Ik mis de dialoog, dit is een monoloog.

Oeps, dat had ik even niet gelezen. Ik dacht al wat zijn er veel dialogen dit keer :lol:.

Heb eronder een dialoog gezet.

janpmeijers, Fatamorgana en schrijvengeluk, bedankt voor jullie reacties! :) Het zeurtje is aangepast. [quote-jules du lac]Knap aangepast door die dialoog met je moeder(?). Het doel van de reis blijft helaas geheim. Een maagverkleining o.i.d kan hier toch ook wel?[/quote] Het dialoog is met haar moeder, de enige met wie ze nog zo'n beetje contact heeft. Ze gaat namelijk niet graag naar buiten. Het gaat hier inderdaad om een maagverkleining. ;)

Mooie dialoog en de idee om naar Thailand te gaan voor een maagoperatie (of iets dergelijks) is op zich ook leuk maar... laat haar naar China gaan.

Waarom? Is dit niet mogelijk in Thailand? Ik had even gegoogled en daaruit bleek dat zulke operaties ook in Thailand werden uitgevoerd. En dit was veel goedkoper.

De zin: 'Doelt u nu alweer op de goede doelen?’ loopt voor mij niet zo lekker. (2x doel) Maar dat is weer een heel persoonlijk en subjectief aanvoelen hoor.

Zal ernaar kijken! Ik houd zelf ook niet zo van twee keer dezelfde woorden dicht op elkaar.

Inhoud is niet zo belangrijk hier, we zijn hier om schrijftechniek te oefenen, maar toch ook nog even dit: knuffels kan je meenemen naar Thailand, dat is leuk... maar rijst... dat hoeft echt niet. De mensen hebben er een gemiddelde levensstandaard die naar armoede ruikt, maar tekort aan rijst is er zeker niet. Thailand is één van de grootste exportlanden van rijst.

De moeder van de HP leeft een sober leven, ze vindt het namelijk zonde om geld uit te geven die je ook kan geven aan verschillende goede doelen. Nu gaat haar dochter zomaar naar Thailand. Dit vindt ze natuurlijk niet leuk, want een ticket kopen etc. kost allemaal geld terwijl ze thuis ook gewoon kan relaxen (ze weet niet van de maagverkleining, de schaamte van de HP is te groot). De HP weet eigenlijk niet wat ze zegt met de knuffels en de zakken rijst. Haar hoofddoel is dat haar moeder niet meegaat. En ze weet hoe ze dit het beste kan bereiken; door zich in te zetten voor de armeren.

Vroeg me alleen af ... waarom Thailand? Zo'n operatie kan toch ook hier? Misschien kan ze zelfs voor vergoeding in aanmerking komen?

Ze was niet zwaar genoeg om het vergoed te krijgen (ook dat heb ik van het internet). België was ook een oplossing geweest. Maar zeg nu zelf, er een vakantie achterplakken klinkt toch veel aantrekkelijker ;).

Ik zal eraan denken de volgende keer, Fatamorgana!

Leuk verhaal. Geeft goed de ellende weer van de als te dik beschouwde vrouw. Eigenlijk moeten we allemaal gewoon zo dik en zo dun blijven als we zijn en ons er verder niet druk over maken.

:thumbsup:

Bedankt maddburg.

Bedankt Henny :)

Bedankt Angelieke.

Goede dialoog en een verrassende invulling van de opdracht, Anne. Je krijgt vast hoge punten voor opstellen op school. Of worden die tegenwoordig niet meer geschreven?

:eek: Kijk hier even naar: http://schrijvenonline.org/forum/themaforums/weke… (#9 en #11)

Weet ik wel. Dacht, vraag het nog maar eens. Een extra complimentje is nooit weg. Toch. :)

Ah wat lief van je! Je maakte me wel even bang hoor ;). Had echt een enorm deja vu (?) gevoel. Dacht even dat ik gek was geworden, tot ik hem had gevonden :). Nogmaals bedankt!

Sorry! frown Ik ga eerlijk zijn. Jij weet dat ik fan ben van jou maar dit vind ik een 'zoutloos' stukje. Het verdient meer smaak en jij hebt nog genoeg woorden over.

Ik heb geprobeerd om er meer emotie in te stoppen. Je had wel gelijk wat dat betreft. Fijn dat je dat opmerkt :).

Niet boos zijn. blush

Sorry voor mijn kritische woorden, ik wil zoals Marietje vragen, om niet al te zeer boos op me te zijn. Ik waardeer heel erg wat je doet.

Wees maar niet bang, om me boos te maken moet er heel wat meer gebeuren ;). Ik wil jullie bedanken voor jullie eerlijke reacties :thumbsup:.

Stiekeme operatie in Thailand? Wel een dappere gedachte van HP dat het iets van haar alleen is of hoort te zijn. Ik hoop dat het haar goed af gaat. Herstellen in je eentje van een operatie lijkt me niet leuk. En als ze überhaupt al iets kan eten ook nog eens Thais eten? Respect.

Tja, ik geloof niet daar ze daar heeft over nagedacht. Het enige waar zij aan kan denken is haar nieuwe, slanke lichaam. Vrienden heeft ze ook niet omdat ze zich teveel schaamt om naar buiten te gaan. Dus de enige kandidaat om mee te gaan zou haar moeder zijn... ___________________________________________________________________________________________ ‘Ik heb mijn ticket naar Thailand geboekt.’ Ik zet de taartjes neer op tafel. Toen ik haar zei dat ik geen geld meer had voor gebak, of ander lekkers kwam ze gelijk langs. Het hypocriete mens. ‘Fijn voor je.’ ‘Maar?’ ‘Kun je niet beter je geld uitgeven aan andere dingen?’ ‘Kunt u nou nooit eens ophouden over die goede doelen?’ ‘Je gaat zomaar twee weken naar Thailand! Bovendien heb je me net verteld dat je geld bijna op is.’ Ik kijk naar beneden. Mijn voeten zijn niet zichtbaar door mijn massieve bovenbenen. Ze weet niet waarvoor ik ga. ‘Ik heb gespaard. Jarenlang.’ Ze zucht: ‘Kan ik anders niet mee?’ Ik kijk op. Zie haar perfecte lichaam. ‘Nee, sorry, ik wil dit echt alleen doen.’ ‘Waarom?’ Ik zwijg. Kan geen goede smoes bedenken. Ik weet dat als ik haar mijn plan vertel, ze het gaat afkraken. Ze denkt nog steeds dat je op eigen kracht meer kan bereiken. Zwak zijn is uit den boze. ‘Weet je dat er armoede heerst in Thailand?’ Ik knik braaf, hoewel ik weet dat Wikipedia het tegenovergestelde beweert. ‘Anders neem ik knuffels mee, en zakken rijst.’ Ik weet precies op welke knoppen ik moet drukken bij haar. Ze zucht een diep. ‘Vooruit dan maar. Krijg ik nog wat koffie?’ Ik sta op. Koffie kan ze van me krijgen, maar Thailand wordt van mij alleen.