. De zes opgelegde woorden heb je op een soepele wijze in de tekst verwerkt. Mooi gedaan. Een paar opmerkingen. erbij enzo... vind ik een beetje vreemde combinatie. Een van de twee zou je achterwege kunnen laten. Het beste zou ik vinden om ‘enzo’ weg te laten en de volgende zin met een hoofdletter beginnen. ‘Maar het is toch eigenlijk...’
zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben, ja. Ik zat te denken dat hij al het gedoe eromheen erbij bedacht/ bedoelde, daar kwam het 'enzo' vandaan.
Piet zwerft langs de etalages, ‘de één nog uitbundiger versierd dan de ander.’ Als ik niet wist dat het antecedent ‘etalages’ was, zou ik denken dat het hier om personen ging. Vind je ‘de ene nog uitbundiger versierd dan de andere’ niet beter?
Ik gellof het niet. Ik denk dat beide opties even goed kunnen, maar vind zelf 'ene' zelfstandig gebruikt gewoon niet mooi. Ik weet ook niet waarom, ligt misschien ook helemaal aan mij ...?
De ontmoeting van Piet met zijn lief is een verbazingwekkende verrassing. Dat kun je tot uitdrukking brengen door het beletselteken (...) dat suggereert dat er meer gezegd had kunnen worden, maar dat de juiste woorden op dat moment ontbreken. Bijv. Piet ...? Ja, Piet! Je bent het echt ...! En ik droomde pas nog over je, zo gek ... Dat moet vast een voorteken zijn geweest. (Anders 2x ‘maar’ vlak achter elkaar)
Ja, zou beter zijn. In een eerste versie begon zij nogal te ratelen en ik heb wat snel geschrapt. In een volgende versie zou idd beletsel toegevoegd worden
Niet wie, maar wat ik ben geworden (?)
Vind ik een beetje suggereren dat hij ook nog iemand anders geworden is dan hij was (en dat terwijl ik juist denk dat een punt is dat hij dat niet is). Oorspronkelijk heeft er ook gestaan "Niet alleen wie, maar ook wat." Zou je dat beter vinden? (Zit ik wel weer op 352 woorden)
De zin ‘Een laag opgelegde kerstsfeer lijkt van haar gezicht af te druipen.’ kan voor mij twee betekenissen hebben, nl. dat haar gezicht een voor iedereen zichtbare gemaakte kerststemming uitstraalt, óf dat die kerstpose van haar gezicht glijdt bij het zien van die haveloze Piet. In dat laatste geval zou ik ‘glijden’ gebruiken i.p.v. ‘druipen’. Na ‘maar wat ik ben (geworden)’ ontstaat er een andere houding bij Piet’s ex-geliefde, dan heeft ze de eerste indruk verwerkt. Daarom zou ik de volgende zin op een nieuwe regel beginnen. En zo ook de daarop volgende zin. Een laag opgelegde kerstsfeer’ zou je die niet veranderen in ‘Een pose van vredige kerstsfeer’? )
De formulering is gekozen omdat hij mij het meest plastisch voorkwam -een dikke laag die ergens vanaf druipt, dat werkt voor mij heel beeldend, met negatieve connotaties. Glijden vind ik zo gladjes ... Het 'opgelegde' is wellicht ook ambigue; heeft ze zelf die laag zorgvuldig aangebracht, of is het opgelegd door de omgeving? (En die enkele optimist die het anders wil lezen dan het is geschreven, gun ik de mogelijkheid te denken dat ze bij het zien van de zwerver zozeer overspoeld wordt door kerstgedachten dat ze juist haar stralendste gezicht voor hem opzet en hem -zelfs al prikt hij door de pose heen- wie weet wat voor hulp gaat bieden ... ik ben de slechtste nog niet ;))

Lid sinds

10 jaar 9 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 november 2014 - 12:17
@mili: dank je; de opdracht leek me zo onmgelijk bizar dat ik er wat meer dan gebruikelijk over na moest denken en dat is waarschijnlijk toch ergens goed voor geweest ;)

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
30 november 2014 - 14:45
Mooi geschreven, schrijvenmaar. Je schrijft heel gedetailleerd, waardoor het een soort film wordt. :thumbsup:

Lid sinds

13 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2014 - 10:14
@ schrijvenmaar, het was heerlijk met het HP mee te lopen langs de etalages, prachtig beschreven. Bijzonder vind ik ook dat pas later in het verhaal duidelijk vanuit wiens ogen dit gebeurt. Mooi, die laatste zinnen en qua sfeer/gevoel en omstandigheden bijzonder geschreven en bedacht. Ik kan niet anders zeggen: de complimenten, je hebt het oog van een echte schrijf-ster! ;-) :thumbsup:

Lid sinds

10 jaar 10 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2014 - 11:38
Mooi verhaal, ik vind de zin met 'de engel die bovenop de boom star staat te staren' mooi. Ik heb het gevoel mee te wandelen met Piet, zie de etalages en de bukkende bakkersvrouw voor me ;-) Brengt me in de kerstsfeer.

Lid sinds

10 jaar 3 maanden

Rol

  • Gewone gebruiker
1 december 2014 - 12:18
'...die ze vandaag niet verkocht' In deze bijzin mis ik precies nog een werkwoord, zoals: 'die ze vandaag niet verkocht kreeg/die ze vandaag niet verkocht heeft.' maar dat kan aan mij liggen. Oogharen? Bedoel je wimpers? Het moet pijnlijk zijn om je oude liefde terug te zien en de afkeer van zijn/haar gezicht te lezen. Je hebt de omgeving heel beeldend beschreven.
verkocht als vt, niet voltooid deelwoord oogharen zijn wimpers, ja. Door je oogharen kijken ook een uitdrukking. In Belgie niet? dank je!
Door je oogharen kijken, ik heb er toch nog niet van gehoord hier in België.